Ik wilde het eigenlijk al eerder van me afschrijven, maar ik kreeg het niet voor elkaar.
Nu dan toch.. ray en ik gaan uit elkaar.
Ik heb al eerder op het forum geschreven over mijn problemen in de relatie, en toch wild ik er elke keer voor gaan, omdat ik het gezin wilde behouden en ook echt wel van Ray houdt...
Sinds een poosje liep ik bij een therapeut en door die gesprekken ben ik wat helderder naar de situatie gaan kijken. Zij wilde ons ook helpen en we zijn ook samen een keer geweest... Maar doordat alles een beetje bloot werd gelegd realiseerde ik me dat ik me altijd al niet helemaal happy gevoeld heb, ik onderdrukte mijn gevoelens altijd omdat ik er het beste van wilde maken...
De laatste tijd irriteerde ik me echt aan alles, kon hij niet bij me in de buurt komen. Ook heb ik stiekum altijd al wel gedacht dat ik niet oud met hem ging worden, en ook vroeg ik me wel eens af van wanneer zou ik bij hem weggaan...
Dat is echt niet goed, en nu ben ik zover dat ik door deze bak ellende heen ga en weet dat ik uiteindelijk blij zal zijn dat ik de keus eindelijk gemaakt heb...
Maargoed het is niet niks, ik moet het huis verkopen, ik wil daarna terug naar Nijmegen (fam) en zal een HELEBOEL moeten regelen. Alleen dus, want dat heb ik altijd al gedaan..
Nu ik de beslissing heb genomen zie ik ook meteen waarom, hij zegt dat ik niets van m hoef te verwachten, behalve dan alles wat met Birgit te maken heeft en het huis... Ik had graag een goede verstandhouding gehouden maar ik denk niet dat dat erin zit, hij is veranderd in een ijskonijn: kortaf en onverschillig... Hij heeft het ook evrschrikkelijk moeilijk natuurlijk, voor hem hoefde het niet, maar hij kan niet praten en ziet de dingen soms erg zwart wit en regaeert erg kort door de bocht, eerder met verwijten dan normaal te praten...
Hij is nu 2 weken op ofening en heeft volgende week een weekend break daar. Ik merkte vanmorgen dat hij het doosje condooms wat we nog ergens hadden heeft meegenomen (er lag er 1 op de grond) dat zegt al wel wat hoe hij er mee om gaat.. Ik moest hier erg van huilen, maar nu is de twijfel bij mij helemaal weg, want ik heb sinds de kerst getwijfeld (wel over gepraat) als hij zijn zachte kant (die soms naar boven komt) liet zien, wilde ik niet meer bij m weg, maar een week later deed hij weer "normaal" (kort... lomp) at ik weer twijfelde..
Ik heb de knoop dus doorgehakt, en dit zal uiteindelijk beter zijn, ook voor Bigrit omdat zei niets heeft aan een ongelukkige mama.
Hoe het nu gaat lopen weet ik niet, hij heeft het zijn ouders geloof ik nog niet verteld :-S zijn moeder hyvede me heel normaal :S dat is echt frustie (hij zou haar nog wel even smsen zei ie, niet dus)
Hij wist ook nog niet hoe hij het ging doen, waarschijnlijk zal hij in de weekenden (doordeweeks kazerne) naar zijn vader gaan.. Hij verteld niet veel uitzich zelf dus moet er bijna om zeuren..
ZUCHT ergens ben ik wel opgelucht maar ik ben er nog lang niet! Morgen komt de makelaar...
Nou ik kan uren blijven schrijven over hoe en wat, maar ik heb nu in ieder geval even van me afgeschreven. Dit is ook de reden dat ik niet zoveel reageer..
Ik heb ook wel moeite met het feit dat Birgit (voorlopig) geen broertjes of zusjes krijgt, dat had ik haar zo gegunt.. maarja, nog een kindje zou de situatie nog maar erger gemaakt hebben.
Ik ben bijna 28, dus ik heb nog even de tijd!
Nou ik stop ermee, ik al vast nog wel vaker het een ander van me afschrijven!
Evelien
Nu dan toch.. ray en ik gaan uit elkaar.
Ik heb al eerder op het forum geschreven over mijn problemen in de relatie, en toch wild ik er elke keer voor gaan, omdat ik het gezin wilde behouden en ook echt wel van Ray houdt...
Sinds een poosje liep ik bij een therapeut en door die gesprekken ben ik wat helderder naar de situatie gaan kijken. Zij wilde ons ook helpen en we zijn ook samen een keer geweest... Maar doordat alles een beetje bloot werd gelegd realiseerde ik me dat ik me altijd al niet helemaal happy gevoeld heb, ik onderdrukte mijn gevoelens altijd omdat ik er het beste van wilde maken...
De laatste tijd irriteerde ik me echt aan alles, kon hij niet bij me in de buurt komen. Ook heb ik stiekum altijd al wel gedacht dat ik niet oud met hem ging worden, en ook vroeg ik me wel eens af van wanneer zou ik bij hem weggaan...
Dat is echt niet goed, en nu ben ik zover dat ik door deze bak ellende heen ga en weet dat ik uiteindelijk blij zal zijn dat ik de keus eindelijk gemaakt heb...
Maargoed het is niet niks, ik moet het huis verkopen, ik wil daarna terug naar Nijmegen (fam) en zal een HELEBOEL moeten regelen. Alleen dus, want dat heb ik altijd al gedaan..
Nu ik de beslissing heb genomen zie ik ook meteen waarom, hij zegt dat ik niets van m hoef te verwachten, behalve dan alles wat met Birgit te maken heeft en het huis... Ik had graag een goede verstandhouding gehouden maar ik denk niet dat dat erin zit, hij is veranderd in een ijskonijn: kortaf en onverschillig... Hij heeft het ook evrschrikkelijk moeilijk natuurlijk, voor hem hoefde het niet, maar hij kan niet praten en ziet de dingen soms erg zwart wit en regaeert erg kort door de bocht, eerder met verwijten dan normaal te praten...
Hij is nu 2 weken op ofening en heeft volgende week een weekend break daar. Ik merkte vanmorgen dat hij het doosje condooms wat we nog ergens hadden heeft meegenomen (er lag er 1 op de grond) dat zegt al wel wat hoe hij er mee om gaat.. Ik moest hier erg van huilen, maar nu is de twijfel bij mij helemaal weg, want ik heb sinds de kerst getwijfeld (wel over gepraat) als hij zijn zachte kant (die soms naar boven komt) liet zien, wilde ik niet meer bij m weg, maar een week later deed hij weer "normaal" (kort... lomp) at ik weer twijfelde..
Ik heb de knoop dus doorgehakt, en dit zal uiteindelijk beter zijn, ook voor Bigrit omdat zei niets heeft aan een ongelukkige mama.
Hoe het nu gaat lopen weet ik niet, hij heeft het zijn ouders geloof ik nog niet verteld :-S zijn moeder hyvede me heel normaal :S dat is echt frustie (hij zou haar nog wel even smsen zei ie, niet dus)
Hij wist ook nog niet hoe hij het ging doen, waarschijnlijk zal hij in de weekenden (doordeweeks kazerne) naar zijn vader gaan.. Hij verteld niet veel uitzich zelf dus moet er bijna om zeuren..
ZUCHT ergens ben ik wel opgelucht maar ik ben er nog lang niet! Morgen komt de makelaar...
Nou ik kan uren blijven schrijven over hoe en wat, maar ik heb nu in ieder geval even van me afgeschreven. Dit is ook de reden dat ik niet zoveel reageer..
Ik heb ook wel moeite met het feit dat Birgit (voorlopig) geen broertjes of zusjes krijgt, dat had ik haar zo gegunt.. maarja, nog een kindje zou de situatie nog maar erger gemaakt hebben.
Ik ben bijna 28, dus ik heb nog even de tijd!
Nou ik stop ermee, ik al vast nog wel vaker het een ander van me afschrijven!
Evelien