Hoi,
Uitrpoberen is een groot woord, maar "actie reactie" begrijpen ze prima!
Zoals het zinnetje al zegt gaan ze patronen herkennen met de 6 maanden en befgrijpen ze feiloos dat je, als hij bv maar lang genoeg huilt jij komt om hem te troosten. Of als hij maar lastig genoeg doet met slapen je op den duur hem wel uit bed haalt. Of als ik maar lang genoeg lastig doe dan gaat ze wel met mij spelen ipv dat ik in de box moet.
Die dingetjes (patronen) gaan ze op den duur herkennen als je het "probleem" steeds op de zelfde manier op lost. Dus welke reactie komt er op mijn actie..
Het is rond die 6 maanden en daarna niet altijd verstandig om aan zijn "nukken" toe te geven. Het is een ander verhaal als je ziet dat hij écht goed overstuur is. Maar in alle andere gevallen mag hij best zelf eens verzinnen hoe hij zijn probleem kan oplossen. Hoe komt hij bv zelf aan het speelgoedje wat nét iets te ver weg is. Of laat hem maar zijn duimpje zoeken als zijn speen voor de 1000x gevallen is..
Het is inderdaad soms erg lastig en moeilijk het gejammer te negeren omdat het soms door merg en been gaat en er geen einde aan lijkt te komen. Maar soms is het toch even volhouden en je ziet snel genoeg dat het zijn vruchten af werpt.
Wat betreft het naar bed brengen heb je waarschijnlijk altijd wel een vast patroon of ritueeltje. Blijf dit hanteren en wijk er niet vanaf. Haal hem dus ook niet steeds uit bed voor een knuffel om hem vervolgens terug te leggen.. Laat hem lekker in zijn bedje liggen en strijk hem hoogstens eens lekker over zijn bolletje en zeg dat hij moet gaan slapen. Dikke kus geven en weer gaan..
Misschien zeg ik weer een hoop dingen die je misschien allang doet of weet,.. zo niet; misschien heb je er iets aan!
Dus vergeet niet dat mama de regels bepaalt en niet andersom!
Succes!
Esmé mv kay
