Ik moet het even kwijt. Wij gingen vanochten met een goed gevoel naar de gyn. Ik heb op 5 april een lacaroscopie gehad. Toen werd gezegd dat mijn eileiders doorgankelijk waren maar wel een afwijkende vorm. Dit moest geen invloed hebben op het zwanger worden. Nou wel dus.
We komen vanochten bij onze eigen gyn en hij begint het gesprek al met: dit ziet er helemaal niet goed uit. Blijken mijn eileiders zodanig beschadigd te zijn dat wij nooit op de normale manier zwanger kunnen raken. Mocht dit toch gebeuren dan hebben wij een hele grote kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
De enige mogelijkheid voor ons is nu IVF. Het leek alsof hij mij met een hamer in mijn gezicht sloeg. Ben de hele dag al aan het huilen. Ik kan niet stoppen. Ik weet dat IVF niet het einde van de wereld is, maar dat dit nog kansen zijn, maar ik had zo gedacht dat dit nog zo ver voor ons lag en nu moeten ook wij hieraan geloven.
Ik kan je niet vertellen hoeveel pijn dit doet. Mijn vriend houd zich groot maar het doet hem zeker pijn. Heb ik nu gefaald? ik kan hem geen kind geven op de normale manier zo voelt het voor mij dan in iedergeval. De gyn vroeg nog wat ik op dat moment dacht. Ik zeg KUT. Wij hebben dus maar 3 kansen. Ik weet dat ik het positief moet gaan zien maar dat kan ik op dit moment even niet. Wij hebben een boekje met informatie meegekregen. Ik wil het gewoon nog even niet lezen. Over 3 weken moeten we terug naar de gyn om even verder te praten. Ik viel helemaal dicht. En dan komen we op de wachtlijst in Maastricht. Vraag me af hoe lang dit nu weer gaat duren.
Sorry voor dit lange verhaal maar moest het even kwijt.
Nicole
We komen vanochten bij onze eigen gyn en hij begint het gesprek al met: dit ziet er helemaal niet goed uit. Blijken mijn eileiders zodanig beschadigd te zijn dat wij nooit op de normale manier zwanger kunnen raken. Mocht dit toch gebeuren dan hebben wij een hele grote kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
De enige mogelijkheid voor ons is nu IVF. Het leek alsof hij mij met een hamer in mijn gezicht sloeg. Ben de hele dag al aan het huilen. Ik kan niet stoppen. Ik weet dat IVF niet het einde van de wereld is, maar dat dit nog kansen zijn, maar ik had zo gedacht dat dit nog zo ver voor ons lag en nu moeten ook wij hieraan geloven.
Ik kan je niet vertellen hoeveel pijn dit doet. Mijn vriend houd zich groot maar het doet hem zeker pijn. Heb ik nu gefaald? ik kan hem geen kind geven op de normale manier zo voelt het voor mij dan in iedergeval. De gyn vroeg nog wat ik op dat moment dacht. Ik zeg KUT. Wij hebben dus maar 3 kansen. Ik weet dat ik het positief moet gaan zien maar dat kan ik op dit moment even niet. Wij hebben een boekje met informatie meegekregen. Ik wil het gewoon nog even niet lezen. Over 3 weken moeten we terug naar de gyn om even verder te praten. Ik viel helemaal dicht. En dan komen we op de wachtlijst in Maastricht. Vraag me af hoe lang dit nu weer gaat duren.
Sorry voor dit lange verhaal maar moest het even kwijt.
Nicole