Nou,
Echt wat voor mij, hoor! Geduld is niet mijn sterkste kant, maar ik heb dus toch maar een test gedaan.
Gisterochtend, hele nacht mijn plas opgehouden....en positief!!!
Aan de ene kant ben ik er heeel blij mee, direct dus na de miskraam. Was al heel blij met die eisprong rond de verwachtte tijd, want daarmee kon ik toch wel die nare periode een beetje sluiten en positief vooruit gaan kijken.
Ik had dus gewoon last van een innestelingsbloeding!
Anderzijds maak ik me nu enorme zorgen. Het grootste deel van de dag voel ik me een beetje weeïg, maar als dat even niet is, ben ik direct bang en zit ik aan mijn borsten te voelen of ze nog gevoelig zijn.
Nou heb ik ook nog wat lichte buikpijn alsof ik ongesteld moet worden en af en toe steken. Heb wel dat mooie boek van "zwanger van je eerste" en daarin staat dat dat heel normaal is omdat je baarmoeder nu gevuld is en daardoor licht samentrekt. Het is een orgaan die je normaal gesproken niet voelt, alleen bij menstruatie en daar lijkt die pijn dus op. Schijnt vanzelf weer over te gaan.
Die steken zijn op zich ook niet erg, dat kan dan weer op bandenpijn duiden, die zich rekken vanwege de groeiende baarmoeder.
En ook nog eens heel veel afscheiding, maar ook dat schijnt heel normaal te zijn, het is zelfs een gevolg van het zwanger zijn.
Eigenlijk weet ik nu niet zo goed wat ik moet doen. De laatste keer dat ik de verloskundige sprak na de miskraam zei ze tegen mij dat ik bij een volgende zwangerschap zo snel mogelijk voor een echo doorgestuurd zou worden, wat natuurlijk heel fijn om te weten is.
Ik ga nu de zesde week in en vanaf de 7e week kan het hartje te zien zijn.
Maar eigenlijk ben ik heel bang voor die echo!
Ik durf gewoon niet blij te zijn, hoewel ik dat best ben hoor! Ik ben gewoon zo ontzettend bang.
Weet zelfs niet of ik nou wel of niet de verloskundige moet gaan bellen....
Eigenlijk zou ik me gewoon moeten vasthouden aan die innestelingsbloeding, want dat toont aan dat het in ieder geval zich is gaan hechten en dat is al meer dan de vorige keer, toen had ik die bloeding dus niet, hoewel dat niets zegt natuurlijk, want dat hebben zoveel vrouwen niet, maar je zoekt naar allerlei houvasten natuurlijk!
Sorry hoor, dat ik zo zeurderig overkom, maar ik ben nou eenmaal een beetje een geregeld typje, haha!
Laat Aadje maar schuiven, dat komt allemaal wel goed zeg ik altijd maar.
Maar ik kan me ook voorstellen dat het een beetje raar overkomt natuurlijk.
Ik wordt gewoon eigenlijk een beetje gestoord van mezelf........want natuurlijk ben ik blij met deze zwangerschap, wil alleen die zekerheid hebben.
Ik kom er weer gauw op terug.
Voor iedereen die nog in afwachtende fase is van zowel eisprong of menstruatie, heel veel sterkte en sucses de komende tijden!
Aadje (met d'r zeurpraatje)
Echt wat voor mij, hoor! Geduld is niet mijn sterkste kant, maar ik heb dus toch maar een test gedaan.
Gisterochtend, hele nacht mijn plas opgehouden....en positief!!!
Aan de ene kant ben ik er heeel blij mee, direct dus na de miskraam. Was al heel blij met die eisprong rond de verwachtte tijd, want daarmee kon ik toch wel die nare periode een beetje sluiten en positief vooruit gaan kijken.
Ik had dus gewoon last van een innestelingsbloeding!
Anderzijds maak ik me nu enorme zorgen. Het grootste deel van de dag voel ik me een beetje weeïg, maar als dat even niet is, ben ik direct bang en zit ik aan mijn borsten te voelen of ze nog gevoelig zijn.
Nou heb ik ook nog wat lichte buikpijn alsof ik ongesteld moet worden en af en toe steken. Heb wel dat mooie boek van "zwanger van je eerste" en daarin staat dat dat heel normaal is omdat je baarmoeder nu gevuld is en daardoor licht samentrekt. Het is een orgaan die je normaal gesproken niet voelt, alleen bij menstruatie en daar lijkt die pijn dus op. Schijnt vanzelf weer over te gaan.
Die steken zijn op zich ook niet erg, dat kan dan weer op bandenpijn duiden, die zich rekken vanwege de groeiende baarmoeder.
En ook nog eens heel veel afscheiding, maar ook dat schijnt heel normaal te zijn, het is zelfs een gevolg van het zwanger zijn.
Eigenlijk weet ik nu niet zo goed wat ik moet doen. De laatste keer dat ik de verloskundige sprak na de miskraam zei ze tegen mij dat ik bij een volgende zwangerschap zo snel mogelijk voor een echo doorgestuurd zou worden, wat natuurlijk heel fijn om te weten is.
Ik ga nu de zesde week in en vanaf de 7e week kan het hartje te zien zijn.
Maar eigenlijk ben ik heel bang voor die echo!
Ik durf gewoon niet blij te zijn, hoewel ik dat best ben hoor! Ik ben gewoon zo ontzettend bang.
Weet zelfs niet of ik nou wel of niet de verloskundige moet gaan bellen....
Eigenlijk zou ik me gewoon moeten vasthouden aan die innestelingsbloeding, want dat toont aan dat het in ieder geval zich is gaan hechten en dat is al meer dan de vorige keer, toen had ik die bloeding dus niet, hoewel dat niets zegt natuurlijk, want dat hebben zoveel vrouwen niet, maar je zoekt naar allerlei houvasten natuurlijk!
Sorry hoor, dat ik zo zeurderig overkom, maar ik ben nou eenmaal een beetje een geregeld typje, haha!
Laat Aadje maar schuiven, dat komt allemaal wel goed zeg ik altijd maar.
Maar ik kan me ook voorstellen dat het een beetje raar overkomt natuurlijk.
Ik wordt gewoon eigenlijk een beetje gestoord van mezelf........want natuurlijk ben ik blij met deze zwangerschap, wil alleen die zekerheid hebben.
Ik kom er weer gauw op terug.
Voor iedereen die nog in afwachtende fase is van zowel eisprong of menstruatie, heel veel sterkte en sucses de komende tijden!
Aadje (met d'r zeurpraatje)