Een tijd niets meer van me laten horen, maar ik krijg wat vragen van meiden hier op het forum! Vandaar even een korte update!
Woensdag 19 januari gaan we voor de tweede keer naar de gyn. Nog niet zo heel ver in de malle molen, maar wel op weg!
De gyn heeft de vorige keer al door laten schemeren dat als er geen oorzaak gevonden wordt, we waarschijnlijk binnen het half jaar met hormonen gaan starten. IUI kwam nog niet ter sprake, de gyn wil eerst kijken de zwangerschap enkel met hormonen wel wil lukken.
Maar ik loop een beetje op de zaken vooruit.
Intussen is er sinds het vorige bezoek 1 maand voorbij en zitten we anderhalve week voor ons tweede bezoek. De spanning voor de uitslagen neemt nu wel toe bij mij en mijn vriend, weer een 'zwangermelding' van een vriendin , dus onze vastberadenheid om zwanger te worden ( evt. met behandelingen) neemt alleen maar toe! Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar als we vrienden om ons heen zien genieten van hun zwangerschap of pasgeboren kleintje, worden wij alleen maar zekerder van onze zaak (in hoeverre dat nog kan) dat een minimensje ook ons leven zal verrijken!
Maar goed, de 19e van januari... We krijgen de uitslagen van de spermatest, mijn uitstrijkje en wellicht is er een conclusie te trekken uit mijn temperatuurcurve.
Ik krijg dan ook een inwendige echo en krijgen we te horen wat de vervolgstappen zijn.
Op mijn werk heb ik inmiddels aan de directie verteld hoe mjin vriend en ik bezig zijn met zwanger worden. Nou ja... qua ziekenhuis dan, haha! Nog maar 1 andere collega van mij weet het ook. Zij heeft zelf haar oudste dochtertje gekregen door een 3e ivf poging en zij had wel een vermoeden waar wij mee bezig zijn. Toch een aantal keer weg van mijn werk, bloedprikken ed. Ik heb het haar toen ook verteld. Dat geeft me toch wel steun! Zij heeft dit ook mee gemaakt, dus zij weet wat het is. Bovendien is het een erg lieve collega die regelmatig even binnenloopt om te vragen hoe het gaat!
Gelukkig zie ik het allemaal wel weer wat zonniger in dan tijdens de feestdagen! Hbe toen een dip gehad van een week of 2...
Maar goed, nu mijn derde dag van mijn ongi en voel me niet zo depri als de vorige keer!
Komende week een gezellige drukte: dinsdag ben ik jarig, vrijdag vier ik met mijn 23 kinderen mijn verjaardag en zaterdag voor vrienden en familie. En mijn ei springt waarschijnlijk volgend weekend, dus een hoop om naar uit te kijken en mijn gedachten te verzetten!
19 januari zal ik weer een update geven van mijn bezoek aan de gyn!
Liefs Daisy
Woensdag 19 januari gaan we voor de tweede keer naar de gyn. Nog niet zo heel ver in de malle molen, maar wel op weg!
De gyn heeft de vorige keer al door laten schemeren dat als er geen oorzaak gevonden wordt, we waarschijnlijk binnen het half jaar met hormonen gaan starten. IUI kwam nog niet ter sprake, de gyn wil eerst kijken de zwangerschap enkel met hormonen wel wil lukken.
Maar ik loop een beetje op de zaken vooruit.
Intussen is er sinds het vorige bezoek 1 maand voorbij en zitten we anderhalve week voor ons tweede bezoek. De spanning voor de uitslagen neemt nu wel toe bij mij en mijn vriend, weer een 'zwangermelding' van een vriendin , dus onze vastberadenheid om zwanger te worden ( evt. met behandelingen) neemt alleen maar toe! Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar als we vrienden om ons heen zien genieten van hun zwangerschap of pasgeboren kleintje, worden wij alleen maar zekerder van onze zaak (in hoeverre dat nog kan) dat een minimensje ook ons leven zal verrijken!
Maar goed, de 19e van januari... We krijgen de uitslagen van de spermatest, mijn uitstrijkje en wellicht is er een conclusie te trekken uit mijn temperatuurcurve.
Ik krijg dan ook een inwendige echo en krijgen we te horen wat de vervolgstappen zijn.
Op mijn werk heb ik inmiddels aan de directie verteld hoe mjin vriend en ik bezig zijn met zwanger worden. Nou ja... qua ziekenhuis dan, haha! Nog maar 1 andere collega van mij weet het ook. Zij heeft zelf haar oudste dochtertje gekregen door een 3e ivf poging en zij had wel een vermoeden waar wij mee bezig zijn. Toch een aantal keer weg van mijn werk, bloedprikken ed. Ik heb het haar toen ook verteld. Dat geeft me toch wel steun! Zij heeft dit ook mee gemaakt, dus zij weet wat het is. Bovendien is het een erg lieve collega die regelmatig even binnenloopt om te vragen hoe het gaat!
Gelukkig zie ik het allemaal wel weer wat zonniger in dan tijdens de feestdagen! Hbe toen een dip gehad van een week of 2...
Maar goed, nu mijn derde dag van mijn ongi en voel me niet zo depri als de vorige keer!
Komende week een gezellige drukte: dinsdag ben ik jarig, vrijdag vier ik met mijn 23 kinderen mijn verjaardag en zaterdag voor vrienden en familie. En mijn ei springt waarschijnlijk volgend weekend, dus een hoop om naar uit te kijken en mijn gedachten te verzetten!
19 januari zal ik weer een update geven van mijn bezoek aan de gyn!
Liefs Daisy
