Update na een lange tijd weg te zijn geweest

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik heb al een hele tijd hier niets meer gepost. Het gedokter had een behoorlijke invloed op mijn gemoedstoestand, dus we hebben het hele proces even onhold gezet en zijn nu sinds kort weer begonnen.

In het kort is het duidelijk geworden dat er antistoffen zijn gevonden in het zaad van mijn man (98% hechting) waardoor de zwemmers de trip naar boven niet kunnen maken. Het sluit het op een natuurlijke manier zwanger worden niet uit, maar de kans is zeer klein.

De volgende hindernis die we nu moeten nemen voordat we aan IUI of IVF mogen beginnen is een kijkoperatie bij mij. Ik zie hier echt als een berg tegenop en zou het dan ook fijn vinden wat ervaringen te horen van vrouwen hier die deze ingreep al ondergaan hebben. Ik zie vooral heel erg op tegen de narcose. Het idee ineens 'weg' te zijn vind ik doodeng.

Liefs,
Roos

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

ik heb ook al lang niet meer geschreven, en dit was het eerste wat ik las.
Wij zijn in de ronde voor een tweede (1ste geboren na 6xIUI en bij 1ste IVF raak!)
Op zich viel mij de kijkoperatie erg mee... Even rustig aan doen. Ik had vooral last van het gas wat ze in'blazen'... dat voelde ik tot ruim een week na de operatie nog na'borrelen'... hihi

maar wat ik niet helemaal snap is waarom ze dat nog willen... is het om te kijken of IUI nog zin heeft (lijkt me ook al bijna niet gezien de uitslag van het zaad...)? Want bij IVF maakt dat wat ze onderzoeken bij een kijkoperatie (obstructie in eileiders en vorm van eierstokken) niet uit... Toch?

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Als eerste welkom terug!

Ik heb afgelopen september de kijkoperatie gehad en het is me alles mee gevallen! In het ziekenhuis waren ze erg lief en ik heb in de wacht met het infuus in kijn arm nog een hele discussie gevoerd over opvoedingsproblematiek bij basisschool kinderen, haha!

De narcose, daar zou ik me niet druk om maken. Als je eenmaal op de operatietafel ligt, vragen ze nog even wat je naam is ed. Dan zeggen ze tel maar tot 20, maar 3 is het laatste wat ik me herinner! Het volgende moment wordt ik wakker op de vercouverkamer.
Ik voelde me net of ik lekker had geslapen. Geen pijn, geen last, niets! D dagen daarna ook niet. Wel voor de zekerheid de voorgeschreven pijnstilling ingenomen die dag, maar verder niets. Je voelt het wat trekkenen je bent gebroken van de narcose, maar na 3 dagen was ik weer volledig op de been. Ik sta voor de klas, dus had wel voor de zekerheid een week vrijgenomen. Als de inval nog niet geregeld was, was ik ws op dag 4 weer aan de slag gegaan.

Ohja, en de volgende dag wat last van mijn schouders, alsof ik een hele dag met een loodzware tas heb rondgelopen. Dit komt door het gas dat ze gegruiken om je buik op te blazen.

Succes!

Liefs Daisy