Hoi Hoi allemaal,
Nou ik probeer nog regelmatig mee te lezen, dat lukt nog wel redelijk en post hier en daar een kort berichtje, maar voor een volledig verslagje moest ik toch ff de tijd en motivatie hebben. Bij deze.
Nou disdag ochtend toen ik weer ging kijken was ze van de infant flow( adem ondersteuning) af. heb haar toen haar 1e flesje gegeven, jammer genoeg was mn man er toen niet bij, hij was haar opdat moment aan het aangeven bij de gemeente.
's middags is haar oom (mijn zwager) langs gekomen om z'n kleine nichtje te bewonderen. Vlak erna kwam ook mijn beste vriendin en heeft Rebecca ook haar 1e knuffeltje gekregen. Ik vind degene die ze van ons krijgt en al heeft gekregen niet mee tellen.
Ook eind van de middag me laten ontslaan uit het ziekenhuis, ik mocht er net zolang blijven als dat Rebecca in het ziekenhuis ligt, maar werd gek van die dames die me continue liepen te commanderen, nee je mag nu niet weg, je MOET gaan slapen!! He ik voel me goed, ik ken mn eigen lijf wel. Doe voor mijn doen heel erg rustig aan. En ook heel eerlijk ik wilde gewoon lekker in mn eigen bed slapen, lekker op mn man zn schouder in slaap vallen!!!
We hebben het geluk dat het ziekenhuis ong 15 tot 20 min rijden is.
Woensdag 2x op en neer, Bas heeft toen ook het geluk mogen beproeven en zn 1e fledje kunnen geven (foto op hyves, heb denet geupdated).Haar verzorgd. En de gewassen knuffel van Joyce gegeven.
Donderdagochtend kwamen we in het ziekenhuis en ze was volkomen stil, je hoorde haar niet ademen, YES!!! En er werd gezegt dat er zou worden gebeld om haar terug over te plaatsen naar het Diaconessenhuis (daar ben ik bevallen en we zijn die middag overgaplaats omdat de KNO arts een klein genoeg scopie apparatuur had en ze geen faciliteiten hebben voor langdurige ademonderzteuning, zieknhuizen liggen ong 10 min lopen van elkaar). YEAH, dat betekende dat ze niet ernstig genoeg was op in een universitair ziekenhuis te blijven. Net na de flesvoeding kreeg ze een dip in haar hartslag, we schokken ons dood!! Bleek ze dit al 2x eerder te hebben gehad die dag. Als het niet meer zou worden dan zou ze als nog overgeplaatst worden, andere optie was terug op de infant flow. Die avond toen we kwamen lag ze wee aan de infant flow, ze had nog 3x een dipje gehad. Ze zou nu zeker 36h aan de infant flow blijven. Je weet dat het beter is voor haar, maar toch een domper. Met lood in onze schoenen terug naar huis. Terwijl we die ochtend zweefden.
Vrijdag wederom 2x naar het ziekenhuis, haar verzorgt, fles gegeven. Nog aan de infent flow.
Vandaag in de ochtend, weer een nieuwe verpleegkundige, Wij haar verzorgd en toen viel ze heerlijk in slaap, ze bleek daarvoor erg onrustig te zijn geweest, dus besloten haar niet wakker te maken voor de fles maar het via de sonde te geven. Ook hoorde we dat de infant flow qua druk op het uiterste minimum stond.
's Middags haar weer gesproken en bleek dat er onduidelijkheid was van wanneer ze aan de instand flow was gegaan, bleek dat ze er al af mocht. Dus zo gezegt zo gedaan. Nou een wereld van verschil, zeker qua geluid. Verzorgd en flesje, Wel ligt ze ook per vandaag onder de lamp, ze zit net op de grens qua geelzucht, maar daar was al 2 dagen spraak van dus we keken er niet van op.
Nu blijkt dat als ze nu 24h goed gaat ze terug mag naar het diac. Dus we duimen hard!!!
Duimen jullie ook mee?????
Oh wordt trouwens gillend gek van iedereen die maar lopen te zeiken van doe het rustig aan, je doet teveel, je wil/kan dit/dat echt niet.. Echt ik ben bezig op ong 1/4 van wat ik voor mn gevoel aankan, en dan is het nog niet goed. Ok het heen en weer gesleur is ook nou niet echt handig, want de tijden zijn erg lastig. Maar ik ken mn eigen lichaam toch het beste.
Ik ben in een bevoorrechtige situatie, ik heb 1 hechting, vloei bijna niet, en ben volledig mobiel. Heb eigenlijk niets hoeven inleveren, heb eigenlijk meer bevrijding sinds de bevalling. Er zit me niets in de weg. En ik slaap weer hele nachten (ja nu nog wel).
Heb nu een perfect antwoord en dat heeft vandaag al zn vruchten afgeworpen: Laat mij het officiele diploma zien dat jij in een ander lichaam kan treden en zo mijn geest en gevoelen kan waarnemen dan mag je mij alles zeggen, zoniet hou je mond!!!!
Die hormonen werken nog lekker door.
Sorry voor het laatste stuk, maar moest het ook ff kwijt en schrijven werkt al heel goed, merk dat ik nu een stuk ontspannender ben.
Groetjes Pauline, Bas en Rebecca
Nou ik probeer nog regelmatig mee te lezen, dat lukt nog wel redelijk en post hier en daar een kort berichtje, maar voor een volledig verslagje moest ik toch ff de tijd en motivatie hebben. Bij deze.
Nou disdag ochtend toen ik weer ging kijken was ze van de infant flow( adem ondersteuning) af. heb haar toen haar 1e flesje gegeven, jammer genoeg was mn man er toen niet bij, hij was haar opdat moment aan het aangeven bij de gemeente.
's middags is haar oom (mijn zwager) langs gekomen om z'n kleine nichtje te bewonderen. Vlak erna kwam ook mijn beste vriendin en heeft Rebecca ook haar 1e knuffeltje gekregen. Ik vind degene die ze van ons krijgt en al heeft gekregen niet mee tellen.
Ook eind van de middag me laten ontslaan uit het ziekenhuis, ik mocht er net zolang blijven als dat Rebecca in het ziekenhuis ligt, maar werd gek van die dames die me continue liepen te commanderen, nee je mag nu niet weg, je MOET gaan slapen!! He ik voel me goed, ik ken mn eigen lijf wel. Doe voor mijn doen heel erg rustig aan. En ook heel eerlijk ik wilde gewoon lekker in mn eigen bed slapen, lekker op mn man zn schouder in slaap vallen!!!
We hebben het geluk dat het ziekenhuis ong 15 tot 20 min rijden is.
Woensdag 2x op en neer, Bas heeft toen ook het geluk mogen beproeven en zn 1e fledje kunnen geven (foto op hyves, heb denet geupdated).Haar verzorgd. En de gewassen knuffel van Joyce gegeven.
Donderdagochtend kwamen we in het ziekenhuis en ze was volkomen stil, je hoorde haar niet ademen, YES!!! En er werd gezegt dat er zou worden gebeld om haar terug over te plaatsen naar het Diaconessenhuis (daar ben ik bevallen en we zijn die middag overgaplaats omdat de KNO arts een klein genoeg scopie apparatuur had en ze geen faciliteiten hebben voor langdurige ademonderzteuning, zieknhuizen liggen ong 10 min lopen van elkaar). YEAH, dat betekende dat ze niet ernstig genoeg was op in een universitair ziekenhuis te blijven. Net na de flesvoeding kreeg ze een dip in haar hartslag, we schokken ons dood!! Bleek ze dit al 2x eerder te hebben gehad die dag. Als het niet meer zou worden dan zou ze als nog overgeplaatst worden, andere optie was terug op de infant flow. Die avond toen we kwamen lag ze wee aan de infant flow, ze had nog 3x een dipje gehad. Ze zou nu zeker 36h aan de infant flow blijven. Je weet dat het beter is voor haar, maar toch een domper. Met lood in onze schoenen terug naar huis. Terwijl we die ochtend zweefden.
Vrijdag wederom 2x naar het ziekenhuis, haar verzorgt, fles gegeven. Nog aan de infent flow.
Vandaag in de ochtend, weer een nieuwe verpleegkundige, Wij haar verzorgd en toen viel ze heerlijk in slaap, ze bleek daarvoor erg onrustig te zijn geweest, dus besloten haar niet wakker te maken voor de fles maar het via de sonde te geven. Ook hoorde we dat de infant flow qua druk op het uiterste minimum stond.
's Middags haar weer gesproken en bleek dat er onduidelijkheid was van wanneer ze aan de instand flow was gegaan, bleek dat ze er al af mocht. Dus zo gezegt zo gedaan. Nou een wereld van verschil, zeker qua geluid. Verzorgd en flesje, Wel ligt ze ook per vandaag onder de lamp, ze zit net op de grens qua geelzucht, maar daar was al 2 dagen spraak van dus we keken er niet van op.
Nu blijkt dat als ze nu 24h goed gaat ze terug mag naar het diac. Dus we duimen hard!!!
Duimen jullie ook mee?????
Oh wordt trouwens gillend gek van iedereen die maar lopen te zeiken van doe het rustig aan, je doet teveel, je wil/kan dit/dat echt niet.. Echt ik ben bezig op ong 1/4 van wat ik voor mn gevoel aankan, en dan is het nog niet goed. Ok het heen en weer gesleur is ook nou niet echt handig, want de tijden zijn erg lastig. Maar ik ken mn eigen lichaam toch het beste.
Ik ben in een bevoorrechtige situatie, ik heb 1 hechting, vloei bijna niet, en ben volledig mobiel. Heb eigenlijk niets hoeven inleveren, heb eigenlijk meer bevrijding sinds de bevalling. Er zit me niets in de weg. En ik slaap weer hele nachten (ja nu nog wel).
Heb nu een perfect antwoord en dat heeft vandaag al zn vruchten afgeworpen: Laat mij het officiele diploma zien dat jij in een ander lichaam kan treden en zo mijn geest en gevoelen kan waarnemen dan mag je mij alles zeggen, zoniet hou je mond!!!!
Die hormonen werken nog lekker door.
Sorry voor het laatste stuk, maar moest het ook ff kwijt en schrijven werkt al heel goed, merk dat ik nu een stuk ontspannender ben.
Groetjes Pauline, Bas en Rebecca