hey meiden
tis heel lang gelden dat ik hier ben geweest
zal even een update geven.
c-jay is geboren op 6 april. t was een thuisbevalling.
de bevalling was zwaar maar ontzettend snel ( om 6 uur sochtends al behoorlijke weeen maar nog geen ontsluiting, om 8 uur 8/9cm en om 9.06 is hij geboren na 2 persweeen)
daarna begon de ellende. c-jay wilde wel ademhalen maar kon geen ademhalen. ambulance kwam met zwaailichten aan de straat in en de noodkoffer van de vk was inmiddels al uitgepakt. de vk deed er alles aan om hem te redden, maar ik zat ondertussen in gedachten zn kistje enz uit te zoeken. ik was zo bang maar wist gewoon zeker dat hij het niet ging redden!
al met al is alles goed gekomen dankzij de vk en de artsen in het ziekenhuis. het was een vechtertje en een dag later mochten we alweer naar huis.
hij had dus een opstartprobleem maar in mijn ogen was alles 10 keer erger dan dat het eigenlijk was!
ik heb dit dus ook als ontzettend heftig ervaren en ben in een diep dal beland.
kreeg stemmingswisselingen, was niet meer vrolijk, zorgde wel voor mn kids, maar deed niks leuks meermet ze, als ik niet naar buiten hoefde, ging ik ook niet enz enz. kortom: depresief!
mn oma en mn man hebben me hier ontzettend goed bij geholpen. mn oma door heel veel te praten en ervaringen uit te wisselen, mn man door mij zo veel mogenlijk te steunen en zo veel mogelijk de kids mee te nemen zodat ik "rust" had.
inmiddels is c-jay ruim 3 maanden, is een super vrolijk mannetje, huilt weinig, vind alles wel goed en lacht de hele lag.
hij krijgt sinds ruim een week tussendoor een paar hapjes van een fruithapje. en lekker dat hij het vind!
zie hier zo veel negatieve berichten op t forum over t voeden ( en die discussies heb ik al 2 keer eerder mee gemaakt hier op t forum) c-jay krijgt maar een paar hapjes max een kwart van een klein potje. meestal is het daarna huilen dat hij niet meer mag! hij vind het heerlijk. doet goed zn mondje open en als het hem niet snel genoeg gaat geeft hij een gil hahaha
hij schaterlacht, heeft zn handjes al ontdekt en loopt af en toe behoorlijk tegen zn muziekmobieltje aan te slaan (tegen de knuffeldiertjes)
zn zussen zijn stapel gek op hem en kunnen niet van hem afblijven.
inmiddels gaat het met mij ook weer goed en heb ik de bevalling een plekje kunnen geven. ik geniet nu heerlijk van mn 3 kids, doe weer leuke dingen met ze en heb geleerd de boel de boel te laten. ik kamp op dit moment wel met pfeifer, wat alles wel weer moeilijk maakt maar dmv keuzes maken gaat alles nu heel goed.
nou, ik ga de rest weer eens ff bijlezen
zal proberen om hier weer vaker te komen, maar tis hier lekker druk, met 3 kids onder de 4 jaar thuis D:
groetjes do
tis heel lang gelden dat ik hier ben geweest
zal even een update geven.
c-jay is geboren op 6 april. t was een thuisbevalling.
de bevalling was zwaar maar ontzettend snel ( om 6 uur sochtends al behoorlijke weeen maar nog geen ontsluiting, om 8 uur 8/9cm en om 9.06 is hij geboren na 2 persweeen)
daarna begon de ellende. c-jay wilde wel ademhalen maar kon geen ademhalen. ambulance kwam met zwaailichten aan de straat in en de noodkoffer van de vk was inmiddels al uitgepakt. de vk deed er alles aan om hem te redden, maar ik zat ondertussen in gedachten zn kistje enz uit te zoeken. ik was zo bang maar wist gewoon zeker dat hij het niet ging redden!
al met al is alles goed gekomen dankzij de vk en de artsen in het ziekenhuis. het was een vechtertje en een dag later mochten we alweer naar huis.
hij had dus een opstartprobleem maar in mijn ogen was alles 10 keer erger dan dat het eigenlijk was!
ik heb dit dus ook als ontzettend heftig ervaren en ben in een diep dal beland.
kreeg stemmingswisselingen, was niet meer vrolijk, zorgde wel voor mn kids, maar deed niks leuks meermet ze, als ik niet naar buiten hoefde, ging ik ook niet enz enz. kortom: depresief!
mn oma en mn man hebben me hier ontzettend goed bij geholpen. mn oma door heel veel te praten en ervaringen uit te wisselen, mn man door mij zo veel mogenlijk te steunen en zo veel mogelijk de kids mee te nemen zodat ik "rust" had.
inmiddels is c-jay ruim 3 maanden, is een super vrolijk mannetje, huilt weinig, vind alles wel goed en lacht de hele lag.
hij krijgt sinds ruim een week tussendoor een paar hapjes van een fruithapje. en lekker dat hij het vind!
zie hier zo veel negatieve berichten op t forum over t voeden ( en die discussies heb ik al 2 keer eerder mee gemaakt hier op t forum) c-jay krijgt maar een paar hapjes max een kwart van een klein potje. meestal is het daarna huilen dat hij niet meer mag! hij vind het heerlijk. doet goed zn mondje open en als het hem niet snel genoeg gaat geeft hij een gil hahaha
hij schaterlacht, heeft zn handjes al ontdekt en loopt af en toe behoorlijk tegen zn muziekmobieltje aan te slaan (tegen de knuffeldiertjes)
zn zussen zijn stapel gek op hem en kunnen niet van hem afblijven.
inmiddels gaat het met mij ook weer goed en heb ik de bevalling een plekje kunnen geven. ik geniet nu heerlijk van mn 3 kids, doe weer leuke dingen met ze en heb geleerd de boel de boel te laten. ik kamp op dit moment wel met pfeifer, wat alles wel weer moeilijk maakt maar dmv keuzes maken gaat alles nu heel goed.
nou, ik ga de rest weer eens ff bijlezen
zal proberen om hier weer vaker te komen, maar tis hier lekker druk, met 3 kids onder de 4 jaar thuis D:
groetjes do