ANONYMOUS_USERNAME
New member
Hallo allemaal,
Sorry dat ik zo lang niets heb laten horen, maar we zijn hier onwijs druk met het afronden van 3 kamertjes... ;-)
Ik had laatst al een heel verhaal getypt, maar toen werd ik afgeleid en op de 1 of andere manier, was toen mijn hele verhaal weg, grrrrrr.....
Nu, dus maar een nieuwe poging.
Ik had 3 weken geleden een controle bij de vk met 32+2 en toen lag onze kleine meid in stuit. Ik had dit vermoeden al en de vk heeft toen voor de zekerheid even gegluurd met een echo. Mijn andere 2 lagen ook bijna altijd in stuit en meestal in volkomen stuit, dus met de voeten beneden... Vandaar dat ik het ook zo makkelijk herken.
Twee weken later had ik weer een controle en zoals ik al dacht, lag ze nog steeds zo.
Ik ging er vanuit dat ik dan met 36w de liggingsecho zou hebben en dat we aan de hand daarvan verder een plan zouden maken. Maar niets was minder waar.... Van mijn oudste ben ik bevallen met 35+5, eigenlijk zouden we die dag voor een liggingsecho en een evt versie, maar s morgens braken spontaan mijn vliezen en uiteindelijk is hij toen vroeg in de avond op de natuurlijke manier, maar wel met z'n voeten eerst, geboren. Mijn dochter is wel nog zelf gedraaid, met ruim 36 wkn, en is daarna met 37+2 geboren.
Omdat de vk het risico op weer een vroeggeboorte met deze ligging en mijn geschiedenis best groot vindt, leek het haar beter om deze week al voor een versie te gaan....
Dat nieuws kwam wel een beetje rauw op m'n dak, ik had dus verwacht dat we het nog een weekje of 2 zouden aankijken.... Maar ja, elke keer als ik die voetjes beneden voel trappen, ben ik bang dat mijn vliezen weer te vroeg zullen breken, dus tja, wat moet je dan....
De afpraak werd dus gemaakt, voor vandaag en gister heb ik nog een uitgebreide echo gehad bij de vk. Zij was erg positief, over de ligging van de kleine, de grootte, de hoeveelheid vruchtwater etc. Dus zij voorzag weinig problemen. Sowieso hebben ze in het wkz een slagingspercentage van ca 70% bij een 2e of volgend kindje. Dat was dus allemaal erg positief..
We zijn dus vanmorgen naar het WKZ geweest, voor de versie. Maar omdat ik vandaag pas 35+3 ben, wilde de versiekundige eerst overleggen met de dienstdoende gynaecoloog. Ze doen normaal gesproken pas een versie na 37 wkn, dus dit vond ze wel erg vroeg. Met name als er iets zou gebeuren waardoor de kleine toch vandaag geboren zou worden. Even was ik bang dat het hele "feest" niet door zou gaan.... Ik kreeg eerst weer een echo, kindje weer helemaal opgemeten en de ligging goed bekeken etc. Terwijl zij ging overleggen, werd ik alvast aan de ctg gelegd, zodat het hartfilmpje alvast gemaakt zou zijn, als we toch een poging gingen doen. Toen ze terug kwam, wilde ze het toch proberen. Ik vond het onwijs spannend, maar was wel blij dat we in ieder geval niet voor niets waren gekomen...
Al met al heeft ze heel wat pogingen gedaan, maar aangezien wij zo'n beweeglijk en eigenwijs meisje hebben, is het helaas niet gelukt :-( Ik moet zeggen dat ik er op een gegeven moment ook wel een beetje klaar mee was, want het was best heftig allemaal.
Ze stelde voor om wel nog een nieuwe poging te doen, alleen twijfelde of ze dat dan wilde doen met 36+3 of met 37+1 (het kan nl alleen op woensdag en vrijdag). Uiteindelijk heeft ze weer overlegd en met mijn geschiedenis, lijkt het toch beter om het met 36+3 te doen, dus volgende week gaan we nog een poging wagen. Als er tenminste in de tussentijd niets raars gebeurd ;-)
Ik vond het al met al best heftig allemaal en baalde ook behoorlijk dat het niet gelukt was, was de hele middag behoorlijk van slag en nu nog wel eigenlijk..... Al scheelt het wel dat ik nu mijn verhaal hier heb neergezet.
Sorry voor mijn onwijs lange verhaal, ik heb sinds afgelopen dinsdag ook lekker verlof, dus zal proberen wat vaker te schrijven (al zijn we hier in huis nog steeds behoorlijk druk).
Bedankt voor het lezen!
Groetjes!
Sorry dat ik zo lang niets heb laten horen, maar we zijn hier onwijs druk met het afronden van 3 kamertjes... ;-)
Ik had laatst al een heel verhaal getypt, maar toen werd ik afgeleid en op de 1 of andere manier, was toen mijn hele verhaal weg, grrrrrr.....
Nu, dus maar een nieuwe poging.
Ik had 3 weken geleden een controle bij de vk met 32+2 en toen lag onze kleine meid in stuit. Ik had dit vermoeden al en de vk heeft toen voor de zekerheid even gegluurd met een echo. Mijn andere 2 lagen ook bijna altijd in stuit en meestal in volkomen stuit, dus met de voeten beneden... Vandaar dat ik het ook zo makkelijk herken.
Twee weken later had ik weer een controle en zoals ik al dacht, lag ze nog steeds zo.
Ik ging er vanuit dat ik dan met 36w de liggingsecho zou hebben en dat we aan de hand daarvan verder een plan zouden maken. Maar niets was minder waar.... Van mijn oudste ben ik bevallen met 35+5, eigenlijk zouden we die dag voor een liggingsecho en een evt versie, maar s morgens braken spontaan mijn vliezen en uiteindelijk is hij toen vroeg in de avond op de natuurlijke manier, maar wel met z'n voeten eerst, geboren. Mijn dochter is wel nog zelf gedraaid, met ruim 36 wkn, en is daarna met 37+2 geboren.
Omdat de vk het risico op weer een vroeggeboorte met deze ligging en mijn geschiedenis best groot vindt, leek het haar beter om deze week al voor een versie te gaan....
Dat nieuws kwam wel een beetje rauw op m'n dak, ik had dus verwacht dat we het nog een weekje of 2 zouden aankijken.... Maar ja, elke keer als ik die voetjes beneden voel trappen, ben ik bang dat mijn vliezen weer te vroeg zullen breken, dus tja, wat moet je dan....
De afpraak werd dus gemaakt, voor vandaag en gister heb ik nog een uitgebreide echo gehad bij de vk. Zij was erg positief, over de ligging van de kleine, de grootte, de hoeveelheid vruchtwater etc. Dus zij voorzag weinig problemen. Sowieso hebben ze in het wkz een slagingspercentage van ca 70% bij een 2e of volgend kindje. Dat was dus allemaal erg positief..
We zijn dus vanmorgen naar het WKZ geweest, voor de versie. Maar omdat ik vandaag pas 35+3 ben, wilde de versiekundige eerst overleggen met de dienstdoende gynaecoloog. Ze doen normaal gesproken pas een versie na 37 wkn, dus dit vond ze wel erg vroeg. Met name als er iets zou gebeuren waardoor de kleine toch vandaag geboren zou worden. Even was ik bang dat het hele "feest" niet door zou gaan.... Ik kreeg eerst weer een echo, kindje weer helemaal opgemeten en de ligging goed bekeken etc. Terwijl zij ging overleggen, werd ik alvast aan de ctg gelegd, zodat het hartfilmpje alvast gemaakt zou zijn, als we toch een poging gingen doen. Toen ze terug kwam, wilde ze het toch proberen. Ik vond het onwijs spannend, maar was wel blij dat we in ieder geval niet voor niets waren gekomen...
Al met al heeft ze heel wat pogingen gedaan, maar aangezien wij zo'n beweeglijk en eigenwijs meisje hebben, is het helaas niet gelukt :-( Ik moet zeggen dat ik er op een gegeven moment ook wel een beetje klaar mee was, want het was best heftig allemaal.
Ze stelde voor om wel nog een nieuwe poging te doen, alleen twijfelde of ze dat dan wilde doen met 36+3 of met 37+1 (het kan nl alleen op woensdag en vrijdag). Uiteindelijk heeft ze weer overlegd en met mijn geschiedenis, lijkt het toch beter om het met 36+3 te doen, dus volgende week gaan we nog een poging wagen. Als er tenminste in de tussentijd niets raars gebeurd ;-)
Ik vond het al met al best heftig allemaal en baalde ook behoorlijk dat het niet gelukt was, was de hele middag behoorlijk van slag en nu nog wel eigenlijk..... Al scheelt het wel dat ik nu mijn verhaal hier heb neergezet.
Sorry voor mijn onwijs lange verhaal, ik heb sinds afgelopen dinsdag ook lekker verlof, dus zal proberen wat vaker te schrijven (al zijn we hier in huis nog steeds behoorlijk druk).
Bedankt voor het lezen!
Groetjes!