vader en moeder uit elkaar

A

Anoniem

Guest
zo nu even wat minder nieuws... ik moet het gewoon even kwijt.

Mijn inmiddels exvriend en ik zijn afgelopen week uit elkaar gegaan. Mijn ex zit weer aan de heroine en doet geen enkele moeite om daar iets aan te doen.
Heb de keuze gemaakt om weg te gaan nadat er in jan. al huiselijk geweld was bij ons en daar ook een huisverbod voor was uitgesproken.
Ook begon hij steeds vaker te schreeuwen waar ons zoontje leroy  van nu 7 maanden bij was.
Ik vind niet dat leroy daar getuigen van moet zijn en heb uiteindelijk met veel pijn en verdriet alles wat ik mee kon nemen van die kleine en van mij meegenomen toen vader een uurtje weg was.
Nu zit ik tijdelijk bij mijn moeder maar ideaal is dat natuurlijk niet.
Er is hulp op gang gezet. maar ook dat duurt en duurt.
Ik moet elke dag naar de opvang bellen en woensdag gaat er een urgentieverklaring weg naar de woningbouw maar ook dat kan nog een half jaar duren.

heb het zo gehad hoe kan een vent in vredesnaam zo met zijn gezin omgaan en het zo kapot laten gaan.
En niet zozeer naar mij toe maar die kleine ik krijg gewoon tranen in mijn ogen als ik daar aan denk.
Maar ja aan de ene kant kan hij dan maar beter opgroeien zonder vader. En als vader dan weer normaal kan doen en laat zien dat hij er wel moeite voor doet kan hij mischien een omgangsregeling treffen maar wil de veiligheid voor mij maar zeer zeker voor mijn zoontje waarborgen.

sorry moest dit even kwijt zit er helemal doorheen.... maar ook dat komt goed op den duur.

groetjes sandra en leroy van 17/07/2008
 
Heey

Jeetje meid wat een naar verhaal...
Sprak nog een tijdje met je op het andere forum, toen we allebei nog moesten verhuizen.
Nooit verwacht dat het dan nu allemaal zo loopt.
Heel goed van je, dat je nu dat stap hebt genomen om weg te gaan, dat is natuurlijk erg moeilijk.
Ook al heb je nog zo een slechte partner, je kent natuurlijk ook de goede dingen van hem en je wil ook graag een leuk gezinnetje met vader erbij.
Vaak heb je dan nog heel lang de hoop dat het allemaal wel goed komt.
Maar dit is geen leven en al helemaal niet met een klein kind.
Dat verdienen jullie niet.
Hopelijk lukt het allemaal met een nieuw huis en gaat het niet al te lang duren.
Heb je wat hulp van anderen?

Heel veel sterkte de komende tijd, doe rustig aan en probeer te genieten van je kleine ventje!
Als je er niet uitkomt kun je altijd bij een maatschappelijk werker of iemand aankloppen, die kunnen vaak ook helpen, al is het maar iemand bij wie je je verhaal kwijt kunt.

xx
 
Jeetje meid, krijg er tranen in m'n ogen van als ik je verhaal lees!!

Wat vreselijk voor je en voor je zoontje, vind het ook echt onbegrijpelijk
hoe een vader dit kan laten gebeuren en niet alles op alles wil zetten voor jullie.
Gelukkig kan je bij je ouders terecht, maar ideaal lijkt het me indd niet.
Ik wil je heel veel suc6 wensen met alles en ik hoop dat alle hulp een
beetje opgang komt zodat het er weer wat beter voor je uitgaat zien.
En lucht vooral je hart bij mensen die van jullie houden, krop het niet op!!

Ik leef met je mee..... Liefs
 
hoi Sandra

wat verschikkelijk, maar na je verhaal gelezen te hebben weet ik bijna wel zeker dat je de juiste beslissing hebt genomen.
het zou even heel erg moeilijk en pijnlijk zijn, maar ik weet dat iedereen het zegt maar echt het komt allemaal goed.
ook ik kom uit een gescheiden gezin, en had ook liever anders gehad maar ik weet dat het niet anders kon en dat mijn moeder altijd meer dan 100% haar best voor ons heeft gedaan.
Ik vind het heel knap dat je de stap gezet hebt de meeste vrouwen   hebben daar de ballen niet voor.
echt petje af.
je bent een goede moeder dat je zo in het belang van je kind denkt.
ik wens je heel veel succes, en hoop dat je snel alles weer een beetje op de rit krijgt.
en schrijf het lekker van je af dat lucht op.
groetjes mascha
 
hoi,

wat fijn om deze reacties van jullie te lezen dat doet me zo goed.
en ja het is moeilijk en mijn gevoelens willen dan nog wel eens de baas spelen, maar dat ik deze stap door zet weet ik zeker. hoop alleen dat het allemaal zo snel mogelijk gaat.

en ja patries ik weet het nog die trubbel in de zwangerschap en nog es verhuizen... en dan hoop je natuurlijk dat het goed blijft gaan. helaas bij ons heeft dat niet zo mogen zijn. ben daar nu ook gewoon klaar mee heb zoveel energie in die relatie gestopt zeker omdat er een kindje bij is nu maar ach...
hoeveel alleenstaande moeders zijn er en ik ben zo blij dat iedereen me wil helpen en dat ik zoveel steun heb aan mijn moeder en zelfs vriendinnen die ik ruim een half jaar niet heb gezien die nu allemaal klaar staan om te helpen waar het kan.

voel me vanaf vandaag trouwens ook al stukken beter rustiger en heb gewoon weer zoveel moed en kracht dat ik me samen met mijn zoontje er wel doorheen sla.

nou ben er weer weg van
groetjes sandra en leroy
 
Pfoe, da's pittig, meid! Maar ik denk dat je de goede beslissing genomen hebt. Een vader die aan de heroine is, is geen goed voorbeeld. Onder invloed van verslavende middelen heb je jezelf niet meer in de hand!

Heel veel sterkte, maak gebruik van alle hulp die je kunt krijgen en ik duim voor je dat je snel weer een eigen plekkie hebt!



Jacoline.
 
Heey

Ja ik snap heel goed dat je er helemaal klaar mee bent, het moet van 2 kanten komen.
Hij moet zelf willen en anders heeft het geen zin.

Wat fijn dat je zoveel hulp krijgt, dat helpt al een stuk.
Wat je zegt er zijn genoeg alleenstaande moeder en het gaat jou ook zeker lukken.
Je moet maar denken dat aan elke tunnel een eind komt en dat het licht vanzelf weer gaat schijnen.

Veel sterkte en succes!
xx
 
Hii!!

Heel goed van je, dat je kiest voor je kind! Mijn zus heeft ook jaren een raltie met ene jongen gehad die verslaafd was aan de heroine, we (zij) heeft jaren gehoopt dat het afkicken is al die klinieken zou werken, maar volgens mij zijn er maar weinig die dat kunnen.... Het is triest maar het is een ziekte en voor je zoontje is dit het beste, dat zal hij later ook wel begrijpen.
YO GO GIRL
Ik ben sinds 3 weken ook alleen, mijn vriend (uit Brazilie) is terug gegaan ivm zijn appieren, maar ik geloof neit dat ik wil dat hij terugkomt. Wij hebben veel problemen sinds zijn geboorte, hij gokt en blowt en snuift.... Ook niet bepaald ideaal, en ik zat met een depressieve vent die alleen maar om me zat te zeiken..... Natuurlijk mis ik zijn lieve kanten maar ja er kon alleen nog een lach af als hij iets op had... Nu belt hij iedere dag, maar ik ben zo idd bang om de knoop door te hakken en zoals iemand al zei, de ballen te hebben om die beslissing te nemen.....
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan