Vader wil geen contact

<p>Hallo,</p><p>Ik wist niet of ik een topic moest openen over dit maar ik weet me geen raad meer.</p><p>ik heb een zoontje van 1 en ben zwanger van de 2e ongepland, eerste instantie werd gedacht door ZH dat het buitenbaarmoederlijke zwangerschap was kon volgends hun geen goede zwangerschap zijn, later bleek het toch een goede zwangerschap te zijn.</p><p>waarbij vriend mij optie gaf of je haalt het weg en ik doe normaal met je, of je houd het en ik ga uit het leven van jou en ons zoontje en wil niks meer met jullie te maken hebben en niks weten over het 2e kind,</p><p>ik wist niet wat ik moest doen ik heb het paar dagen laten gaan waarbij hij mij volkomen negeerde in huis niet met me sprak,</p><p>even later op een avond had ik hem contact zien leggen met een andere vrouw( je kan het zien als berichten die geen 1 vrouw wil zien van haar vriend en zeker niet als ze zwanger is) het heeft me kapot gemaakt </p><p> Er ontstond een hele heftige ruzie, waarbij mijn spullen op straat gegooid zijn Inclusief spullen van zn zoontje, en ik en ons zoontje midden in de nacht op straat gegooid zijn </p><p>Ik weet niet meer wat ik met de zwangerschap wil, ik weet niet of ik hem nog moet inlichten met wat ik doe, zn zoontje is gewooon een jaar in zn leven geweest dus ik begrijp het allemaal meer, ik weet niet wat ik moet doen met de zwangerschap met de vader van mn kindje en misschien aankomend kindje. Ben bang alleenstaande moeder te blijven en zeker met 2 kindjes van iemand anders </p><p>Ik ben er kapot van, hoop dat iemand wat advies heeft of miss,Wel is zelf zo iets mee gemaakt heeft. </p><p>liefs</p><div> </div>
 
Sorry, maar wat een achterlijke reactie van jouw (ex) vriend. Hoe kún je?! Ik snap dat ongepland zwanger raken ook voor een man iets heftigs is, maar als je zo makkelijk kunt zeggen "ik laat jou en ons zoontje stikken" ben je echt niet goed (sorry dat ik het op deze manier zeg, maar dit raakt me gewoon enorm als moeder van een zoontje van 1 jaar ook).
Laat je hier alsjeblieft absoluut niet door leiden. Begin dit jaar was ik ongepland(/ongewenst ook wel) zwanger van de tweede, 4 maanden na mijn bevalling van onze zoon. Heel veel over nagedacht en over gesproken - ook mijn vriend had iets van dit is nu echt níet handig/fijn. Ik wist het niet, had niet heel veel 'zin' in twee baby's met amper een jaar leeftijdsverschil, maar weghalen vond ik ook zoiets. Hoewel mijn vriend dus zelf ook stelliger was, respecteerde hij mij in wat ik ook zou kiezen. Als ik ervoor wilde gaan was hij er ook voor gegaan. No way dat hij mij en onze zoon had verlaten om die reden!
Uiteindelijk is deze zwangerschap vrij snel misgelopen, het moest blijkbaar (niet) zo zijn. Maar ik bedoel maar.. zo kan een reactie ook zijn.
Ik weet niet hoe jij tegenover abortus staat, of hoe jij je gezin uiteindelijk voor je ziet. Misschien heb je altijd al wel een wens voor een tweede gehad. Ik zou in ieder geval niet besluiten het niet te houden vanwege de vader, je kunt achteraf van zo'n beslissing heel veel spijt krijgen en je moet er écht zelf achter staan! 
Wat betreft je angst om alleen te blijven met twee kindjes: ik kan me voorstellen dat je bang bent, maar je zou de eerste niet zijn en er zijn genoeg mensen die een (samengesteld) gezin hebben en die heel gelukkig zijn. Eerlijk gezegd twijfel ik nogal aan jouw (ex) vriend; zo'n reactie terwijl je al een kind van 1 hebt rondlopen.. echt wat een vreselijke actie. Je moet je misschien afvragen of zo iemand überhaupt wel verdient om met jou (en je gezin) samen te zijn!
Ik zou je aanraden voor jezelf op te schrijven wat positief en negatief is aan deze zwangerschap - waarom wel en waarom niet houden bedoel ik. Dat heb ik destijds ook gedaan en hielp me goed de brei in mijn hoofd te ordenen.
Verder: je kunt dit! Ik weet zeker dat je een topmoeder bent voor je zoontje. 
 
Liever alleenstaand met 2 kinderen dan met zo iemand in 1 huis! Hij mag je overigens niet zomaar op straat zetten. Ik zou toch wat instanties inschakelen voor dit bijzondere gedrag maar vooral voor je eigen veiligheid 
 
Jeetje ik schrik hiervan! Wat een schofterige actie van je vriend! Niet alleen jou zo op straat zetten maar ook zijn eigen jonge zoontje. Ik zeg het niet snel, maar zo’n actie vind ik echt niet kunnen!
Heb je familie of vrienden die je op kunnen vangen? Voor nu denk ik eerst de basis rustig krijgen; een dak boven jullie hoofd waar je voor langere tijd kan verblijven. Instanties bellen voor hulp nieuwe woonruimte. Is je vriend nu definitief uit beeld denk je? Ook al zou hij julkie terug nemen in huis, je moet je denk ik wel sterk afvragen of dit de meest fijne plek is voor julkie. Ontzettend zwaar natuurlijk als alleenstaande ouder met jong kindje en zwanger. 
Of je het kindje moet houden kunnen we niet voor jou bepalen. Ik hoop dat je lieve mensen in je omgeving hebt die je steunen in deze situatie en ook hierin met je meedenken. Een heel moeilijk dilemma. Je vriend zal ik denk ik hooguit met een appje op de hoogte houden van de basis info. Ik zal zeker niet, hoe moeilijk dat misschiej ook is, achter hem aan lopen. Hij is als eerste aan zet met een enorm groot excuus naar met name jullie zoontje. Ik wens je heel veel sterkte!
 
Bedankt voor jullie lieve reacties zet mij heel erg aan het denken, en ik heb er zeker wat aan ik hoop dat alles zo snel mogelijk duidelijk word voor mij zelf, maar in contact komen met hem is geen doen aan ben overal geblokkeerd, ergens denk ik wel dat hij uiteindelijk terug komt maar wanneer en of ik dat zelf wel wil is heel moeilijk, want dit is voor mij een hele klap en voor mn zoontje, ik snap zelf niet dat mannen zo harteloos kunnen zijn, maar heel erg bedankt voor julie Steun!?
 
Terug
Bovenaan