vader wilt het kindje niet

<p>hey allemaal </p><p>ik zou graag eens horen wat jullie hier van vinden want ik kan er niet meer aan uit </p><p>ik ben net zwanger en heb morgen mijn eerste echo een week geleden kwam ik er achter dat ik terug zwanger ben idd terug zwanger ik heb een kindje van 4 jaar maar dat is niet zijn kindje </p><p>hij heeft zelf ook een kindje van 2 jaar van een andere relatie maar dit kindje ziet hij helaas niet zo veel vanwegen zijn ex max 1x permaand zonder regeling bij mijn vriend zijn mama haar thuis kunnen we haar dan zien we kunnen ze meer zien maar als we er zijn wilt hij zo snel mogelijk weg om naar mijn huis te gaan want hij heeft een grote familie als we er met zen alle zijn zijn we met 8personen daar waaronder 5 volwassenen en 3 kinderen waarom wilt hij weg wanneer zijn dochter daar is ik zou denken dat je dan alle tijd neemt om haar bij je te hebben bij mij thuis is het geen optie want ik en mijn vriend maken te veel ruzie over de stomste dingen voor de kindjes dan hebben we in het verleden geprobeerd maar het lukt niet bv </p><p>mijn kindje (4j speelt met haar speelgoed en laat zijn kindje met rust maar zijn kindje (2j komt naar mijn kindje en pakt haar speelgoed af mijn kindje laat de kaas niet van haar brood nemen dus staat recht en pakt het terug af waarop zijn kindje hard begint te kressen en te wenen en dat mijn kind onrustig wordt omdat zij de schuld krijgt van alles zijn kindje kan niets fout doen in zijn ogen en ik heb toen gezegt het stopt hier als wij niet op 1lijn kunnen staan komt ze ook niet meer naar hier war ik verwachte van hem is dat hij met mij zou praten hoe we het kunnen aanpakken om het beter te kunne laten gaan bv zijn kindje erop wijzen dat ze moet wachten als iemand anders er mee aan het spelen is maar dit deet hij niet uit eindelijk zijn kindje kwam niet peer ik vroeg dit aan hem waarom en hij is er niet over aan te spreken en zij ook ik wil ze niet meer zien want dat gaat haar alleen maar pijn doen </p><p>zijn ex is ook samen met zijn beste vriend dus ik snap dat er van alle haat in hem schuilt maar ik vind niet dat ik hier de duppe van moet zijn </p><p>dus ik ben nu zwanger en hij is boos weggegaan om te haan afkoelen en zij dat dit mijn schuld was en dat hij wou wachten met een kindje omdat het financieel niet echt goed gaat maar ik ben er mee bezig om terug alles recht te krijgen maar hij duwt me steeds dieper door zulke dingen te zeggen </p><p>maar nu dat hij het al 1week weet heeft hij besloten om te blijven maar hij is er niet over aan te speken want hij hoopt dat de echo iets anders gaat zeggen en nu ben ik bang als de echo klopt zoals mijn tester dat hij weg zal gaan en dat ik alleen achterblijf met 2 kindjes </p><p>is dit miss een schrik dat hij heeft omdat hij zijn ander kind is verloren en omdat hij het niet ziet </p><p>hij zegt tegen mij dat ik hem gebruik voor een kind wat niet waar is want ik wil verder met hem maar ik wil niet heel mijn zwangerschap met stress zitten en mij laten uitschelden omdat hij een slechte ervaring met zijn ex en dochter achter de rug heeft </p><p>sorry voor het onduidelijk schrijven ik heb namelijk dyslextie en dyscalculie of hoe je dat ook mag schrijven </p><p> </p>
 
Ik denk dat wij niet kunnen raden waarom je vriend zo reageert als hij doet. Dat is iets waarover je met elkaar in gesprek moet zijn.

Als de financiën niet op orde zijn kan ik me voorstellen dat iemand in eerste instantie schrikt. Ook als jullie veel ruzie hebben kan ik me voorstellen dat hij niet direct aan een kindje denkt. Wellicht moet hij dat verwerken. Feit blijft wel dat de situatie nu zo is. Als je het kindje wilt houden moeten jullie veel met elkaar praten om beter op 1 lijn te komen, minder ruzie te maken en de financiën beter op orde te krijgen. Er zijn ook instanties die daarbij kunnen helpen. Misschien sowieso geen gek idee om zoiets in te schakelen.

Een kindje van twee begrijpt denk ik niet echt het verschil tussen mijn speelgoed en en jouw speelgoed. Dat is iets wat geleerd moet worden. Een kindje van vier moet echter ook leren dat het moet delen en samen spelen. Je kunt een kookwekker gebruiken waarbinnen ze met een bepaalt ding kunnen spelen. Of de kleine afleiden met andere leuke dingen. Het gaat om kinderen die nog niet zo denken als wij. Ik zou ook persoonlijk nooit zeggen dat zijn kind niet meer welkom is. Jullie moeten via gesprek hier toch samen uit zien te komen.
 
Ik snap dat dit een vervelende situatie is waarin je nu zit. In de reactie hierboven word gezegd dat de kinderen moeten leren om samen te spelen, daar ben ik het helemaal mee eens. Als mijn dochter (15 maanden) samen met haar nichtje (2.5 jaar) speelt willen ze ook altijd hetzelfde speelgoed hebben en is het altijd duwen en trekken om alles af te pakken van elkaar. Hier moeten we dan ook continu bovenop zitten om te zeggen: nu is de ander aan de beurt! Of: zij had hem, jij mag hem zodirect. Dat is heel normaal.


Voor de rest kunnen we inderdaad niet in het hoofd van jou vriend kijken. Misschien is hij inderdaad bang om hetzelfde met jou en deze kleine te krijgen als wat hij met zijn ex en dochter heeft. Dit zou hij dan wel naar jou moeten uitspreken zodat jij hem hierin gerust kan stellen. Het kan ook zijn dat hij het erg lastig vind om te accepteren dat er geld naar de verzorging van dit kindje moet. Als dat zo is kan je samen met hem een plan maken om maandelijks genoeg geld opzij te zetten zodat er goed voor dit kindje gezorgd kan worden.


Zoals hierboven aangegeven kunnen jullie daar hulp bij krijgen van bepaalde instanties. Naar mijn idee is dat geen slechte stap om te zetten, jullie worden daar alleen beter van, niet slechter.
 
Kijk, waar 2 mensen seks hebben…maar goed er zijn verschillende manieren om >niet< zwanger te worden natuurlijk…dus is het dan alsnog vreemd dat hij nu geschokt is? Want het klinkt bij lange na niet gepland? En als het al niet lekker loopt met meerdere aspecten (financieel/met zijn andere kind/veel ruzie met jouw) dan zou ik ondanks de liefde toch ook op zijn zachtst gezegd mijn twijfels hebben. Het is behoorlijk pril nog dus ik vind het al knap dat hij toch al zover bijgedraaid is in zo’n korte tijd. Geef het dus wat rust en kalmte. Praat er niet teveel over. Ook niet zo van: komt wel goed financieel enzenz. Als hij een beetje slim is zal hij vanzelf wel tot die conclusie komen dat een mensenleven onbetaalbaar is in vergelijking: zodra hij gewend raakt aan het idee. En dat gaat pas gebeuren nà de echo. Succes samen ?
 
Klinkt als een lastige situatie. Probeer op een rusgig moment met elkaar te praten en sta open voor elkaar. 
Als jij besluit het kindje te houden, en hij wilt het echt niet, kan je in ieder geval ernaar luisteren en aangeven dat je hem hoort, maar dat het niet genoeg is voor jou om dit kindje niet te krijgen. 
Als ik de hele situatie zo lees denk ik dat het misschien ook wel fijn is om hulp erbij te krijgen. Via het FIOM kan je in contact komen met een hulpverlener, wellicht kan deze ook bemiddelen.
Zelf was ik tot voor kort in een fijne relatie, toen ik ongepland zwanger bleek, heeft mijn partner mij abrupt verlaten. Het was of abortus, of hij vertrok. 
Ik heb mij aangemeld bij Siriz en wordt heel fijn begeleid bij de zwangerschap. Ook zoeken zij contact met mijn ex voor een vrijblijvend gesprek. 
Misschien heb je er wat aan. Heel veel sterkte!
 
Terug
Bovenaan