<p>Goedemorgen!</p><p>Ik sta voor het volgende dilemma en ben benieuwd hoe andere mensen dit zien; </p><p>Ik ben 2,5 jaar geleden bevallen van een gezonde zoon. Aan de bevalling heb ik echter zware PTSS overgehouden. Hiervoor ben ik inmiddels behandeld in therapie. Ik ben nu weer zwanger en ik merk dat de trauma toch nog behoorlijk aanwezig is. Ik heb dan ook gevraagd in het ziekenhuis om een geplande keizersnede. Na veel gesprekken heb ik eindelijk de toezegging voor een keizersnede gekregen. Nu blijkt dat dit ziekenhuis veel flexibeler is dan het ziekenhuis van mijn vorige bevalling en dat ik veel meer in control kan zijn deze keer als ik toch vaginaal wil bevallen. </p><p>Ik mag dus zelf kiezen wat ik wil. Ze begrijpen mijn keuze voor een keizersnede wel, maar ze zien liever een vaginale bevalling omdat dit statisch nou eenmaal beter voor moeder en kind is.</p><p>Nu twijfel ik dus enorm, vooral of ik een natuurlijke bevalling mentaal aankan. Ik ben bang dat ik tijdens een natuurlijke bevalling last krijg van herbelevingen en daardoor teveel spanning heb waardoor ik onbewust de ontsluiting tegen hou. Maar stel dat een natuurlijke bevalling goed gaat, dan ben ik veel eerder weer hersteld dan na een keizersnede. </p><p> Mijn vraag is dus eigenlijk; wat zou jij doen in mijn geval? </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Vaginale bevalling of keizersnede?
- Onderwerp starter Valendel
- Startdatum
Ik heb ook maanden lang nachtmerries gehad van mijn eerste bevalling. Toen ik zwanger was van nr 2 wilde ik direct een keizersnede. Dat ging ik zeker niet nog eens doen, zo'n bevalling.
Maar net als bij jou groeiden de twijfels over of een vaginale bevalling niet beter zou zijn. En dat groeide weer in gesprekken over vaginaal bevallen. Met de verloskundige, gyn en vriendinnen enzo. En daardoor groeide het vertrouwen dat het deze keer sowieso anders zou gaan. Beter of slechter heb ik dan geen controle over. Ik wil absoluut niet in paniek raken tijdens mijn bevalling. En ik heb geen goede ervaring met steun op emotioneel vlak door artsen in het ziekenhuis. De verloskundige heeft me daarom toegezegd dat er sowieso ook een van hen bij de bevalling zal zijn. Ook als het medisch wordt. En de gyn heeft een beter plan van aanpak voor de hechtingen achteraf (lang verhaal maar ik ga flink uitscheuren weer en dat moet nu beter gehecht worden).
Dat alles heeft mij over de streep getrokken om toch weer voor een vaginale bevalling te gaan. Ik ben nu bijna 23 weken. Een keizersnede geeft vaker problemen met herstel dan een vaginale bevalling. En het is inderdaad minder goed voor het kindje en de moeder. Een lang herstel had ik toen ook. Maar dat zal niet korter zijn met een keizersnede. Wie weet gaat het deze keer beter met een vaginale bevalling.
Ik krijg nog steeds kippenvel op mn hoofd als ik denk aan bevallen. Maar ik kom wel steeds meer in de juiste modus. En we staan er straks niet alleen voor. Er is iemand die altijd bij ons blijft om me erdoorheen te coachen.
Ik hoop voor je dat je zelf tot een beslissing komt waar je achter kan staan. Dat sterkt je gevoel ook. Kz kindjes worden ook gezond groot. Dus als het toch dat wordt, is ook goed. Maar het helpt als je weet wat je wilt en daar echt 100% voor gaat.
Maar net als bij jou groeiden de twijfels over of een vaginale bevalling niet beter zou zijn. En dat groeide weer in gesprekken over vaginaal bevallen. Met de verloskundige, gyn en vriendinnen enzo. En daardoor groeide het vertrouwen dat het deze keer sowieso anders zou gaan. Beter of slechter heb ik dan geen controle over. Ik wil absoluut niet in paniek raken tijdens mijn bevalling. En ik heb geen goede ervaring met steun op emotioneel vlak door artsen in het ziekenhuis. De verloskundige heeft me daarom toegezegd dat er sowieso ook een van hen bij de bevalling zal zijn. Ook als het medisch wordt. En de gyn heeft een beter plan van aanpak voor de hechtingen achteraf (lang verhaal maar ik ga flink uitscheuren weer en dat moet nu beter gehecht worden).
Dat alles heeft mij over de streep getrokken om toch weer voor een vaginale bevalling te gaan. Ik ben nu bijna 23 weken. Een keizersnede geeft vaker problemen met herstel dan een vaginale bevalling. En het is inderdaad minder goed voor het kindje en de moeder. Een lang herstel had ik toen ook. Maar dat zal niet korter zijn met een keizersnede. Wie weet gaat het deze keer beter met een vaginale bevalling.
Ik krijg nog steeds kippenvel op mn hoofd als ik denk aan bevallen. Maar ik kom wel steeds meer in de juiste modus. En we staan er straks niet alleen voor. Er is iemand die altijd bij ons blijft om me erdoorheen te coachen.
Ik hoop voor je dat je zelf tot een beslissing komt waar je achter kan staan. Dat sterkt je gevoel ook. Kz kindjes worden ook gezond groot. Dus als het toch dat wordt, is ook goed. Maar het helpt als je weet wat je wilt en daar echt 100% voor gaat.
Ik ben 1x vaginaal bevallen en 1x geplande keizersnede ivm stuitligging gehad.
Mijn vaginale bevalling was gewoon thuis, een prima bevalling! Het was m'n 1e bevalling en ik vond het toch wel heel heftig, maar achteraf zie ik hoe super goed het gegaan is. Gewoon thuis zonder knip/uitscheuren, zonder hechtingen. Geen complicaties, niks. En mn dochter woog 4575 gram en dat was echt bizar groot natuurlijk voor een vloeiende thuisbevalling!
Mijn 2e kindje lag in stuit en dat werd dus een keizersnede. Daar had ik al snel vrede mee, want ach.. soms heb je dingen niet in de hand en ik vond het bijzonder om dit ook eens mee te maken. Ik vond de keizersnede prachtig, een fantastische ervaring, juist omdat het gepland was. Dus geen weeën, geen stress, t was gewoon kei-gezellig op de OK. Maar tijdens de keizersnede was ik heeeeel misselijk, helemaal van de wereld en ik heb amper gemerkt dat m'n dochter geboren werd. Ze legden haar op m'n borst maar het enige wat ik kon stamelen was: haal haar weg, ik kan haar niet hebben!
Dat was dus het allereerste wat ik tegen haar zei...
Daarna ga je naar de uitslaapkamer en je bent zo ruim een uur verder voordat je je kindje weer ziet. Mijn man heeft haar aangekleed, huid-op-huid contact gehad en gaar 1e flesje gegeven in die tijd. Dat had ik dus allemaal gemist.
Achteraf vond ik dat echt heel rot. Mijn eerste woorden tegen haar waren: haal haar weg! En vervolgens mistte ik die eerste belangrijke momenten.
Ook vond ik het herstel mega zwaar. Na mn 1e bevalling deed ik na 2 dagen alles weer. Na de keizersnede heb ik echt een volle week in bed moeten liggen, ik kon pas na 6 dagen ietwat rechtop staan en kon niet verder lopen dan de wc. Ik werd psychisch echt een beetje gek die week. Ook in de weken erna had ik nog veel pijn. Ik stond er na 1.5 week weer alleen voor met 2 kinderen (de oudste was toen nog maar 21 maanden) en ik kon serieus nog niet naar het einde van de straat lopen zonder pijn, of ik kwam gewoon niet meer terug want het lukte me écht niet.
Het herstel is voor iedereen anders, maar ik vond het mega zwaar. Het duurde hier écht 5 tot 6 weken voor ik weer iets kon. Ik heb daar toen mentaal echt wel een klap van gehad. Voelde me heel alleen en opgesloten in huis met de kinderen.
Nu ben ik zwanger van de 3e en ik wil dolgraag weer vaginaal bevallen. Maar dat is voor mij 'makkelijk' praten want mijn 1e vaginale bevalling was niet zwaar dus ik doe dat graag nogmaals over, hopelijk gaat het deze keer weer zo soepel.
In jouw geval weet ik niet wat ik zou kiezen, want ik kan niet meepraten over zo'n heftige vaginale bevalling. Maar ik wil wel even de nadelen en zware kant van een keizersnede benadrukken, want het is écht écht écht geen pretje achteraf. Zeker niet als je al een ouder kindje thuis hebt rondlopen. Veel sterkte en succes met je keuze!
Mijn vaginale bevalling was gewoon thuis, een prima bevalling! Het was m'n 1e bevalling en ik vond het toch wel heel heftig, maar achteraf zie ik hoe super goed het gegaan is. Gewoon thuis zonder knip/uitscheuren, zonder hechtingen. Geen complicaties, niks. En mn dochter woog 4575 gram en dat was echt bizar groot natuurlijk voor een vloeiende thuisbevalling!
Mijn 2e kindje lag in stuit en dat werd dus een keizersnede. Daar had ik al snel vrede mee, want ach.. soms heb je dingen niet in de hand en ik vond het bijzonder om dit ook eens mee te maken. Ik vond de keizersnede prachtig, een fantastische ervaring, juist omdat het gepland was. Dus geen weeën, geen stress, t was gewoon kei-gezellig op de OK. Maar tijdens de keizersnede was ik heeeeel misselijk, helemaal van de wereld en ik heb amper gemerkt dat m'n dochter geboren werd. Ze legden haar op m'n borst maar het enige wat ik kon stamelen was: haal haar weg, ik kan haar niet hebben!
Dat was dus het allereerste wat ik tegen haar zei...
Daarna ga je naar de uitslaapkamer en je bent zo ruim een uur verder voordat je je kindje weer ziet. Mijn man heeft haar aangekleed, huid-op-huid contact gehad en gaar 1e flesje gegeven in die tijd. Dat had ik dus allemaal gemist.
Achteraf vond ik dat echt heel rot. Mijn eerste woorden tegen haar waren: haal haar weg! En vervolgens mistte ik die eerste belangrijke momenten.
Ook vond ik het herstel mega zwaar. Na mn 1e bevalling deed ik na 2 dagen alles weer. Na de keizersnede heb ik echt een volle week in bed moeten liggen, ik kon pas na 6 dagen ietwat rechtop staan en kon niet verder lopen dan de wc. Ik werd psychisch echt een beetje gek die week. Ook in de weken erna had ik nog veel pijn. Ik stond er na 1.5 week weer alleen voor met 2 kinderen (de oudste was toen nog maar 21 maanden) en ik kon serieus nog niet naar het einde van de straat lopen zonder pijn, of ik kwam gewoon niet meer terug want het lukte me écht niet.
Het herstel is voor iedereen anders, maar ik vond het mega zwaar. Het duurde hier écht 5 tot 6 weken voor ik weer iets kon. Ik heb daar toen mentaal echt wel een klap van gehad. Voelde me heel alleen en opgesloten in huis met de kinderen.
Nu ben ik zwanger van de 3e en ik wil dolgraag weer vaginaal bevallen. Maar dat is voor mij 'makkelijk' praten want mijn 1e vaginale bevalling was niet zwaar dus ik doe dat graag nogmaals over, hopelijk gaat het deze keer weer zo soepel.
In jouw geval weet ik niet wat ik zou kiezen, want ik kan niet meepraten over zo'n heftige vaginale bevalling. Maar ik wil wel even de nadelen en zware kant van een keizersnede benadrukken, want het is écht écht écht geen pretje achteraf. Zeker niet als je al een ouder kindje thuis hebt rondlopen. Veel sterkte en succes met je keuze!
Mijn 1e bevalling is uiteindelijk op een spoedkeizersnee uitgelopen en 4 weken gelden ben ik via een geplande keizersnee bevallen van mijn 2e kindje. Omdat het bij de 1e was uitgelopen op een spoedkeizersnee had ik snel besloten dat toen ik er achter kwam dat ik zwanger was van de 2e een geplande keizersnee wilde omdat de 1e bevalling zo heftig was en ik dat niet nog een keer wilde meemaken. Ik heb de geplande keizersnee als heel prettig ervaren. Bij de 1e verliep het herstel al heel soepel en was ik redelijk snel hersteld maar bij mijn 2e is het nog sneller gegaan. Ik heb maar 1 nacht in het ziekenhuis hoeven blijven en liep met een week alweer pijn vrij buiten. Het herstel van een keizersnee hoeft dus niet altijd langer te duren en het herstel heel pijnlijk te zijn maar helaas weet je dat pas achter.
Mijn eerste bevalling 5 jaar geleden was horror. Mijn 2e bevalling ging best redelijk. Maar toen ik onverwacht zwanger was van de 3e had ik gelijk zoiets van ik zie zo enorm op tegen opnieuw bevallen. Ben toen ook in therapie geweest. Maar ondanks dat bleef ik angstig. Een keizersnede wilde ik toch ook niet. Inderdaad vanwege het langdurige herstel. En ik heb er tenslotte ook al 2 rondlopen.
Uiteindelijk moest ik weer ingeleid worden (de eerste keren vanwege de hoge bloeddruk, nu omdat ik ruim 41 weken zwanger was.) Nu heb ik ervoor gekozen dat ze voordat ze überhaupt wat deden dat mijn ruggenprik moest zitten. Dat was echt ideaal! Ruggenprik erin. Wachten tot die goed zijn werk doet en daarna pas voelen voor ontsluiting, vliezen breken en weeënpomp aan. Vervolgens 4 uur lekker mijn gemak gehouden en met 3 persweeën had ik mijn dochter in mijn armen?.
Misschien is inleiden met vooraf een ruggenprik een idee? Ik kijk er met een goed gevoel op terug, en zat dezelfde dag weer thuis op de bank met mijn dochter in mijn armen.
Uiteindelijk moest ik weer ingeleid worden (de eerste keren vanwege de hoge bloeddruk, nu omdat ik ruim 41 weken zwanger was.) Nu heb ik ervoor gekozen dat ze voordat ze überhaupt wat deden dat mijn ruggenprik moest zitten. Dat was echt ideaal! Ruggenprik erin. Wachten tot die goed zijn werk doet en daarna pas voelen voor ontsluiting, vliezen breken en weeënpomp aan. Vervolgens 4 uur lekker mijn gemak gehouden en met 3 persweeën had ik mijn dochter in mijn armen?.
Misschien is inleiden met vooraf een ruggenprik een idee? Ik kijk er met een goed gevoel op terug, en zat dezelfde dag weer thuis op de bank met mijn dochter in mijn armen.
Mijn bevalling liep voorspoedig tot 9 cm. Daarna snel tot spoedkeizersnede overgegaan omdat ze in stuit lag. Mijn keizersnede was heel fijn. Ik was na de ruggeprik beter 'bij' dan daarvoor. Sfeer was gezellig en gemoedelijk op de kamer. Herstel ook snel. Een keizersnede is statistisch iets onvoordeliger, maar dat hoeft niets te zeggen over jou persoonlijke ervaring, net als een vaginale bevalling natuurlijk.
Wel zou ik net als Lewis aangeeft een hele sterke partner meenemen die zeker tegen de artsen opkan en jou wensen respecteert. Dat zou je verloskundige kunnen zijn. Kijk of je kunt verwoorden tot waar je grenzen liggen mocht je wel 'vaginaal' beginnen en waar je over wil gaan tot een keizersnede. Je verloskundige kan dan ervoor zorgen dat jou wensen ook uitgevoerd worden.
Wel zou ik net als Lewis aangeeft een hele sterke partner meenemen die zeker tegen de artsen opkan en jou wensen respecteert. Dat zou je verloskundige kunnen zijn. Kijk of je kunt verwoorden tot waar je grenzen liggen mocht je wel 'vaginaal' beginnen en waar je over wil gaan tot een keizersnede. Je verloskundige kan dan ervoor zorgen dat jou wensen ook uitgevoerd worden.
Ik twijfel ook enorm over deze keuze. Wellicht hebben jullie wat wijze raad. Ik ga dit uiteraard bespreken met de gynaecoloog.
Informatie:
- eerste zwangerschap
- paniekaanvallen
- angststoornis
- FNS (functioneel neurologisch syndroom) waardoor oa uitvalsverschijnelens, verminderde mobiliteit, 20 uur pd op bed, snel overprikkeld.
Bevalling opties:
1. Natuurlijke bevalling (met ruggenprik)
2. Keizersnede
1. Natuurlijke bevalling:
- zeer intensief en vermoeidend, 12 uur + op een belasgbaarheid van 4 uur max.
- beste voor baby en moeder vanwege weerstand baby, hormonen en hechting.
- veel angst voor bevalling, vanwege:
Belastbaarheid (intensief) max drie/vier uur. Duur van de bevalling is erg lang, zeker met eerste kind.
- ik wil niet inscheuren, ingeknipt worden. ABSOLUUT GEEN TOTAAL RUPTUUR. (Kans op incontinentie)
- angst voor pijn, tangen, pompen, lange nachtmerrie van een bevalling
- uitpuuting en daardoor een mentale inzinking. En alsnog een ongeplande keizersnede.
Optie: bevalling ondersteunen met ruggenprik en een soort birthbuddy?
2. Keizersnede
- verdoofd
- operatie van 45-60 min.
- kindje geboren binnen 5 minuten, maar in een 'hug me' gelijk op de borst. 1 uur ongestoort contact -> hechting!!
- gemis van aanmaak sterke hormonen rush van oxytocine en endorfine voor moeder en kind wat hechting bevorderd. Triggert schuldgevoelens.
- minder kans op uitputting en trauma
- geen knippen, scheuren of ruptuur.
- wel een buikwand met een veel langer herstel.
- geen support systeem om mij te ondersteunen in herstel (partner/familie).
Informatie:
- eerste zwangerschap
- paniekaanvallen
- angststoornis
- FNS (functioneel neurologisch syndroom) waardoor oa uitvalsverschijnelens, verminderde mobiliteit, 20 uur pd op bed, snel overprikkeld.
Bevalling opties:
1. Natuurlijke bevalling (met ruggenprik)
2. Keizersnede
1. Natuurlijke bevalling:
- zeer intensief en vermoeidend, 12 uur + op een belasgbaarheid van 4 uur max.
- beste voor baby en moeder vanwege weerstand baby, hormonen en hechting.
- veel angst voor bevalling, vanwege:
Belastbaarheid (intensief) max drie/vier uur. Duur van de bevalling is erg lang, zeker met eerste kind.
- ik wil niet inscheuren, ingeknipt worden. ABSOLUUT GEEN TOTAAL RUPTUUR. (Kans op incontinentie)
- angst voor pijn, tangen, pompen, lange nachtmerrie van een bevalling
- uitpuuting en daardoor een mentale inzinking. En alsnog een ongeplande keizersnede.
Optie: bevalling ondersteunen met ruggenprik en een soort birthbuddy?
2. Keizersnede
- verdoofd
- operatie van 45-60 min.
- kindje geboren binnen 5 minuten, maar in een 'hug me' gelijk op de borst. 1 uur ongestoort contact -> hechting!!
- gemis van aanmaak sterke hormonen rush van oxytocine en endorfine voor moeder en kind wat hechting bevorderd. Triggert schuldgevoelens.
- minder kans op uitputting en trauma
- geen knippen, scheuren of ruptuur.
- wel een buikwand met een veel langer herstel.
- geen support systeem om mij te ondersteunen in herstel (partner/familie).