A
Anoniem
Guest
Dames,
Elk jaar gaan mijn man en ik half januari een weekendje
weg, vanwege onze trouwdag. Behalve de laatste twee jaar. Twee jaar
geleden lag ik nog in het kraambed van mijn dochter, vorig jaar waren
we net twee weken verhuisd en dit jaar.... Halverwege september hebben
we besloten het in elk geval even door te schuiven tot in mijn verlof.
Het was toen al duidelijk wanneer dat in zou gaan, dus het lijkt me
dan, dat je als man zijnde die week vrijmaakt in je (werk)agenda.
(omdat
ik al 7 maanden in de ziektewet zit, had ik niet zo'n zin in dat gedoe
van vakantie opnemen en dingen uit moeten leggen. Ik ging met 34 weken
met verlof, dus dan kun je nog best een weekje in een huisje op een
bungalow-park in Nederland, nietwaar??)
Omdat het dit jaar ons 10-jarig jubileum was, wilde ik het nu zeker niet overslaan.
Nou
is mijn man altijd een beetje vreemd met vakanties, mijn ideeën worden
altijd eerst een paar jaar van de hand gewezen, met andere woorden, we
doen altijd wat HIJ graag wil... de datum wordt altijd tussen plannen
en gaan wel een keer of 6 heen of weer geschoven omdat het meneer op
zijn werk even niet uitkomt...
Ik denk dan altijd: ik werk ook,
en bij een groot bedrijf. IEDEREEN gaat op een goed moment wel eens met
vakantie. Je plant een periode, overlegt waar nodig of het uitkomt, dan
leg je het vast en je kunt gaan boeken. Nou zo werkt het bij manlief
kennelijk niet. Hij blokkeert weliswaar zijn agenda voor die periode,
zodat mensen geen afspraken kunnen maken, maar voor de rest houdt hij
er met zijn werkzaamheden geen rekening mee. Hoe vaak ik op mijn werk
mijn vakantie heb moeten uitstellen (met dank aan mijn baas, die altijd
alles maar goed vindt...) of soms vakanties gewoon niet door heb zien
gaan.... Ik weet het niet meer, meer dan eens in elk geval.
Je
voelt het al aankomen: Deze week is mijn verlof ingegaan, maar meneer
had cursus. Kan hij ook niks aan doen, maar goed, we wisten in
september/oktober al dat we deze week hadden willen gaan. Volgende week
is carnaval. De prijzen voor bungalowparken zijn dan verdriedubbeld en
bovendien moet meneer echt uiterlijk maandag of dinsdag nog wat afmaken
en inleveren op zijn werk.
De week daarna is wel alles weer lekker
goedkoop ( € 99,-- voor een midweek), maar dan heeft hij op donderdag
een of andere bijeenkomst waar hij niet onderuit kan.
Nou denk
ik ergens: joh, of je nou vanuit huis naar je bijeenkomst gaat, of
vanuit onze bungalow, we zitten op een klein uurtje afstand van zijn
werk, als we daarheen gaan waar ik heen wil, maar ik ben die week 36
weken zwanger........
Ik zit zo te twijfelen wat ik moet doen.
Ik ben al 7 maanden full-time thuis vanwege de pfeiffer en de zwangerschap.
Ik wil er zooooooooo graag tussenuit.
Ik wil er geen kapitalen aan uitgeven.
Ik
weiger om nog langer als een speelbal al mijn plannen maar op te
schuiven omdat hij het vertikt om rekening met mij te houden.
Maar ik weet niet zo goed of ik met 36 weken nog wel durf???
Ik ben gewoon in Nederland, een klein uurtje rijden van huis.
Het park ligt vlak langs een snelweg, in Nederland is alles goed geregeld qua hulpverlening mocht er iets gebeuren....
Maar ik twijfel zo....
Advies???
(en commentaar mag ook... ik ben zo verdrietig, ik weet niet eens meer hoe ik het moet zeggen tegen hem....)
Elk jaar gaan mijn man en ik half januari een weekendje
weg, vanwege onze trouwdag. Behalve de laatste twee jaar. Twee jaar
geleden lag ik nog in het kraambed van mijn dochter, vorig jaar waren
we net twee weken verhuisd en dit jaar.... Halverwege september hebben
we besloten het in elk geval even door te schuiven tot in mijn verlof.
Het was toen al duidelijk wanneer dat in zou gaan, dus het lijkt me
dan, dat je als man zijnde die week vrijmaakt in je (werk)agenda.
(omdat
ik al 7 maanden in de ziektewet zit, had ik niet zo'n zin in dat gedoe
van vakantie opnemen en dingen uit moeten leggen. Ik ging met 34 weken
met verlof, dus dan kun je nog best een weekje in een huisje op een
bungalow-park in Nederland, nietwaar??)
Omdat het dit jaar ons 10-jarig jubileum was, wilde ik het nu zeker niet overslaan.
Nou
is mijn man altijd een beetje vreemd met vakanties, mijn ideeën worden
altijd eerst een paar jaar van de hand gewezen, met andere woorden, we
doen altijd wat HIJ graag wil... de datum wordt altijd tussen plannen
en gaan wel een keer of 6 heen of weer geschoven omdat het meneer op
zijn werk even niet uitkomt...
Ik denk dan altijd: ik werk ook,
en bij een groot bedrijf. IEDEREEN gaat op een goed moment wel eens met
vakantie. Je plant een periode, overlegt waar nodig of het uitkomt, dan
leg je het vast en je kunt gaan boeken. Nou zo werkt het bij manlief
kennelijk niet. Hij blokkeert weliswaar zijn agenda voor die periode,
zodat mensen geen afspraken kunnen maken, maar voor de rest houdt hij
er met zijn werkzaamheden geen rekening mee. Hoe vaak ik op mijn werk
mijn vakantie heb moeten uitstellen (met dank aan mijn baas, die altijd
alles maar goed vindt...) of soms vakanties gewoon niet door heb zien
gaan.... Ik weet het niet meer, meer dan eens in elk geval.
Je
voelt het al aankomen: Deze week is mijn verlof ingegaan, maar meneer
had cursus. Kan hij ook niks aan doen, maar goed, we wisten in
september/oktober al dat we deze week hadden willen gaan. Volgende week
is carnaval. De prijzen voor bungalowparken zijn dan verdriedubbeld en
bovendien moet meneer echt uiterlijk maandag of dinsdag nog wat afmaken
en inleveren op zijn werk.
De week daarna is wel alles weer lekker
goedkoop ( € 99,-- voor een midweek), maar dan heeft hij op donderdag
een of andere bijeenkomst waar hij niet onderuit kan.
Nou denk
ik ergens: joh, of je nou vanuit huis naar je bijeenkomst gaat, of
vanuit onze bungalow, we zitten op een klein uurtje afstand van zijn
werk, als we daarheen gaan waar ik heen wil, maar ik ben die week 36
weken zwanger........
Ik zit zo te twijfelen wat ik moet doen.
Ik ben al 7 maanden full-time thuis vanwege de pfeiffer en de zwangerschap.
Ik wil er zooooooooo graag tussenuit.
Ik wil er geen kapitalen aan uitgeven.
Ik
weiger om nog langer als een speelbal al mijn plannen maar op te
schuiven omdat hij het vertikt om rekening met mij te houden.
Maar ik weet niet zo goed of ik met 36 weken nog wel durf???
Ik ben gewoon in Nederland, een klein uurtje rijden van huis.
Het park ligt vlak langs een snelweg, in Nederland is alles goed geregeld qua hulpverlening mocht er iets gebeuren....
Maar ik twijfel zo....
Advies???
(en commentaar mag ook... ik ben zo verdrietig, ik weet niet eens meer hoe ik het moet zeggen tegen hem....)
)