van engel naar Bengel!!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo mama's

Noah was altijd een heel makkelijk mannetje, die zich heel goed kon vermaken en eigenlijk nooit echt klaagde ofzo. Nou dat is sinds een week echt veranderd. Hij is een kleine tiran geworden!!!! Als hij zijn zin niet krijgt word hij echt een kwade dreumes, niet normaal!!  Hij gooit zich op de grond en begint als een achterlijke te gillen. Als je er zo'n meter bij zou houden, zou ik waarschijnlijk een boete krijgen, zoveel decibel produceert hij. Wat ik eigenlijk dan ook doe,  niets is  goed.

Nu heeft hij het waarschijnlijk niet van een vreemde, want toen ik een jaar of 3 was deed ik dat ook..
Ik kon ook zo kwaad worden, dat er geen land met me te bezeilen was. Mijn ouders kregen zelfs het advies om mij onder een koude douch te zetten. Want ik werd soms helemaal paars! Maar bij mij is het naar een paar maanden ook over gegaan en ik ben een best lief meisje geworden hoor!

Nu hebben mijn man en ik besloten, om hem eerst te corriceren en te zeggen dat het niet mag, als hij daar niet op reageert, ( wat hij dus niet doet) dan negeren we hem en laten hem dus huilen. En dat duurde gister ruim 3 kwartier!!!!!!!!!!!!!!!! Toen hij stopte kwam hij eindelijk naar mij toe gekropen. ( want hij wilde ook niks van mij hebben hoor, ook mijn hand duwt hij weg en als ik vraag of hij naar mij toe komt, draait hij zich om) En gaf me toen een knuffel en een kusje. Toen was het over... Maar helaas moet ik waarschijnlijk dit nog een paar keer volhouden, want nu is het weer zover!!! Hij huilt al een half uur, echt boos.PPfff ik vind het wel zwaar, want gister zat ik zelf op een gegeven ogenblik ook te huilen. Maar ik weet dat de volhouder wint, maar ik vind dit zo zwaar en weet ook niet helemaal zeker of ik hier goed aan doe.. Maar ik kan hem nu niet altijd zijn zin geven. Hebben jullie nog tips??

Nou hij is nu stil..

Groetjes
 
Mens, wat voel ik met je mee! Thomas heeft ook van die buien gehad.... Lag dan ook echt 3 kwartier te gillen en krijsen op de grond. Ik mocht dan ook niet aan hem zitten en hem niet optillen, zo boos was ie. Maar ondertussen ook gillen dat mama hem op moest tillen... Moedeloos werd ik ervan en ik heb net als jij ook echt eens een potje zitten janken hoor! Het is echt een kwestie van uitproberen voor ze, hoe ver ze kunnen gaan voor ze hun zinnetje krijgen. Het enige wat hier hielp, was stug volhouden van mijn kant, en als zijn bui over was inderdaad lekker alles weer goed knuffelen. Hij heeft die periode gelukkig niet zo lang gehad, anders had ik behang met peutermotief kunnen gaan verkopen, hahaha!
Nina is gelukkig héél anders, die zie ik nog niet zo snel van die buien krijgen gelukkig!!!

Liefs, marieke
 
Hoi,

Ohhhh wat herken ik dit zeg!!!!!!
Yordi was als baby al geen makkelijk mannetje, hij wist al hel vroeg wat hij niet wilde en had al echt een eigen willetje.( heeft hij ook niet van een vreemde)
Maar toen hij 15 maanden was begon het pas echt!!!! Ik was toen toevallig op het cb en had het daar met de kinderarts over en blijkt dat yordi al lekker vroeg aan het peuterpuberen is.
Enorme driftbuien, soms zo uit het niets, als iets hem niet wil lukken of iets niet mag. Schreeuwt en krijst dan moord en brand, gillen, slaan,met speelgoed smijten enz. Niks is dan ook meer goed. Wij kregen het advies van de kinderarts en orthopedagoog( want daar zijn we nu bij, omdat ik niet meer wist wat ik er mee moest en ik het niet meer trok met yordi en zelf niet lekker in me vel zat) om het negatieve gedrag te negeren en bij positief gedrag veel complimentjes te geven. Maakt hij het echt te bont, dan gaat hij bij ons even op de gang en dat was ook prima dat we dat deden. Nadat hij dan is uitgeraast( meestal zit hij maar een minuut op de gang) komt hij weer bij me, krijg ik een kus en knuffel en gaat hij weer lekker spelen. De orthopedagoog zei dat het vooral heeel erg belangrijk was, om je rust te bewaren, dat is vaak best lastig om te doen, dat merken wij ook, maar we merken ook dat het wel enorm helpt. Zijn driftbuien zijn sneller over, ook als we zijn gedrag negeren. Afleiden met iets heeft hier geen zin, want dan smijt yordi er alleen maar mee.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, want pfffff wat is het een lastige fase.

Liefs marielle en yordi( 16,5 maand)
 
Hallo Marieke en Marielle,

Ik lees jullie reactie met een dikke keel. Ik lees precies mijn verhaal. Als ik Noah wel probeer af te leiden, smijt hij alles door de kamer!! En als ik naar hem toe ga, wil hij niks van mij weten, maar oh wee, als ik de kamer uitloop...... Dan gaat hij helemaal door het lint.

Nu las ik bij jullie dat het juist moelijk is, om je geduld te bewaren. Nou gister heb ik dus echt hard tegen hem geschreeuwd...  Maar één zin, maar toch.... Ik voel me er zo schuldig over. Ik raakte gewoon even me contole kwijt, verloor even mijn geduld. Ik vind het zo erg. Nu kan ik mijn hormone wel de schuld geven, maar ik was er zelf bij. Hij heeft er niet op gereageerd hoor, hij bleef gewoon doorhuilen, misschien schrok hij even, maar liet dat niet echt merken. Dat wil ik dus niet meer. Dus toen ik vanmorgen weer voelde dat ik een beetje boos werd, ben ik een kop thee gaan zetten. En dat hielp.

Nou is Noah gelukkig verder echt een lief manneke en redelijk tevreden. En als ik ergens anders ben, gebeurd dit eigenlijk niet, want dan krijgt hij eigenlijk veel sneller zijn zin, of vind hij eigenlijk alles best. En als ik terug kijk heeft hij het ook een tijdje gehad, toen hij rond een half jaar was. Toen zetten ik hem s'ochtends in de box en dat wilde hij op een gegeven moment niet meer. Hij heeft toen een paar dagen ook gehuild. Dat heb ik ook genegeerd en dat was vrij snel over en zat toen weer vrolijk te spelen.

Nou ik hoop dat het hier ook maar tijdelijk is. Want hij is zo lief..

Groetjes
 
Hallo suno

Ik herken de verhalen hier heel goed. Shanice is ook al flink aan het peuterpuberen en is echt een behoorlijk pittig dametje. Ik laat haar uitrazen maar ik geef haar echt wel een standje. Ze zijn dan samen bezig milton en shanice och jee kan niet met elkaar en zonder elkaar. Milton begint nou met kleuterpuberen pfff en ja shanice volgt haar broer.
Ik zit ook weleens een potje te janken dat het teveel is geworden. Ik zei gisteren nog tegen mijn man vriend dat ze soms echt wel samenspannen tegen mij dat ze elkaar opzoeken als ik heel boos ben. Die was verbaasd maar ja dat hoort erbij. Elke leeftijd heeft wel wat en zo te zien heeft iedereen er last van. Ja die hormonen meid zitten ook in de weg en dat maakt het echt niet makkelijker maar ja dat komt goed.
groetjes lisette
meid je doet het prima niet twijfelen hoor.
 
Hallo,

hoe herkenbaar.... (nog) Niet bij Bente, maar wel bij Tijn.
Tijn is over het algemeen een makkelijk ventje waar je weinig mee van doen hebt, maar er zijn momenten...... Dan gaat hij helemaal over de rooie en dan lijkt het wel of ik hem niet meer kan bereiken. Hij gilt en schreeuwt dan wat af en niks is dan goed. Hij wil een kus, maar dan wel op de manier die hij bedacht heeft, maar die kan ik dan natuurlijk nooit raden en zo is het met alles.
De laatste bui heeft hij maandagavond in de auto gehad, toen werd hij uit het niets wakker en hij bleef schreeuwen, 30 minuten, daarna was het ineens over.

Ook ik heb momenten dat ik dan uiteindelijk, uit frustratie, tegen hem schreeuw. Op dat moment voel ik me dan alweer schuldig. Ook denk ik dat hij wel eens blauwe plekken op zijn bovenarmen heeft omdat ik hem daar iets te stevig vast gehouden heb........ Hij heeft al eens een bui gehad die 3 uur duurde..... Je begrijpt dat we daarna beiden total loss waren. Ik heb in die 3 uur ook best een paar keer een potje zitten janken. Ook heeft hij al een keer onder de koude douche gestaan, maar dat had geen enkel nut. Ik ben er nu achter dat ik gewoon alles moet negeren, maar dat is zo moeilijk....... En soms kan het, zomaar uit het niets, afgelopen zijn. Er is echt geen touw aan vast te knopen.
Het lijkt er op dat de buien nu iets minder worden, hij is nu 2 jaar en 8,5 maand. Bij Bente zie ik die buien nog niet zo snel komen, maar goed wie weet komt dat nog.

Succes met je kleine mannetje,

groetjes Danielle
 
PFFFF ik dacht dat ik de enige was.
Myrthe heeft nu ook buien..... Blijven uitproberen. Nee zeggen en wegzetten is niet altijd meer voldoende.
Zo goed als ze vorige week nog luisterden, zo slecht doet ze het nu. Alles was niet mag, doet ze ook bij nee zeggen gaat ze door.
En krijsen als je haar 'boos'weg haalt omdat het niet mag. Inderdaad niet willen knuffelen maar toch ook wel en als je het doet, is het ook niet goed!

Whaaaaaaaaaaaaaaah echt de eerste keer dat ik blij was dat ik kon werken. En goh wat voelde ik me schuldig toen ik dat dacht.

Liefs een oververmoeide moeder
 
hee meiden

wat herkenbaar zeg
hier nog zo'n pittige dame met giganitische schreeuw en driftbuien
zodra ik of mijn vriend al naar haar kijken als ze iets doet wat niet mag begint ze al keihard te schreeuwen
en bij een standje lacht ze je keihard uit
alles doen wat niet mag vooral de cd's en dvd's uit de rekken halen zijn favoriet of de tv uitzetten als je net dat ene stukje niet wilt missen
een bekertje drinken vragen en als ze die krijgt omgooien en vervolgens in de plas gaan slaan en keihard lachen als je zegt mag niet
kortom het echte werk qua opvoeden en het spelen van politie agentje is begonnen hahaha
houd mijn hard al vast voor volgend jaar als de baby wat ouder is en ze samen kunnen spannen ( zit 19 mnd tussen als baby geboren is )

veel succes allemaal

veel liefs maurilla , karlijn ( 15 mnd ) en baby ( verwacht op 23-10-09 )
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan