Gisteravond was het dan eindelijk zover. Na een lekkere vakantie op curacao tijd voor de volgende echo. Inmiddels 9 weken en 4 dagen.
Gisteravond was mijn druif 23mm een goed kloppend hartje en diep in slaap dus we konden nog geen beweging zien. We waren euforisch en hadden al besloten om na die echo het aan iedereen te vertellen. Mn lief had al een t-shirt laten maken met de tekst "guess who's gonna be a dad" en op curacao kwamen we het schattigste rompertje ooit tegen met "dushi" erop. Een stukje film van de echo en deze twee plaatjes gingen gisteravond rond.
We werden gebeld en gemaild en iedereen is blij... En vanochtend sta ik zo slecht op. Ik voel me verschrikkelijk. Ik maak me druk over of het bed niet te dicht bij de verwarming staat en daardoor het babybedje straks niet aan mijn kant kan staan, vindt dat het huis nu opgeruimd moet worden, ik wil alle zooi weg. Ik word gek van het zinnetje van mijn lief dat ik loop te zeuren en heb hem gewaarschuwd voor het feit dat hij riskeert de komende maanden in de garage te slapen.
Ik vind het ongelofelijk vreemd het levende kindje waar ik gisteravond vol vreugde en trots naar heb zitten kijken mijn baby te noemen. Het voelt onwerkelijk.
Dus begint er weer een dag waarop ik me eigenlijk heel blij voel en ook heel ongelukkig.
Het is zo vreemd dat je je zo druk kunt maken over iets dat er wel al is maar eigenlijk ook niet. Waar ik nu al zo beschermend voor ben terwijl er nog niks te beschermen valt.. Pfffff
Ik heb echt een off day!! En zou nu op wolken moeten lopen.
Ik baal van mezelf
Gisteravond was mijn druif 23mm een goed kloppend hartje en diep in slaap dus we konden nog geen beweging zien. We waren euforisch en hadden al besloten om na die echo het aan iedereen te vertellen. Mn lief had al een t-shirt laten maken met de tekst "guess who's gonna be a dad" en op curacao kwamen we het schattigste rompertje ooit tegen met "dushi" erop. Een stukje film van de echo en deze twee plaatjes gingen gisteravond rond.
We werden gebeld en gemaild en iedereen is blij... En vanochtend sta ik zo slecht op. Ik voel me verschrikkelijk. Ik maak me druk over of het bed niet te dicht bij de verwarming staat en daardoor het babybedje straks niet aan mijn kant kan staan, vindt dat het huis nu opgeruimd moet worden, ik wil alle zooi weg. Ik word gek van het zinnetje van mijn lief dat ik loop te zeuren en heb hem gewaarschuwd voor het feit dat hij riskeert de komende maanden in de garage te slapen.
Ik vind het ongelofelijk vreemd het levende kindje waar ik gisteravond vol vreugde en trots naar heb zitten kijken mijn baby te noemen. Het voelt onwerkelijk.
Dus begint er weer een dag waarop ik me eigenlijk heel blij voel en ook heel ongelukkig.
Het is zo vreemd dat je je zo druk kunt maken over iets dat er wel al is maar eigenlijk ook niet. Waar ik nu al zo beschermend voor ben terwijl er nog niks te beschermen valt.. Pfffff
Ik heb echt een off day!! En zou nu op wolken moeten lopen.
Ik baal van mezelf