Hé Ladies,
Effe vertellen hoor. De schrik zat er hier gisteren even goed in. Kreeg rond 10 uur in de ochtend een zeurende pijn aan de rechterkant van mijn buik. Die pijn werd steeds erger en erger. Heb om half één Renée op bed gelegd. Stond letterlijk, sorry voor de details, op de trap de kotsen van de pijn. Eenmaal boven, Renée in bed gelegd en zelf ook in bed gekropen. Toch maar even naar het ziekenhuis gebeld (zit onder controle bij gyn) die zeiden "Bel je man maar, je moet gelijk komen." Dus man gebeld, die heeft in de auto oppas geregeld voor Renée en wij naar het ziekenhuis. En het klassieke verhaal was weer waar, we reden de parkeerplaats van het ziekenhuis op de pijn zakt langzaam weg. Toch maar even naar binnen. CTG (hartfilmpje) gehad en gyn nog even met echo gekeken. Gelukkig had ik ons ventje de hele tijd voelen bewegen, dus dat was wel een geruststelling. Maar ik had zóveel pijn gehad, dat ik bang was voor bijvoorbeeld een acute blindendarmontsteking of zo.
Wat bleek er nu aan de hand, meneer was zich aan het draaien en lag nu met z'n hoofd in mijn rechter zij. En ja, dat schijnt zoveel pijn te kunnen doen. Damn, dat was niet grappig. Na het eten kwam de pijn in alle hevigheid terug. Nu ook naar m'n rug toe. Ik vermoed dat hij zich heeft afgezet in m'n nier of zo. Auw.
Een uurtje later voelde ik heel mooi zijn hoofdje onder mijn ribbenboog zitten.
Zeven maanden lang lag hij met elke controle prachtig met z'n hoofdje naar beneden. En nu, met 33 weken, besluit meneer om het eens op de andere manier te proberen. Gelukkig nog alle tijd om weer terug te draaien, maar ik hoop wel dat hij dat iets minder pijnlijk wilt doen.
Het goede nieuws is natuurlijk dat er eigenlijk helemaal niets aan de hand was. Want je schrikt wel effe zeg. Oei.
Liefs van Evelien met haar stuitligger in de buik!!
Effe vertellen hoor. De schrik zat er hier gisteren even goed in. Kreeg rond 10 uur in de ochtend een zeurende pijn aan de rechterkant van mijn buik. Die pijn werd steeds erger en erger. Heb om half één Renée op bed gelegd. Stond letterlijk, sorry voor de details, op de trap de kotsen van de pijn. Eenmaal boven, Renée in bed gelegd en zelf ook in bed gekropen. Toch maar even naar het ziekenhuis gebeld (zit onder controle bij gyn) die zeiden "Bel je man maar, je moet gelijk komen." Dus man gebeld, die heeft in de auto oppas geregeld voor Renée en wij naar het ziekenhuis. En het klassieke verhaal was weer waar, we reden de parkeerplaats van het ziekenhuis op de pijn zakt langzaam weg. Toch maar even naar binnen. CTG (hartfilmpje) gehad en gyn nog even met echo gekeken. Gelukkig had ik ons ventje de hele tijd voelen bewegen, dus dat was wel een geruststelling. Maar ik had zóveel pijn gehad, dat ik bang was voor bijvoorbeeld een acute blindendarmontsteking of zo.
Wat bleek er nu aan de hand, meneer was zich aan het draaien en lag nu met z'n hoofd in mijn rechter zij. En ja, dat schijnt zoveel pijn te kunnen doen. Damn, dat was niet grappig. Na het eten kwam de pijn in alle hevigheid terug. Nu ook naar m'n rug toe. Ik vermoed dat hij zich heeft afgezet in m'n nier of zo. Auw.
Een uurtje later voelde ik heel mooi zijn hoofdje onder mijn ribbenboog zitten.
Zeven maanden lang lag hij met elke controle prachtig met z'n hoofdje naar beneden. En nu, met 33 weken, besluit meneer om het eens op de andere manier te proberen. Gelukkig nog alle tijd om weer terug te draaien, maar ik hoop wel dat hij dat iets minder pijnlijk wilt doen.
Het goede nieuws is natuurlijk dat er eigenlijk helemaal niets aan de hand was. Want je schrikt wel effe zeg. Oei.
Liefs van Evelien met haar stuitligger in de buik!!