Van stabiele juf naar zo labiel als de...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag dames!

Ik ga de 14e week in, best lekker, de lichamelijke klachten nemen duidelijk af.
Maar geestelijk is het echt een beetje een zooitje aan het worden.

Ik werk als leerkracht en de druk bij ons op school neemt enorm toe.
We hebben niet zo'n goed inspectie-moment achter de rug, ouders geven nu de school de schuld van ALLE achterstand zo'n beetje en komen constant voor gesprekken,
terecht en onterecht.

Ik heb een middelgrote combinatieklas, maar met wat kinderen die volledig uit de methode zijn en twee rugzakleerlingen.
In principe gaat het hartstikke goed en ik werk me uit de naad om kinderen op het juiste niveau te krijgen of te houden.
Maar het lijkt nooit genoeg.
Sommige ouders hebben aangegeven het toch leuk voor me te vinden dat ik zwanger ben, maar zelf vinden ze het heel vervelend voor de ontwikkeling van hun kind.
Mijn directie heeft nu al wat zwangeren rondlopen en sommige managementteamleden geven geregeld aan dat het toch wel erg lastig organiseren is met al die zwangeren.

Afgelopen week is mijn zusje thuis mishandeld en een soort van gegijzeld geweest door haar ex.

Ik trek het niet meer.

Ik heb me ziekgemeld en daar werd in eerste instantie goed op gereageerd.
Ik kan niet meer normaal doen tegen ouders wanneer ze weer een gesprek eisen over een kind dat gewoon goed scoort.
Ik kan niet meer gewoon doen wanneer er weer wordt gezeurd over het tijdstip waarop ik naar de verloskundige moet.

Nu heb ik de directie op de hoogte gesteld en krijg ik te horen dat er zoveel zieken zijn in de invalpool en dat het vooral wel handig is als ik er maandag weer ben, er moet nog zoveel gebeuren...

Ik kan mezelf even niet meer vinden,
ben constant op zoek naar rust in mijn hoofd, die ik normaal echt wel heb.
Ik ben normaal heel goed in ontspannen en kan dingen gemakkelijk van me af laten glijden.
Nu dus even niet.

Herkenbaar?
Wat hebben jullie gedaan in deze situatie?

Alvast bedankt.
Natalie
 
Ik herken de druk van het werken als juf op een basisschool. Ik heb zelf 2 dochters van 3 jaar en 8 maanden en ben net gestopt met werken. Het werd me echt teveel.
Ik raad je aan om tegen je directie te zeggen dat je ziek bent en niet komt werken en dat je een gesprek met de arbo arts wil. Misschien kan die je helpen.
Ik vind het trouwens heel erg onbeleefd (om het netjes uit te drukken) dat ouders zeggen dat ze het vervelend vinden dat je zwanger bent vanwege de ontwikkeling van hun kind. Heel erg egocentrisch!!!
Vanaf nu zal je steeds moeten schipperen tussen je werk, wat eigenlijk je complete aandacht vraagt en je gezin. Dat is moeilijk, voor mij was het zelfs niet te meer te doen.
Veel succes en beterschap!
 
Een hele herkenbare situatie. Ik werk zelf ook in het onderwijs en weet hoe ontzettend hoog de werkdruk kan zijn. Ik ben van oorsprong groepsleerkracht, maar werk nu alweer een aantal jaar als intern begeleider. Momenteel ben ik voor de 2e x zwanger en toen ik, net als jij, rond de 14 weken zwangerschap zat, heb ik een groot conflict met mijn leidinggevende gehad. Dit had niet specifiek met werkdruk te maken, maar heeft er wel voor gezorgd dat ik me uiteindelijk ziek heb gemeld en heb gekozen voor mijn eigen gezondheid en die van mijn kindje. Uiteindelijk gaat dit toch boven alles. Ik snap dat het moeilijk is om het los te laten, maar de school draait toch wel door, met of zonder jou.
Voel je zeker niet verplicht als je werkgever aangeeft dat hij graag wil dat je maandag weer gaat beginnen. Wat niet gaat, gaat niet. Volg daarin je gevoel! Veel succes ermee!
 
Ik zou inderdaad met je arbo arts gaan praten. De wet poortwachter werkt 2 kanten op: jij moet als werknemer laten zien dat je je best doet voor het bedrijf maar het bedrijf moet als werkgever ook goed voor jou zorgen. Volgens mij is de druk veel te groot daar. Als er zoveel zieken zijn is dat een teken aan de wand.
Je eigen gezondheid zeker in een zwangerschap gaat voor. Ik ben in mijn werk mensen tegen gekomen die weer veel te snel aan het werk gingen en langdurig burn out raakte. Dan is de weg terug veel langer.
Je moet het zien als een ballon, je blaast jezelf steeds meer op en op een bepaald moment dan knapt ie.
Neem je tijd, laat je niet opjutten, ga rustgevende en energiegevende dingen doen.
Heel veel sterkte.

Liefs, Leontine
 
Dag allemaal!
Bedankt voor de reacties.

Ik heb gisteren met de arts gebeld en die gaf aan dat ik met mijn directie moet gaan praten, die kan alleen mijn stresspunten wegnemen.
Ik begrijp wel wat ze bedoelt, is ook zo, ik heb steun nodig op school.

Ik heb een lijst gemaakt met dingen die ik nodig zal hebben de komende tijd, zoals bijvoorbeeld bepaalde ondersteuning bij gesprekken, etc.

Het zit tussen ons team en het management niet helemaal ok.
De manier waarop mensen toegesproken worden, de manier waarop we met elkaar omgaan zal aan de kaak moeten worden gesteld.
Dit ga ik samen met een aantal collega's doen op de teamvergadering.

Vandaag gaat het weer een beetje, mijn leerlingen zeggen ook allemaal lieve dingen op hyves, dat doet me ook goed, zij weten wel hoe hard ik werk en hoe leuk we het in de groep hebben samen.

Ik ga het allemaal eens rustig afwachten, goed nadenken over wat ik precies wil zeggen. Dan zien we morgenavond wel of het verstandig is om maandag terug te komen, lege invalpool of niet...

Groetjes,
Natalie
 
Hey Nathalie!

Ik zie dat je je intussen al beter voelt, maar wou toch ook even reageren... Ik heb in het onderwijs gewerkt, doe nu sinds een jaar iets anders en heb me tijdens deze zwangerschap al vaak de bedenking gemaakt dat ik héél blij ben dat ik nu geen les meer geef... Ik weet echt niet of ik het zou aankunnen. Ik heb nu ook best een zware baan, maar géén lastige kinderen, ouders of directie aan mijn hoofd. En ik kan af en toe even gaan liggen of stoppen voor de dag als het echt moet. En zelfs met die maatregelen is het in de week best een zwaar leven nu. Werken, eten en slapen en aan meer kom ik niet toe...
Wat ik dus wil zeggen is dat ik best kan begrijpen dat het allemaal niet meer gaat en ik zou je ook adviseren je eigen gezondheid voor te laten gaan, ik heb zelf ook al ondervonden dat als je dat niet doet, je lichaam je op de duur echt gewoon dwingt om rust te nemen door een of ander kwaaltje heel extreem te laten worden (bij mij vorige week terug een hele dag enorm misselijk op maandag omdat ik in het weekend te veel had gedaan). Dus: luister naar je lichaam en idd, de school draait ook zonder jou wel door hoor!

groetjes en veel succes
Indra
 
Ben ik weer!
Ik merk dus ook inderdaad dat, sinds ik thuis ben en rustig aan doe, of eigenlijk alleen leuke dingen doe, ik de lichamelijke klachten ook helemaal niet meer heb.
Ik moest nogal spugen uit het niks, dat was mijn laatste kwaal, iedere dag.
Donderdag had ik dat nog, na mijn ziekmelden was dat weg...

Ik moet inderdaad echt even goed gaan luisteren.

Thanks for the support ladies!

Groetjes,
Natalie
 
Hallo,

Joh ik herken me heel erg in je verhaal. Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap erg veel last gehad van die hoge werkdruk. Ook ik kreeg van mijn werkgever weinig begrip en medeleven.

Mijn advies: kies voor jezelf en deel mee in plaats van vragen om......Klinkt misschien een beetje simpel, maar eigenlijk is het dat ook. Ik heb een harde les geleerd en in mijn tweede zwangerschap kon ik er daardoor, goed mee omgaan. Daarin heb ik op een gegeven moment gewoon meegedeeld dat ik rustiger aan moest doen en dat ik bijvoorbeeld geen avonden meer ging draaien en geen dagen langer dan 8 uur enz enz.

Meid, het is zo zonde als hierdoor je zwangerschap minder leuk wordt. Het onderwijs is gewoon erg zwaar en magament teams die niet werken, ook dat zullen veel van ons herkennen. Juist daarom, laat het ze zelf lekker uit zoeken en kies voor jezelf. Is het je teveel, meld je dan gewoon ziek.

Sterkte
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan