Hoewel de verjaardag al achter de rug is en vele van jullie juist de bevalling herbeleefd hebben, heb ik vandaag zo''n dag. Op deze dag kregen we te horen dat ons mannetje het zou gaan halen, voorzichtig waren we heel blij en toen kregen we het nieuws dat mijn mans oma overleden was. Hoe dicht zaten dood en leven bij elkaar? Vervolgens sneuvelde alweer zijn infuus en met veel geruzie werd door de kinderarts (tegen de afspraken in) een nieuw gezet ipv dat hij overgebracht zou worden naar een ander ziekenhuis. De rollercoaster van emoties staat me nog zo duidelijk voor de geest. Het ergste was achter de rug, maar het was allemaal zo dubbel. Sorry voor het emotionele gezeur hoor, maar voor mij is het eigenlijk vandaag zijn feestje van 1 jaar. (hmm misschien toch teveel last van hormonen)
