Na bijna 14 jaar hebben we vanochtend afscheid moeten nemen van onze lieve hond Daisy. Ze was al een tijdje ziek en woonde daarom sinds een half jaar bij mijn moeder, omdat ze daar de rust kreeg die ze nodig had voor haar ziekte. Helaas ging ze een paar dagen geleden erg achteruit en hebben we de moeilijke beslissing moeten nemen om haar vanochtend in te moeten laten slapen.
Het was erg emotioneel. Ze was als een kind voor ons en ging ook overal met ons mee naar toe, voordat ze ziek werd. De zwangerschapshormonen maken het er ook al niet makkelijker op en ook het overlijden van mijn vader (afgelopen mei) kwam weer naar boven.
Op dit moment ben ik emotioneel een wrak. Ook gaat het met mijn man's moeder erg slecht, dus alles komt gelijktijdig.
Over 2 weken verwacht ik ons tweede kindje. Ik ga, hoe moeilijk, het ook zal zijn, proberen toch mijn rust te nemen en mijn emoties onder controle te krijgen, want ik moet aan mijn kindje denken. Hopelijk gaat het mij lukken.
gr. Claudia
Het was erg emotioneel. Ze was als een kind voor ons en ging ook overal met ons mee naar toe, voordat ze ziek werd. De zwangerschapshormonen maken het er ook al niet makkelijker op en ook het overlijden van mijn vader (afgelopen mei) kwam weer naar boven.
Op dit moment ben ik emotioneel een wrak. Ook gaat het met mijn man's moeder erg slecht, dus alles komt gelijktijdig.
Over 2 weken verwacht ik ons tweede kindje. Ik ga, hoe moeilijk, het ook zal zijn, proberen toch mijn rust te nemen en mijn emoties onder controle te krijgen, want ik moet aan mijn kindje denken. Hopelijk gaat het mij lukken.
gr. Claudia