Vechten voor gezin, of niet? Help! :(

G

gebruiker390901

Hallo Allemaal,

Ik heb even neutrale hulp nodig, sorry het is lang verhaal maar zal het zo kort mogelijk vertellen.

Ik leerde in september 2014 mijn vriend kennen, alles klikte super en we wisten meteen dat we het voor elkaar waren. Na een maand werd ik al zwanger ( niet gepland) maar we kozen er vol voor te gaan. Echter had ik moeite met de schakelingen, verhuisde naar zijn dorp vanuit de andere kant van NL, raakte mijn baan kwijt en werd doodziek, zo ziek dat ik niet meer zelfstandig kon douchen. Door die dingen kreeg ik last van lichte depressie en stemmingswisselingen. Dit reageerde ik altijd op hem af, ik voelde me zo'n waardeloze vriendin. Na de bevalling werd het erger, ik raakte steeds dieper in de put, begon me steeds meer af te sluiten en begon steeds bozer op mijn vriend te worden. Ik wilde dit niet, maar het was chaos in mijn hoofd.

Op een avond kwetste mijn vriend me, toen ik achter een leugentje kwam. en raakte ik het kwijt, bij allerlei instanties had ik om hulp geroepen, maar niemand luisterde.. en na die ruzie werd het zwart, ik nam overdosis pillen.. ik wist dat ik zou overleven en daardoor hulp zou krijgen, het leek mijn enige uitweg. Ik wilde niet dood, ik wilde hulp. Ik werd opgenomen, en het ging beter. Vriend steunde me, en ik werd door de hulp weer mezelf, de depressies en stemmingswisselingen verdwenen.

En toen.. bam.. mijn vriend kon het niet meer, er was hem teveel pijn aangedaan het afgelopen jaar en zijn liefde was weg. Kapot was ik, en terwijl ik hem afstand moest geven, wilde ik ervoor vechten. We hadden net een zoontje van 4 maanden.. dus ik heb geprobeerd te praten, maar dat werkte averechts en kregen ruzie.

Nu sinds 3 weken is het rustig, we praten af en toe, hebben geen ruzie meer. maar nu komt het, hij kan het niet definitief eindigen, hij wil nu geen relatie met me. Hij kan niet eens een avondje iets leuks met me doen, of bijv. een uurtje zwemmen met onze zoon samen. Maar ergens ziet hij nog wel een kleine kans in de toekomst, maar dat weet hij niet zeker.

Ik ben kwijt wat ik nu moet doen, al 2 maanden lang hang ik in verdriet dat mijn ware liefde weg is, mijn kersverse gezinnetje gebroken is, en dat ik wil vechten voor ons. Ik heb hem pijn gedaan, en hij mij..maar mijn liefde is sterk genoeg om eruit te komen. Maar dat hij het nu niet kan/wil, moet toch eigenlijk ook al genoeg zeggen?

Nu moet ik ook zeggen dat zijn ouders erge invloed hebben, zij kennen depressie enz. niet.. als ze niet kunnen zien dat je ziek bent, ben je niet ziek. Zij haten mij nu.. en dan overdrijf ik niet. En dat laten ze ook duidelijk aan hem weten. En dat maakt ook dat ik denk dat hij zich voor een deel laat beinvloeden.

Maar ik weet niet wat ik nu moet doen, aan de ene kant wil ik vechten voor mijn gezin en liefde, en wil ik hem die ruimte/tijd en afstand geven. Aan de andere kant denk ik, als je me nu toch al zo veracht en je nu eigenlijk geen relatie wilt..dan moet dat toch al genoeg zeggen, waar vecht ik dan nog voor?



Help!! Als het wat onduidelijk is, geef ik graag extra uitleg. Maar probeerde het zo kort mogelijk ( ook al is het nog een lang verhaal geworden) te vertellen.. Wat is jullie inzicht hierin, wat zouden jullie doen? Waar doe ik goed aan?
 
Klinkt als een lastige situatie.. ook moeilijk om advies te geven.

Woont hij nog bij jullie of woont hij nu ergens anders?

Misschien kun je proberen helemaal opnieuw te beginnen. Eigenlijk is alles natuurlijk heel snel gegaan vanwege je zwangerschap. Waarschijnlijk waren jullie dan niet zo snel gaan samenwonen. Even allebei je eigen plekje en rust nemen. En dan eens samen 'op date', oppas voor jullie zoontje zoeken. Even tijd voor jullie samen. En gewoon doen alsof je elkaar net kent.

Ik weet het niet hoor, het is maar een idee. Maar het klinkt alsof jullie de periode van daten, dingetjes samen doen een beetje hebben overgeslagen. Misschien komt dan de rest vanzelf.

En als het toch niets zal worden dan hoop ik natuurlijk dat hij wel een leuke vader voor jullie zoontje kan zijn. Misschien kost het gewoon meer tijd?
 
Klopt we hebben dat allemaal overgeslagen, en ik heb dat ook voorgesteld om dat weer te gaan doen. Maar hij kan/wil het niet, voor zoals alles er nu voor hem uitziet kan hij niks meer met me opbouwen, voor hem is het nu definitief over, met eventueel nog een heel klein kansje in de toekomst, waarvan hij ook niet zeker is of dat er wel is.

Hij geeft aan me wel te missen, dat dan weer wel. En zijn grote liefde ook kwijt te zijn, maar toch kan die het niet. En frustreert mij zo erg.. dat ik denk, we kunnen er toch aan werken stap voor stap.. maar hij schijnbaar niet.

Ik zit nu bij mijn moeder in, matrasje in de woonkamer, en kindje wel eigen kamertje. Allemaal tot ik een eigen huisje kan krijgen.
 
Vecht voor jezelf en je lieve zoontje. Ik weet niet of je echt weer hhelemaal de oude bent??

Ik ken hem en jou niet.. maar er teveel druk op leggen kan misschien averechts werken?


<p style="text-align: center;">Contact moeten jullie houden voor de kleine man, laat hem daarin degene zien die je altijd was.. degene die hij wel zegt te missen. Hij kan als enige weer de stap terug zetten, jij hebt die al gemaakt. Als hij je weer vrolijk en blij ziet met jullie zoon, wie weet voelt dat weer fijn en vertrouwd en durft hij die stap weer te zetten?</p>
Veel sterkte met alles!
 
Hoi,

Ook van mij heel veel sterkte met de situatie. Zoals hierboven al staat: probeer de rust in jezelf weer te vinden. Dit kost tijd en moeite, dus probeer het niet te snel. Het is niet makkelijk iets los te laten wat je heel graag wilt (je relatie), maar inderdaad, probeer een stap terug te doen en je ex-vriend de ruimte en rust te geven die hij nu zo duidelijk van je vraagt. Als je zijn vraag niet respecteert, zal het inderdaad averechts werken, denk ik ook. Als jullie elkaar veel pijn hebben gedaan, kost dit tijd om het vertrouwen en rust terug te krijgen en dan pas is er weer ruimte voor liefde. (Misschien heeft hij nu een beschermend 'muurtje' om zich heen bijvoorbeeld.)

Ik zou hierbij wel psychologische hulp vragen als ik jouw heftige verhaal lees. Maar misschien heb je dit al? Dit voor jezelf en voor je zoontje. Om je weer rustig te voelen en uit je depressie te komen. En van jezelf te leren houden misschien. Het is ook goed om te praten en er achter te komen waarom je dingen op je naaste omgeving afreageert bijvoorbeeld. Het is namelijk ook echt niet goed als je dit bij je zoontje gaat doen als hij ouder is. Begrijp me niet verkeerd, dit is heel menselijk maar wel iets om aan te werken. Mensen hebben vaak de neiging zich af te reageren op degene die ze juist het liefste hebben en die het dichtste bij ze staan. Dit is eigenlijk heel moeilijk maar je kunt iets doen aan dit patroon. Ik ben geen psych, maar er zijn zeker mensen die jou hierbij kunnen helpen. Ik geloof dat echt. Het zal moeite kosten maar is het dubbel en dwars waard. Heel veel sterkte en succes met alles en ik hoop dat je in de tussentijd wel kunt genieten van je jonge zoontje en steun hebt aan je moeder en vrienden. Liefde is sterk! :)
 
Nog een aanvulling. Ik begrijp dat je opgenomen bent geweest hoor, dus daar heb je zeker al hulp gehad en zo te lezen ben je er toen best goed uitgekomen! Maar misschien kun je wekelijks met iemand blijven/gaan praten.

Ik begrijp dat het toen een enorme klap was dat je vriend niet meer verder wilde, juist toen je er net een beetje bovenop was.

Eigenlijk is het een hele moeilijke vraag die je stelt: moet je je grote liefde los laten en verder proberen te gaan met je leven en je vriend als exvriend gaan zien. Of moet je hoop blijven houden en kun je het niet loslaten.... Ik denk dat je hierin eigenlijk geen bewuste keuze kunt maken. Je hebt hoop of je hebt het niet. Heb je nog hoop dat het goedkomt tussen jullie, geef hem dan toch de rust en ruimte die hij vraagt, maar laat hem weten hoe je je voelt en dat je nog van hem houdt. Meer kun je eigenlijk niet doen. Het is dan verder aan hem en dit zul je verdrietig genoeg moeten respecteren.......

Ik vind het heel erg en verdrietig voor je en wens je nog een keertje veel sterkte.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan