veiligheidsregeltjes waar ik gek van wordt!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ben ik nou echt de enige die al die adviezen die je leest
raar vindt? Voordat het kind er is moet je al je hele huis verbouwen zo ongeveer.
Wat "adviezen" op een rijtje:

Zorg dat er geen
losse kleedjes in je huis liggen daar kan ie over struikelen.Ja en? Dan gaat ie onderuit en denkt ie de volgende keer
na? Daar leert ie van. Klinkt hard maar de wereld is niet kindveilig. Als ik op
bezoek ga, haal ik daar toch ook niet alle kleedjes weg?

Traphekje...

Ik heb het geluk gehad dat de trap achter een deur zit.
Dat scheelt een stuk. Van de kinderen die van de trap donderen is 70% gevallen
omdat het hekje niet dicht was. Is het dan raar dat ik dan zeg: let op wat je
kleine doet, doe de deur dicht van de kamer waar je bezig bent met je kleine en
leer ze dat traplopen moeilijk is. Dat vallen niet leuk is, en dat ze
voorzichtig moeten zijn met die trap?

Laat je hond niet
bij je kind in de buurt.

Ik zou zeggen: voed je hond op. Mijn dochter van 2 kon
onze hond prima te eten geven. Hij wachtte netjes tot ze het commando gaf en
begon daarna pas met eten. Hij heeft nooit gehapt naar haar. Je leert je kind
op de juiste leeftijd dat een hond ook gevoel heeft en dat je niet aan zijn
oren moet trekken.

Leg alle
scherpe/gevaarlijke voorwerpen buiten bereik van je kind

Tot op zekere hoogte wel ja. Het keukenmes is nou eenmaal
geen speelgoed, maar zeg nou eerlijk hoe hoog liggen die van jou? Die van mij
liggen hoog genoeg dat tegen de tijd dat mijn kind erbij kan, ik ook kan
uitleggen dat dat geen speelgoed is.

Kaarsen, hete
kachels, open haarden

Elk kind heeft interesse in vuur en vlammen en warmte.
Taak van mij als ouders is om tegen brandwonden te beschermen. En dat doe ik
heel simpel. Als ik zie dat mijn kleine daar interesse in toont ga ik samen met
haar kijken naar die mooie vlammen in de open haard. Voel maar met je handje
hoe warm dat is. Ik pak haar handje en kom langzaam dichterbij het vuur. Een
kind heeft ook zelfbehoud, en zal op een gegeven moment de warmte onprettig
gaan vinden zo dichtbij haar handje. Dit merk je echt wel als ze stopt met
dichterbij komen. Ik leg uit dat vuur ook pijn kan doen. Dat het au doet als je
dichterbij komt. Dus voorzichtig zijn in de buurt van het vuur.

Ik merk in het terug lezen van mijn rant dat er steeds twee dingen naar voren komen:

‘Geef je kind de kans om te leren’ en ‘leg uit’.

Geef je kind de kans om te leren. De wereld is niet
kindveilig. Laat het onder jouw begeleiding eens kijken naar die kaars, laat
het onder jouw begeleiding eens de trap proberen. Wat ik vaak zie dat als mijn
kleine meid het eenmaal geprobeerd heeft en het te eng vindt (zoals met de
trap) dat de interesse dan weg is om het nog eens te proberen. Later wel weer
als ze wat ouder zijn, nog eens proberen. Als iets niet mag of onbereikbaar
blijft, blijft het interessant voor een kind.

Leg uit. Leg uit waarom iets niet mag. Of waarom het wel
moet. Waarom moet je niet over de gladde vloer rennen? Waarom moet je uitkijken
bij de open haard? Je hoeft echt geen hele gevarenanalyse op te noemen. Bij de
allerkleinsten (kruipleeftijd) kan “doe maar niet lieverd, dat doet au” al
genoeg zijn.

Ik heb geen traphekje, geen slot op mijn
schoonmaakmiddelen kast, geen afdekdingen op mijn stopcontact, geen afdekdingen
om de hoeken van mijn tafel, ik heb geen kooi om mijn hond in te doen als ik
moet plassen, ik heb mijn keukenmessen gewoon in de la liggen, en mijn open
haard gaat gewoon aan, net als de kaars. Noem me een slechte moeder als je wil,
maar ik ben nog nooit met mijn kind (van inmiddels 4) in het ziekenhuis
geweest.

Dus tussen alle goedbedoelde adviezen dan ook mijn advies
nog maar:

Gebruik je common sense, let op je kind en geef ze de
kans te leren in de wereld.
 
Voor een gedeelte ben ik het met je eens. Maar een hond kan ineens omslaan. Hoe goed hij ook opgevoed is. Als hij in het nauw gedreven wordt, zal hij grommen en bijten. Alleen wel heel vervelend als dat in het gezicht van je kindje is. Dan kun je ook zeggen, dan had ze hem niet in het nauw drijven en daar leert ze van. Maar leg dat later nog maar eens uit als ze met lelijke littekens zit. En dat je nog nooit naar het ziekenhuis bent geweest is waarschijnlijk meer geluk dan wijsheid. Simpele vensterbank kan ook hechtingen opleveren.
 
Ik ben het wel met je eens. Gebruik je verstand en begeleid je kind bij het ontdekken van de wereld. Ongelukjes gebeuren en verwondingen helaas ook. Je kunt niet alles voorkomen. Als ouder moet je vooral doen wat voor jou goed voelt.
En mbt honden. Natuurlijk opvoeden en oppassen, maar ook vooral toestaan elkaar te ontdekken. Onze herder van 2,5 is super met de kleine van 10 weken. Ik laat haar erbij en snuffelen, want dat maakt ze vertrouwd met elkaar en zorgt voor een band
 
En dan nog iets, als ik zei dat doet zeer of au, moesten ze het hier toch even proberen. Nu nog met een eigenwijze kleuter en peuter aan tafel, blazen, want het is heet. En toch eerst even een flinke hap en dan zeggen ze: het is heet. Dus ja laat ze het zelf ontdekken, maar tot op zekere hoogte. En hier zit er echt wel een slot op de schoonmaakmiddelen. Kindje van mijn nicht heeft haar complete slokdarm verbrand. Dat zijn risico's die je als ouder uit kunt sluiten. Traphekje hadden we zeker. ( wij hebben er geen deur voor ;-)) maar rekjes voor het gasstel, hoekjes aan de tafel,het bestek wegleggen of ze ver bij de kachel vandaan houden nee. Dat hebben wij ook niet gedaan. Hekje tussen de keuken en bijkeuken (waar mijn katten hun domein hebben) Dat dan weer wel. Hoewel ze nooit gekrabd zijn , vond ik dat de katten ook zich terug moesten kunnen trekken zonder opgejaagd te worden. Ze weten het nu prima en ze weten dat als ze weglopen, ze de katten met rust moeten laten. Ieder zijn eigen methode natuurlijk. De grootste risico's hebben we afgeschermd gehad, de rest laten ontdekken.
 
Ik ben blij om te zien dat de meesten het in mindere of meerdere mate het mij eens zijn. Iedereen op zijn eigen manier uiteraard, er zijn geen twee ouders hetzelfde natuurlijk. Gelukkig zie ik wel de lijn zelf ontdekken veel terugkomen. Toch iets waar ik opgelucht over ben, Laatst op een verjaardag: jongetje van 2 komt aanlopen met glas drinken voor mama, gaat uiteraard een klein beetje mis, en hij morst wat. mama springt op, grijpt het glas en zegt: geef maar aan mama het gaat helemaal mis zo. Ze zet het glas op tafel, pakt een doekje en maakt de grond schoon. Een verdwaasd jochie naast haar. Nog geen 5 minuten later komt die van mij de kamer in met een glas drinken voor mij, ze is al wat ouder en het gaat helemaal goed. Ik zeg dank je wel schat. En wat zegt de wondermama aan de overkant van de tafel: "goh wat is die van jou behulpzaam, dat doet die van mij niet hoor!" Ik moet dan erg op mijn lippen bijten om niet te zeggen: jawel dat doet ie wel, alleen straf jij het af.... ach ja common sense en inzien wat je gedrag nu, later veroorzaakt kan soms moeilijk zijn...
 
Oh mn handen gaan al jeuken als ik het lees. Ik ben denk ik toch wel een mama die dan had gezegd 'ja hoor die van jou deed dat net toch nog? Dus is ook behulpzaam'
Arm hummeltje...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan