veranderingen in de voeding/wel of niet eten

Hoi allemaal,

Ik lees zo af en toe even mee, maar heb met onze tweeling van 9 mnd niet zo veel tijd meer !! Maar nu zag ik diverse dingen waar ik even algemeen op wil reageren.

Ik heb met 2 kindjes wel gemerkt hoe verschillend kinderen kunnen zijn, zelfs al zijn ze een tweeling ! Ook met potjes eten, vers gekookt eten, vermindering in de eetlust naar melk, kinderen doen alles in hun eigen tempo, ook al zegt het cb dit of hoor je daar dat.

Luister/kijk vooral naar je kind wat ie wel en niet wil of lust. Het komt vanzelf goed, dus ga je vooral niet lopen ergeren en je kind dwingen tot eten want het lost niets op, zorgt  alleen maar voor irritatie. Ik heb gemerkt dat als ze ergens aan toe zijn het wél lukt. Eten van 8 mnd met stukjes... het was een drama, nu eten ze alles met gemak en met smaak op. Melk... dat wordt een stuk minder maar ze eten nu zoveel andere dingen en drinken diksap dat de drang naar melk (waar ze als baby van moesten leven) nu langzaam aan verdwijnt. En laten we ook niet vergeten dat wij alles "normaal" vinden wat eten betreft, maar dat het voor hen toch wel iets heel vreemds is allemaal. Dus je kunt vaak niet in 1x zeggen of ze het wel of niet willen. Steeds weer proberen en na een paar keer kun je zeggen: ja of nee. Hier één absoluut niets waar wortel inzit... tja dat kan toch? Verder gaat alles nu redelijk goed hoor, brood vinden ze superlekker, liefst nog niet met iets erop en fruit en groentes gaan prima, spruitjes en witlof vinden ze superlekker (wie had dat gedacht.... wij niet!!)

Ik hoop dat het jullie een beetje helpt wanneer je misschien soms wanhopig wordt als iets niet gegeten wordt, laat het even op zijn beloop en het komt best goed. En een dagje met iets minder eten kan voor de meesten ook geen kwaad hoor, als er maar genoeg gedronken wordt. En met dwang bereik je zeker niets (ik heb zelf nóg een andijvie-trauma van vroeger overhouden !!).  

Groetjes Marasje
 
Ha, moet ik even op reageren....
Ik heb een witlof-trauma! Ik MOEST het opeten, anders niet van tafel, totdat ik ervan moest overgeven. Toen schrok mijn moeder zo, dat ik het nooit meer hoefde te eten.
Inmiddels vind ik het heerlijk, maar het heft jaren geduurd voordat ik het weer durfde te eten!
Ik denk trouwens dat als je als ouder niet  moeilijk doet over eten, dat al een heleboel scheelt. Je bent zelf toch het beste voorbeeld. Maar ik moet het in de praktijk nog gaan ervaren, want mijn kindje is pas drie maanden.
Gr Irene
 
Terug
Bovenaan