Hoi Allemaal,
Ik heb een zoontje van 7 maanden oud en ben echt stapelgek met mijn kleine mannetje, toch wordt mijn geluk door iets heel naars overschaduwd. Ik heb namelijk een postnatale depressie, niet in de vorm dat je je van je kind afkeerd, maar juist dat ik ontzettend overbezorgd ben. Zo erg dat ik er ziek van wordt en allerlei angsten krijg. Ik zie dan allerlei beelden door mijn hoofd flitsen van dingen die met mijn zoontje zouden kunnen gebeuren of mensen die hem kwaad willen doen. Die beelden zijn dan zo echt dat ik er heel angstig en verdrietig van wordt. Het is nu al zover dat als ik met de auto weg moet ( mijn man rijdt ik heb geen rijbewijs), dan zit ik gedurende de hele weg helemaal verstijfd en bezweet naast mijn man en schiet meteen helemaal in de stress zogauw er maar een auto te dicht bij komt, vaak ga ik dan met mijn ogen dicht zitten maar dat is natuurlijk ook niet echt een oplossing. Dit is begonnen toen mijn zoontje ongeveer 3 maanden was, en werd steeds erger, ook durf ik vaak s'nachts niet te slapen omdat ik dan denk dat er ineens iemand naast mijn bed staat.
Ik heb wel het idee dat het steeds ietsjes beter gaat, mede omdat ik vorige week een boek bij de bieb heb geleent ( als je depressief bent na de bevalling). Alles wat daarin staat is zo ontzettend herkenbaar en vrouwen die het ook hebben gehad schrijven er ook in en ook zij dachten dat ze de enige waren en alleen stonden, maar het schijnt dus best wel vaak voor te komen, alleen je ziet het vaak niet aan iemand af. Aan mij zien andere mensen het ook niet ik loop ook gewoon als een trotse moeder te wandelen. En dat ben ik natuurlijk ook, maar ondertussen heb ik wel veel verdriet om die gedachtes van mij. De tijd die zo mooi had moeten zijn wordt echt letterlijk daardoor overschaduwd. Maar ik kom er wel overheen, voor mijn zoontje doe ik echt alles, ik hou van hem, ongeloofelijk veel!!!
Maar goed ik zou heel graag met andere mensen in contact willen komen die hier ook mee te maken hebben ( gehad).
P.S. Had ik eindelijk een instantie gevonden die daarin gespecialiseerd is, wordt ie sinds korte tijd niet meer gesubsidieert door de regering, andere ideeen??
heel veel liefs van M.G.
Ik heb een zoontje van 7 maanden oud en ben echt stapelgek met mijn kleine mannetje, toch wordt mijn geluk door iets heel naars overschaduwd. Ik heb namelijk een postnatale depressie, niet in de vorm dat je je van je kind afkeerd, maar juist dat ik ontzettend overbezorgd ben. Zo erg dat ik er ziek van wordt en allerlei angsten krijg. Ik zie dan allerlei beelden door mijn hoofd flitsen van dingen die met mijn zoontje zouden kunnen gebeuren of mensen die hem kwaad willen doen. Die beelden zijn dan zo echt dat ik er heel angstig en verdrietig van wordt. Het is nu al zover dat als ik met de auto weg moet ( mijn man rijdt ik heb geen rijbewijs), dan zit ik gedurende de hele weg helemaal verstijfd en bezweet naast mijn man en schiet meteen helemaal in de stress zogauw er maar een auto te dicht bij komt, vaak ga ik dan met mijn ogen dicht zitten maar dat is natuurlijk ook niet echt een oplossing. Dit is begonnen toen mijn zoontje ongeveer 3 maanden was, en werd steeds erger, ook durf ik vaak s'nachts niet te slapen omdat ik dan denk dat er ineens iemand naast mijn bed staat.
Ik heb wel het idee dat het steeds ietsjes beter gaat, mede omdat ik vorige week een boek bij de bieb heb geleent ( als je depressief bent na de bevalling). Alles wat daarin staat is zo ontzettend herkenbaar en vrouwen die het ook hebben gehad schrijven er ook in en ook zij dachten dat ze de enige waren en alleen stonden, maar het schijnt dus best wel vaak voor te komen, alleen je ziet het vaak niet aan iemand af. Aan mij zien andere mensen het ook niet ik loop ook gewoon als een trotse moeder te wandelen. En dat ben ik natuurlijk ook, maar ondertussen heb ik wel veel verdriet om die gedachtes van mij. De tijd die zo mooi had moeten zijn wordt echt letterlijk daardoor overschaduwd. Maar ik kom er wel overheen, voor mijn zoontje doe ik echt alles, ik hou van hem, ongeloofelijk veel!!!
Maar goed ik zou heel graag met andere mensen in contact willen komen die hier ook mee te maken hebben ( gehad).
P.S. Had ik eindelijk een instantie gevonden die daarin gespecialiseerd is, wordt ie sinds korte tijd niet meer gesubsidieert door de regering, andere ideeen??
heel veel liefs van M.G.
was een artikel bij ikvader.nl over de stichting Selene, een organisatie die zich het 'bevorderen van de herkenning en de erkenning van postnatale depressies' ten doel stelt. Op zoek naar deze stichting bleek het te gaan om de stichting Anu, die nu dus geen subsidie meer krijgt. Er wordt nu verwezen naar stichting korrelatie(.nl).