Afgelopen maandag is het zoontje van een collega van mij dood geboren. Zij wisten sinds zaterdag dat het kindje niet mer in leven was en maandag is bevalling opgewekt. Het is zo onbegrijpelijk: de zwangerschap was voorspoedig verlopen en het kindje schijnt er heel gewoon en gezond uit te zien...net of hij slaapt, hij leeft alleen niet meer. Het is zo in en in triest: in plaats van roze wolken zijn er donkergrijze donderwolken! Het nieuws is op het werk ingeslagen als een bom en iedereen leeft mee met het gezin... maar het is niet voor te stellen hoe zij zich moeten voelen, als wij (als buitenstaanders) al zo verdrietig zijn! En als ik al niet weet waar ik met mijn verdriet terecht kan.... Hierbij speelt het feit dat ik zelf inmiddels 19 weken zwanger ben vast een grote rol. Mijn zwangerschap verloopt tot nu toe rooskleurig, maar ja... dat zegt dus ook niks!
