hi meiden,
De meeste zullen mij wel kennen want ik heb hier een hele tijd gezeten.
Ik zit nu in mijn 4e zwangerschapsmaand en alles gaat gelukkig goed. Dat is niet het probleem maar een vriendin bij wie het maar niet wil lukken. Ze is nu al jaren bezig, heeft een aantal miskramen achter de rug en is 7 jaar ouder dan ik. Ze 1 van mijn beste vriendinnen en ze kan het maar niet accepteren dat ik zwanger ben hoe erg ze het mij ook gunt. Ik heb haar ook de tijd gegeven want ik weet zelf uit ervaring hoe moeilijk het is als iedereen om je heen zwanger wordt en jij niet. Alleen het lijkt nu erger te worden. Gisteravond wou ze mij niet eens aan de telefoon hebben want als ze mijn stem zou horen dan zou ze in huilen uitbarsten. Ik heb heel lang met haar man gepraat en daarna heb ik een potje staan huilen. Ik weet nu niet meer hoe ik haar het beste kan benaderen. In slechte tijden was ze er altijd voor mij maar nu in goede tijden kan ze dit niet delen met mij en dat vind ik heel erg.
Kunnen jullie mij advies geven hoe ik dit aan moet pakken want ik wil haar niet kwijt als vriendin! En ik wil haar heel graag steunen in haar kinderwens en de behandelingen die ze moet ondergaan.
Op zo'n moment is het heel moeilijk om van je eigen zwangerschap, waarop wij lang hebben gewacht, te genieten en je niet schuldig te voelen.
Verder wil ik iedereen succes wensen met de komende behandelingen want het gaat een keer lukken al lijkt dat nu zo ver weg!!!
liefs,
Marielle
De meeste zullen mij wel kennen want ik heb hier een hele tijd gezeten.
Ik zit nu in mijn 4e zwangerschapsmaand en alles gaat gelukkig goed. Dat is niet het probleem maar een vriendin bij wie het maar niet wil lukken. Ze is nu al jaren bezig, heeft een aantal miskramen achter de rug en is 7 jaar ouder dan ik. Ze 1 van mijn beste vriendinnen en ze kan het maar niet accepteren dat ik zwanger ben hoe erg ze het mij ook gunt. Ik heb haar ook de tijd gegeven want ik weet zelf uit ervaring hoe moeilijk het is als iedereen om je heen zwanger wordt en jij niet. Alleen het lijkt nu erger te worden. Gisteravond wou ze mij niet eens aan de telefoon hebben want als ze mijn stem zou horen dan zou ze in huilen uitbarsten. Ik heb heel lang met haar man gepraat en daarna heb ik een potje staan huilen. Ik weet nu niet meer hoe ik haar het beste kan benaderen. In slechte tijden was ze er altijd voor mij maar nu in goede tijden kan ze dit niet delen met mij en dat vind ik heel erg.
Kunnen jullie mij advies geven hoe ik dit aan moet pakken want ik wil haar niet kwijt als vriendin! En ik wil haar heel graag steunen in haar kinderwens en de behandelingen die ze moet ondergaan.
Op zo'n moment is het heel moeilijk om van je eigen zwangerschap, waarop wij lang hebben gewacht, te genieten en je niet schuldig te voelen.
Verder wil ik iedereen succes wensen met de komende behandelingen want het gaat een keer lukken al lijkt dat nu zo ver weg!!!
liefs,
Marielle