Ik moet geloof ik gewoon even m'n "ei" kwijt.... : Ik heb deze week voor de 2e keer een miskraam gekregen. De vorige was precies 3 maanden geleden, wat dus wil zeggen dat ik direct na de vorige miskraam zwanger ben geworden, de 1e zwangerschap was via IUI en de 2e spontaan. Van het heen en weer geslinger van de emoties ben ik behoorlijk uit m'n normale doen. Uiteraard moet ik aan de buitenwereld laten zien dat ik niet kapot te krijgen ben en gewoon hoop blijf houden..... en dat verwachten ze dus ook gewoon van me.... dat is nog het meest walchelijke van alles. Ik zit met m'n verdriet van het verlies en heb het idee dat er werkelijk helemaal niemand op deze aardbol rondloopt die begrijpt wat ik voel! Natuurlijk huil ik niet en natuurlijk raak ik niet in paniek maar de tranen, verdriet en angst zitten zo diep van binnen dat ze gewoon niet naar buiten kunnen komen.... ofzo... kan het eigenlijk niet echt omschrijven maar ik geloof dat het wel oplucht...
Liefs Pip
Liefs Pip