Verdriet

[joseeke]

Sinds oktober 2008 hebben wij al een kinderwens.
In december 2009 is gebleken dat de "visjes" bij mijn partner bijna niet zwemmen tot stil liggen bij een zaadonderzoek.

Uiteindelijk zijn we doorgestuurd naar het Radbout ziekenhuis in Nijmegen, waar we zeer waarschijnlijk in aanmerking komen voor een Mesa/Tesa-behandeling.
Nijmegen is 1 van de weinige ziekenhuizen in Nederland die deze behandeling mag uitvoeren.
Bij deze behandeling halen ze onder narcose weefsel weg bij mijn partner.
Als ze hier gecshikte cellen vinden worden deze gereed gemaakt voor IVF IXI.

Vorige week maandag hebben ze bij mijn bloedgeprikt en bij mijn partner de allerlaatste & 3e zaadonderzoek, omdat ze in Nijmegen verfijndere apparatuur hebben, zeggen ze.

Maandag 28 juni krijgen we de uitslag van alles.
Ik vind het ontzettend spannend allemaal worden.
Mijn zusje heeft afgelopen vrijdag bekend gemaakt, dat ze 8 weken zwanger is momenteel, wat het allemaal ontzettend moeilijk maakt voor mij.
Aan de ene kant ben je superblij voor haar, maar aan de andere kant wordt het verdriet om je eigen kinderwens best wel groot.

Herkennen jullie dit?

Groetjes José

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi jose,

wat vervelend allemaal zeg.
en ik snap je gevoel wel hoor. je bent blij voor ze maar je had het liever zelf gewild dat jij met dit goede nieuws was gekomen.

hopelijk krijg je 28 juni goed nieuws en ben je snel zwanger.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi José,

Heel herkenbaar. Misschien moet je ook 's kijken op www.ivfmoeders.nl, een site waar meer mensen zitten die te maken hebben met ICSI en MESA/TESE.

Veel sterkte,

Esk

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi José,

Wat een spannende peridoe voor jullie. De komende 2 weken zullen ws helemaal zenuwslopend zijn. Hoop voor je op een positieve uitslag.
En je gevoel van blijdschap/onmacht/boosheid/verdriet en dat in een maalstroom. Dat herkennen we allemaal wel. Je misgunt het een ander niet, maar je gunt het jezelf ook zo erg.
Hou je haaks meid.

liefs Ano

 

[moeska]

Jeetje wat een verhaal en wat onzettende spannend - succes!

Dat blijdschap/onmacht/boosheid/verdriet gevoel is inderdaad bij de meesten van ons zooooooo herkenbaar! Ik heb er vandaag ook weer aan mogen geloven. Mijn beste vriendinnetje liet me vandaag hun echo zien van hun tweede kindje dat onderweg is. Ben zooooo blij voor ze maar ergens ook jaloers.

Toi Toi Toi

Liefs moeksa

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Dat is zeker herkenbaar. Toen mijn schoonzusje vertelde dat ze zwanger was ben ik ontzettend aan het janken gegaan. Natuurlijk gun je het een ander ook, maar je wil zelf ook zo graag.

Ik wens jullie heel veel succes in Nijmegen. Hoop dat het mag gaan lukken.

Heel veel sterkte,

Groetjes Supertje

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Jahoor, dat is zóóó herkenbaar. Toen een vriendin van ons "even luchtig tussendoor" vertelde dat ze zwanger was kon ik wel janken. Dat heb ik ook heel hard gedaan toen ik later in de auto zat naar huis toe. Ik vond het heel leuk voor haar maar ozo pijnlijk om te horen. Maar ja, dan zijn de tranen op een gegeven moment op en dan ga je toch maar weer verder. Totdat de volgende vertelt dat ze zwnager is. Ik begrijp je gevoel heel goed. Maar dat zal je weinig helpen waarschijnlijk. Ik kan dus alleen maar zeggen; heel veel sterkte en succes gewenst!!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik begrijp dit heel goed, ik ben zelf ook al erg lang bezig, en iedereen om me heen krijgt kinderen, of bevallen van een prachtige zoon.dochter, je kunt dit jezelf niet Kwalijk nemen, je bent Blij voor je zusje, maar Je mist je eigen Zwangerschap. het is heel hard, maar het is logische! ik hoop dat het voor jouw ook snel gebeurt. gewoon niet al teveel er aan denken(wat erg moeilijk is) ik zeg het zelf wel, maar ik denk er ook elke minuut van de dag aan, elk steekje/Krampje kan wel een zwangerschap zijn? terwijl het achteraf mischien toch gewoon mn darmen waren, Sterkte meid! Groetjes mamakim