Verdriet

A

ANONYMOUS_USERNAME

Pff alsof t weekend niet al heftig genoeg was bijna zonder slaap, m'n zoontje met waterpokken en hoge koorts en zelf op m'n laatste benen met voorweeen, en zorgen om hoge bloeddruk, eiwit in urine en te hoge hartslag van de beeb....
Nu staan we ook nog voor de beslissing om m'n hondje in te laten slapen. Hij is erg oud en dement en vertoont gedrag wat eigenlijk niet meer in de hand te houden is. Gesprek met dierenarts gehad en een oplossing is er gewoon niet. We weten dus dat we de knoop door moeten hakken, maar t is ff zo veel momenteel...

Ik heb hem al vanaf m'n 20ste (nu 34) en hij is me zo dierbaar. Maar zo kan het ook niet. Het is niet meer verantwoord met kindjes in de buurt en voor hemzelf is het ook niet leuk meer zo...Vind het ook zo moeilijk om het m'n stiefzoon te vertellen (12) bah bah voel me ff zo verdrietig...

Morgen eerst maar naar de gyn en als ik gewoon weer naar huis mag, ga ik de dierenarts bellen.

Btje warrig verhaal, sorry, bah alles komt zo f tegelijk :-(
 
he bah zeg wat vervelend...zo komt alles tegelijk...!! Heel veel sterkte met alles...
Hoe gaat t nu met je zoontje..? Mn dochter heeft gelukkig de waterpokken in juli gehad..was ik erg blij mee..ze heeft ze gehad..maar ze had er zo'n last van..echt heeel sneu!!

Succes met alles!

Liefs Liesbeth
 
Hij heeft er ook echt veel last van helaas. Ik smeer hem steeds in met kidsclin, maar t blijft toch jeuken. Er komen ook nog steeds nieuwe bij en hij slaapt erg slecht en huilt veel, echt zielig...

Dit was al steeds m'n angst, mijn zusje had nl precies hetzelfde met haar dochter toen haar zoon geboren werd... In t begin van m'n zwangerschap hebben de waterpokken al 2x geheerst bij onze gastouder, heeft hij gewoon met die kindjes gespeeld en in april hebben m'n vriendin en ik onze kids er nog speciaal om samen laten spelen, haar zoon had ze toen ook. Omdat Jasper ze steeds niet kreeg gingen we er vanuit dat hij toch al voldoende antistoffen had aangemaakt, hij had nl al eens 3 pokjes gehad toen hij bijna een jaar was. We twijfelden toen of t echt waterpokken waren, maar omdat hij ze vervolgens niet weer kreeg gingen we daar toch maar vanuit...

Weinig slaap, een mega buik enz maakt dat het allemaal extra zwaar voelt...

Wb m'n hond ben ik erg geneigd m'n kop in t zand te steken, maar hij is zo dement en totaal geobsedeerd op eten. Zijn vertering lijkt niet goed meer te werken, waardoor hij ook constant honger heeft. Hij pakt momenteel alles uit handen van m'n zoontje, maar let er niet meer op of daar evt een paar vingers bijzitten. Een gevaarlijke situatie dus. Daarnaast kan hij zijn ontlasting niet goed meer ophouden waardoor hij regelmatig in huis poept (en t opeet) en hij blijft op de een of andere manier maar steeds rondlopen, gek word je daarvan, hij loopt maar te zoeken naar eten...
Verstandelijk weet ik dus wel dat het gewoon. Iet meer kan zo, maar t is zo lang m'n maatje geweest... Voor m'n gevoel laat je een hond pas inslapen als hij echt niet meer kan, ons hondje oogt nog best fit (hoewel hij wel doof is, staar heeft, blijft afvallen en dement is) Volgens de dierenarts wel degelijk een situatie waarin hij lijdt...

Duss ik hoop dat m'n bloeddruk, urine en t hartje van ons meiske morgen goed genoeg zijn dat ik weer naar huis mag en dan toch maar de stap zetten. Dan zijn we iig de hectische kraamtijd voor en kunnen we hem dat besparen.
 
Het is niet gek dat je na 14 jaar met je hond twijfels hebt of je de juiste beslissing neemt. Dat is ook vreselijk moeilijk.. Zeker nu je emoties nog extra overhoop liggen.

Ik wil je sterkte wensen met het nemen van een beslissing en met alle andere zaken
 
Hè, wat vervelend!! Je zit al zo overhoop met je gevoelens op het einde van een zwangerschap, al helemaal als die niet helemaal soepel verloopt. En dan komt dit er ook nog bij. Objectief bezien zou je je hond gewoon moeten laten inslapen. Voor je hond ook het beste, want zo gaat het gewoon niet meer. Ook voor je kinderen, want hij is door zijn 'ziekte' ook een beetje gevaarlijk geworden. Bovendien is dit dan ook wel het juiste moment, want de kraamweken zijn ook een achtbaan van emoties!!!! Maar ja, objectief is niet hetzelfde als hoe jij je er bij voelt!

Heel veel sterkte!!!!!!!
 
zozo heftig!!!!!
Maar voor je hond is het beter zo....hoe moeilijk het ook is.
Ik snap heel goed hoe verdrietog het is. Onze hond is ookziek en we weten dat het moment er aan gaat komen.
Maar vind het ook een fijn idee dat de hond (dieren) niet hoeven te lijden en dat ze dan geholpen worden (inslapen)

Maar zo te lezen heb je alles voor je hodn gedaan en geef je veel om hem.
Succes vandaag!!!!! Zeer heftig allemaal!!!!

ook succes bij de gynocoloog.
 
Het lijkt me inderdaad een moeilijke keuze om te maken. Hopelijk dat het je lukt om te doen wat je hart je in geeft.

Heel veel succes en sterkte met het maken van je beslissing.

En een dikke knuffel die je nu wel kunt gebruiken.
 
Bedankt voor jullie berichtjes! Vanavond hebben we onze hond laten inslapen. Verstandelijk weet ik dat het een goede beslissing is geweest, maar bah, wat zal ik hem missen!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan