verdrietig door reactie van moeder, blij met meer zekerheid van verloskunige

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,



Het zat me toch niet lekker dat ik niet wist of het nu wel of geen
miskraam was. Ik heb het ook nog geen plaatsje kunnen geven, omdat ik
niet wist wat het was. Om weer wat rust in mijn hoofd te krijgen heb ik
gewoon een willekeurige verloskundige opgebeld en mijn verhaal
voorgelegd. Na het aanhoren van mijn verhaal klonk het voor haar wel
aannemelijk als een vroege miskraam, maar dat is nu te laat om echt met
100% zekerheid te zeggen.

Ik wist het zelf eigenlijk al, maar nu door een verloskundige mijn
gevoel bevestigd is vind ik het toch makkelijker om het een plaats te
geven.



Nu kwam mijn moeder gister met het leuke nieuws dat mijn nicht 7 weken
zwanger is dus heb ik haar verteld dat ik waarschijnlijk een mk heb
gehad en het eigenlijk helemaal niet zo leuk vind om dat te horen. Mijn
moeder reageerde echt heel raar, zo van je bent gewoon wat later
ongesteld als anders nou en.... pas later vroeg ze of dat het anders
wel regelmatig is. Ik heb zelf maar op tafel gegooid waarom ik dacht
dat het zo is, maar het leek haar helemaal niet veel te doen, echt zo
van nou we wachten gewoon wat langer.



De reactie van mijn moeder deed me echt heel erg pijn, die had ik van
haar ook niet verwacht. We hebben bij ons thuis nooit veel gepraat,
maar normaal steunt ze me wel en nu gewoon zo'n opmerking. Ik krijg
gewoon tranen in mijn ogen terwijl ik dit typ.



Hebben jullie dit ook wel eens meegemaakt?



liefs een verdrietig leeuwtje

 
lieve leeuwtje
ik begrijp heel goed dat je er verdrietig om bent hoor!
Ik weet gewoon zeker dat je een miskraam hebt gehad(ik heb vorige keer ook gereageerd).En nu heb je inderdaad een bevestiging van een pro.

En dan verwacht je uiteraard wat steun van je eigen moeder en dan deze koude douche!

Ik heb 5 jaar geleden een miskraam gahd met 7 weken en niemand wist toen dat ik zwanger was.Nu zat mij   moeder een keer te praten over miskramen en dat haar dochters dat nooit hebben meegemaakt.Ik opperde toen voorzichtig dat ik er een gehad had en precies wist hoe je je dan kan voelen .Ze praattte er gewoon over heen alsof ik een beetej interessant zat te doen ofzo.Ik probeerde er toen op terug te komen ,maar ze deed net alsof ze me niet hoorde.Ik voelde me toen zo rot.Ik had toen zoiets van wat krijgen we nu?

Kijk ,vroeger wisten vrouwen nog niet zoveel als wij nu.Maar dan kan je toch met je tijd mee gaan en mee leven mte je dochters?

Ik dacht toen dat ik de enige was met die rare reactie ,maar later heb ik nog veel ergere gehoord.
Zoals bij jou!Jij weet gewoon dat je een mk hebt gehad !En de vk ook!
ik hoop voor je dat je snel wat opknapt ,want nogmaals ik weet hoe het erin hakt.

sterkte he doeidoei
 
lieve meid, ik vind het knap van je dat een vk gebeld hebt, nu heb je
in ieder geval een bevestiging. Anders blijf je maar raden en dat is
nooit goed.

En ja wat moeders betreft, dáár kan ik je heel wat van vertellen hoor.
De mijne reageerde na mijn éénnalaatste mk ook al zo raar. Ze zei dat
ik er toch al genoeg had!!!!!!(ik heb 7 kids) Alsof dat de pijn zou
weghalen en het verdriet......

Ze heeft ook nooit gebeld om te vragen hoe het met me ging en ja dat
deed heel erg veel pijn. Maar, misschien een tip voor je, maak van je
hart geen moordkuil, want dit blijft hangen bij je hoor. Praat erover.
Met haar. Maak haar echt goed duidelijk dat je hier niet van gediend
bent,meid het is jouw verdriet.

Na mijn laatste mk deed mijn moeder wel net of ze het erg vond, en ik
had ook het idee dat dat zo was hoor, maar het kleine grafje waar het
kindje ligt, of de echofoto wilde ze persé niet zien en dan krijg je
toch wel weer een brok in je keel.

Meis, ik hoop dat je hier gauw weer over heen mag komen en dat jouw moeder je alsnog laat blijken hoe erg ze het vind voor je.

Sterkte en veel liefs Hester

 
Hoi,

denken of zelfs zeker weten dat je zwanger bent en dan een miskraam krijgen is verdrietig, ook al is het heel vroeg in de zwangerschap.

Maar soms heb ik ook wel het idee dat sommige vrouwen hun miskraam erg blijven koesteren. Geef het een plekje, ben verdrietig, huil je de ogen rood, maar pak de draad weer op en hoop de volgende keer op een betere afloop.
En geniet van de dingen om je heen.


Sterkte
Miep


 
Hoi wijfie,
Wat lullig dat ze zo reageerd maar ik kan er wel over mee praten, mijn moeder heeft eens soort angst om ouder te worden, ze was ook niet blij toen ik het huis uit ging, ze was ook niet blij toen in melde te gaan trouwen, en ik had haar laatst voorzichtig proberen te vertellen dat ik probeerde zwanger te worden en toen verklaarde ze me helemaal voor gek, echt zo van vlak voor de trouwen straks pas je je jurk niet meer of ben je doodziek op je bruiloft, nou ik had ook liever gehad dat ze blij zou zijn dat ze misschien oma zou worden.
Maar ik ben het intussen wel gewend van haar bij me zus reageerde ze ook al zo. En als het uiteindelijk dat toch zo ver is dat wordt ze wel blij.
Maar soms denk ik wel eens dat ze jaloers is ofzo, ze wil ook nog zo graag jong zijn heb ik het idee, als je oma wordt besef je denk toch dat je nu echt ouder gaat worden.

Ik weet het ook niet zeker hoor!!!

Maar ik ben er van overtuigd dat als ze straks oma is dat ze dan apetrots zal zijn.

Sterkte
 
Hi!
Natuurlijk verwacht je van je moeder wat anders, in ieder geval steun als je verdrietig ergens over bent. (in dit geval een mk, maar in principe geldt het voor alles waar je verdrietig over kan zijn).
Maar het is ook maar een mens en zij gaat er blijkbaar anders mee om. Miskramen komen natuurlijk ook heel veel voor (1 op de drie vrouwen maakt een miskraam mee) en vroeger werd daar heel anders mee omgegaan. Misschien heeft dat er ook mee te maken. Voor haar is het misschien makkelijker te accepteren als ze ervan uitgaat dat je geen miskraam gehad hebt. Ik wil het niet goedpraten, maar ik probeer het van haar kant te bekijken.

Ik ben nu gelukkig zwanger, maar de ronde ervoor was ik een week overtijd en werd toen ook ongesteld, terwijl ik wel dacht dat ik zwanger was (vanwege de bekende symptomen als pijnlijke borsten enzo).
Maar ik weet ook dat ik die symptomen de maand ervoor ook had en toen werd ik wel op tijd ongesteld. En op het forum hier las ik zo vaak dat meiden iedere maand van alles voelen en overtijd zijn, maar dan helaas toch niet zwanger blijken te zijn (na het doen van een test).
Dus misschien  is in  de ronde/maand voordat ik zwanger  ben geworden de innesteling niet goed gegaan, waardoor ik een week overtijd toch nog ongesteld ben geworden. En misschien was dat wel een miskraam, maar zo zie ik dat niet.  

Ik ken best wat mensen die een miskraam gehad hebben (o.a. een vriendin,  een nicht, schoonzus) maar die  waren wel al wat verder (+/- 10 weken) en dan was al uit een echo of een test bij de dokter gebleken  dat ze zwanger waren. Gelukkig zijn ze er allemaal erg goed mee omgegaan. Ze hebben goed uitgehuild en zijn het weer opnieuw gaan proberen en alledrie met succes! Want ze hebben nu een gezond kindje!

Maar ik ben het dus ook wel eens met wat Miep geschreven heeft. Probeer de miskraam eerst zelf te verwerken. Dat kan je eigenlijk alleen zelf doen, want je moet het zelf een plekje geven. En ga daarna weer proberen zwanger te worden. En de volgende keer dat je overtijd bent, kan je het beste gewoon een test doen, zodat je meteen weet of je lichaam je voor de gek houdt of dat je echt zwanger bent!!
Dit verhaal is veel langer geworden dan de bedoeling is.

Veel succes met het het verwerken en ik hoop dat je snel zwanger bent en dat het allemaal goed gaat.
Groetjes,
Sandra
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan