Ik ben de mama van Pip en knulletje van 11 maanden. Ik betreur het dat het eerste jaar zo is omgevlogen, bijna aan me voorbij is gegaan lijkt soms wel. Nu zie ik mama's met baby's aan de borst overal waar ik kijk en dan krijg ik een vreemd gevoel in mijn buik. Als je heimwee hebt of iemand heel erg mist, dat gevoel wat je dan in je buik krijgt. Heel gek, ik ben meestal niet zo labiel maar ik wordt met dit gevoel iedere dag geconfronteerd. Terwijl ik de ontwikkelingen die hij heeft doorgemaakt en zijn trotse koppie van wat hij allemaal al kan ook voor geen goud meer wil missen!
Misschien is het omdat alles bij hem snel is gegaan. Hij is 5,5 week te vroeg geboren, de geboorte heeft maar 4 uur geduurd vanaf het moment dat ik herkende dat ik weeën had tot het moment dat hij er was, hij tilde op dag 2 zijn hoofdje al op. Hij draaide zich twee kanten op met 3 maanden (terwijl hij eigenlijk nog maar 2 maanden was!) zat al stevig alleen met 5 maanden, kroop met 7 maanden, en nu staat hij al los met 10,5 maanden. Ja ik vind het allemaal heel gewoon hij is mijn eerste kindje en ik weet niet beter, maar als ik naar de meeste mama's om me heen kijk is hij toch wel heel snel... Oh wie herkent dit gevoel?
Groetjes een beetje verdrietige maar oh zo trotse mama.
Misschien is het omdat alles bij hem snel is gegaan. Hij is 5,5 week te vroeg geboren, de geboorte heeft maar 4 uur geduurd vanaf het moment dat ik herkende dat ik weeën had tot het moment dat hij er was, hij tilde op dag 2 zijn hoofdje al op. Hij draaide zich twee kanten op met 3 maanden (terwijl hij eigenlijk nog maar 2 maanden was!) zat al stevig alleen met 5 maanden, kroop met 7 maanden, en nu staat hij al los met 10,5 maanden. Ja ik vind het allemaal heel gewoon hij is mijn eerste kindje en ik weet niet beter, maar als ik naar de meeste mama's om me heen kijk is hij toch wel heel snel... Oh wie herkent dit gevoel?
Groetjes een beetje verdrietige maar oh zo trotse mama.