Hellow ladies,
zoals we al een keer eerder beschreven hebbe zijn er hier een aantal dames die hun moeders vreselijk missen. Dus ik zal de situatie dan ook zo respecvol mogelijk proberen te typen.
Mijn moeder leeft nog wel, maar ze is alcoholist en ik denk ook dat ze een (narcistische) persoonlijkheidsstoornis heeft.
Toen ik zwanger was van onze 1e hebben het met 5 weken verteld aan onze ouders. Destijds was er nog redelijk contact. We hadden hen gevraagd om eventjes hun mond te houden totdat we de 1e echo gehad zouden hebben.
Nou ja, 3x raden. Mijn moeder had het binnen no time aan de halve familie doorgeklept. Ik voelde mij verraden en respectloos behandeld, ze liep zomaar aan mij voorbij.
Nu, 2 jr later is er maar weinig contact met mijn moeder. Ze wil elke keer pogingen doen tot verzoening, maar vanuit haar verslaving heeft ze zoveel schade aangericht dat ik heb gezegd dat ik geen contact meer wil, voordat zij zich laat helpen door een psych.
Toch kon ik met de 20 wkn echo mijn enthousiasme niet onderdrukken en heb aan mijn ouders verteld dat we dit keer een ventje krijgen.
Het gevolg; familie uit de andere kant van NL, hadden een berichtje op mijn Hyves pagina geplaatst met daarin de felicitaties voor een zoon straks!
Het berichtje heb ik direct verwijderd, want we willen niet dat iedereen het weet.
Vervolgens heb ik mijn ouders gemailt en laten weten hoe laag ik dit vind en dat ik teleurgesteld ben ik hen, maar vooral mijzelf, omdat ik weer ten goede trouw dezelfde fout gemaakt heb. Waarop ik ik het antwoord kreeg dat ik eens een keer moet ophouden met hun gedragingen uitgebreid uit te meten!!
Ongelooflijk dit, ons hele leven wordt er al gedaan alsof er niets aan de hand zou zijn. En nu dit weer. Bah, waarom heb ik geen 'normale' ouders??
Ik mis enorm een leuke moeder, niets kan ik delen met haar. Ze is er nooit voor mij, ook bijna nooit geweest. Vanuit onze jeud weet ze niets meer.... En een leuke oma is ze niet.
Gelukkig zijn mijn schoonouders wel erg leuk, maar dat is nu eenmaal niet mijn familie.
Nou, daar zit ik het hele weekend al mee en ik dacht; ik typ het gewon even van mij af, misschien helpt het!
Groetjes!
zoals we al een keer eerder beschreven hebbe zijn er hier een aantal dames die hun moeders vreselijk missen. Dus ik zal de situatie dan ook zo respecvol mogelijk proberen te typen.
Mijn moeder leeft nog wel, maar ze is alcoholist en ik denk ook dat ze een (narcistische) persoonlijkheidsstoornis heeft.
Toen ik zwanger was van onze 1e hebben het met 5 weken verteld aan onze ouders. Destijds was er nog redelijk contact. We hadden hen gevraagd om eventjes hun mond te houden totdat we de 1e echo gehad zouden hebben.
Nou ja, 3x raden. Mijn moeder had het binnen no time aan de halve familie doorgeklept. Ik voelde mij verraden en respectloos behandeld, ze liep zomaar aan mij voorbij.
Nu, 2 jr later is er maar weinig contact met mijn moeder. Ze wil elke keer pogingen doen tot verzoening, maar vanuit haar verslaving heeft ze zoveel schade aangericht dat ik heb gezegd dat ik geen contact meer wil, voordat zij zich laat helpen door een psych.
Toch kon ik met de 20 wkn echo mijn enthousiasme niet onderdrukken en heb aan mijn ouders verteld dat we dit keer een ventje krijgen.
Het gevolg; familie uit de andere kant van NL, hadden een berichtje op mijn Hyves pagina geplaatst met daarin de felicitaties voor een zoon straks!
Het berichtje heb ik direct verwijderd, want we willen niet dat iedereen het weet.
Vervolgens heb ik mijn ouders gemailt en laten weten hoe laag ik dit vind en dat ik teleurgesteld ben ik hen, maar vooral mijzelf, omdat ik weer ten goede trouw dezelfde fout gemaakt heb. Waarop ik ik het antwoord kreeg dat ik eens een keer moet ophouden met hun gedragingen uitgebreid uit te meten!!
Ongelooflijk dit, ons hele leven wordt er al gedaan alsof er niets aan de hand zou zijn. En nu dit weer. Bah, waarom heb ik geen 'normale' ouders??
Ik mis enorm een leuke moeder, niets kan ik delen met haar. Ze is er nooit voor mij, ook bijna nooit geweest. Vanuit onze jeud weet ze niets meer.... En een leuke oma is ze niet.
Gelukkig zijn mijn schoonouders wel erg leuk, maar dat is nu eenmaal niet mijn familie.
Nou, daar zit ik het hele weekend al mee en ik dacht; ik typ het gewon even van mij af, misschien helpt het!
Groetjes!