A
Anoniem
Guest
Ik ben echt ten einde raad.....
Ik (30) wilde al lang kids maar mijn man wilde alsmaar wachten.
Hij heeft namelijk al een zoon uit een vorige relatie (4jr) en heeft erg veel verdriet van het feit dat hij hem zo weinig ziet.
Maar eind 2003 hebben we afgesproken dat ik per eind juli zou stoppen met de pil en dat we er voor zouden gaan samen.
en ben idd ook 22 juli gestopt.
en toen begon de ellende.
de eerste ronde zaten we lekker in spanje, lekker vakantie te vieren.
normaal gesproken kluste we toch wel een aantal keer per week.
maar die maand maar 2 keer
1 keer belandde de zwemmertjes op mn buik en 1 keer floepste hij er net uit voordat de zwemmertjes kwamen.
kort samengevat gebeurde er dus nix waarvan je zwanger zou kunnen raken.
ronde twee idem, hij was vaak moe.
1 keer zelfs kon hij het niet afmaken omdat zijn erectie er de brui aan gaf.
ondanks mijn grote teleurstelling probeerde ik toch om er niet te veel mee bezig te zijn: geeft nix schat volgende keer beter....
ik wilde er geen druk opleggen voor hem.
nu had ik dus maar eens wat ovulatietests besteld, zodat als we dan klussen dat we het dan in ieder geval op de goede tijd doen.
en wat blijkt: mijn eisprong is een dag of 5 vroeger dan de standaard berekeningen aangeven.
Ikke afgelopen zondag morgen getest en ja hoor, positief.
Dus ik denk ik vertel hem nix en ik verleid hem vanavond, maar ja hij komt thuis, heeft net zijn zoon weggebracht die het weekend bij ons was geweest, en hij is down. Doet hem elke keer weer pijn als hij dat ventje terug moet brengen.
dus ikke alles uit de kast gehaald, leuk setje, lekker luchtje etc....
maar nee hoor het draaide uit op bonje, want hij voelde zich ellendig en hij vond dat ik daar geen begrip voor toonde.
even later gaan we naar bed, en hij ziet in de pendaalemmer een gebruikte ovulatie test liggen.
hij vraagt mij wat dat is, ik leg hem uit dat dat betekend dat ik dus NU vruchtbaar ben.
Zegt hij: wat verwacht je nou van mij ? je weet toch dat ik het niet op commando kan en al zeker niet als we woorden hebben gehad.
toen heb ik dus echt gehuild, zo erg dat ik de dag erna met dikke opgezwollen ogen op mn werk zat.
dus gisteren avond, voelde hij zich daar toch ook wel rot over en zijn we op zijn initiatief begonnen aan een heerlijke kluspartij, maar helaas de zwemmertjes bleven uit. Het lukte hem dus niet om ze te laten zwemmen.
weer teleurstelling dus.
voordat we kluste voor een kleintje zijn dit soort dingen nooit voorgevallen.
toen ik hem vroeg of hij wel echt nog een kindje wilde, ofdat hij er nog steeds wel helemaal achter staat, kregen we weer bonje.
ik heb eigenlijk heel de nacht niet geslapen.
Ik voel me ellendig en verdrietig, en zit nu met een duffe kop op mn werk dit verhaal te typen. Het is veel te lang geworden sorry daarvoor.
Ik (30) wilde al lang kids maar mijn man wilde alsmaar wachten.
Hij heeft namelijk al een zoon uit een vorige relatie (4jr) en heeft erg veel verdriet van het feit dat hij hem zo weinig ziet.
Maar eind 2003 hebben we afgesproken dat ik per eind juli zou stoppen met de pil en dat we er voor zouden gaan samen.
en ben idd ook 22 juli gestopt.
en toen begon de ellende.
de eerste ronde zaten we lekker in spanje, lekker vakantie te vieren.
normaal gesproken kluste we toch wel een aantal keer per week.
maar die maand maar 2 keer
1 keer belandde de zwemmertjes op mn buik en 1 keer floepste hij er net uit voordat de zwemmertjes kwamen.
kort samengevat gebeurde er dus nix waarvan je zwanger zou kunnen raken.
ronde twee idem, hij was vaak moe.
1 keer zelfs kon hij het niet afmaken omdat zijn erectie er de brui aan gaf.
ondanks mijn grote teleurstelling probeerde ik toch om er niet te veel mee bezig te zijn: geeft nix schat volgende keer beter....
ik wilde er geen druk opleggen voor hem.
nu had ik dus maar eens wat ovulatietests besteld, zodat als we dan klussen dat we het dan in ieder geval op de goede tijd doen.
en wat blijkt: mijn eisprong is een dag of 5 vroeger dan de standaard berekeningen aangeven.
Ikke afgelopen zondag morgen getest en ja hoor, positief.
Dus ik denk ik vertel hem nix en ik verleid hem vanavond, maar ja hij komt thuis, heeft net zijn zoon weggebracht die het weekend bij ons was geweest, en hij is down. Doet hem elke keer weer pijn als hij dat ventje terug moet brengen.
dus ikke alles uit de kast gehaald, leuk setje, lekker luchtje etc....
maar nee hoor het draaide uit op bonje, want hij voelde zich ellendig en hij vond dat ik daar geen begrip voor toonde.
even later gaan we naar bed, en hij ziet in de pendaalemmer een gebruikte ovulatie test liggen.
hij vraagt mij wat dat is, ik leg hem uit dat dat betekend dat ik dus NU vruchtbaar ben.
Zegt hij: wat verwacht je nou van mij ? je weet toch dat ik het niet op commando kan en al zeker niet als we woorden hebben gehad.
toen heb ik dus echt gehuild, zo erg dat ik de dag erna met dikke opgezwollen ogen op mn werk zat.
dus gisteren avond, voelde hij zich daar toch ook wel rot over en zijn we op zijn initiatief begonnen aan een heerlijke kluspartij, maar helaas de zwemmertjes bleven uit. Het lukte hem dus niet om ze te laten zwemmen.
weer teleurstelling dus.
voordat we kluste voor een kleintje zijn dit soort dingen nooit voorgevallen.
toen ik hem vroeg of hij wel echt nog een kindje wilde, ofdat hij er nog steeds wel helemaal achter staat, kregen we weer bonje.
ik heb eigenlijk heel de nacht niet geslapen.
Ik voel me ellendig en verdrietig, en zit nu met een duffe kop op mn werk dit verhaal te typen. Het is veel te lang geworden sorry daarvoor.