Verdrietig

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo lieve allemaal,

Ik weet niet of sommigen van jullie mij nog kennen. Ik heb hier op dit forum ook wel eens een berichtje geplaatst, maar ik heb de laatste tijd een beetje afstand genomen om mezelf eigenlijk een beetje te beschermen.
Ik kon het toch niet laten om net weer eventjes binnen te gluren bij jullie en ik voel me dan altijd meteen thuis. Zo herkenbaar allemaal.
Ik ben nu 1,5 jaar bezig en ik mag van de week weer naar de huisarts met mijn templijsten van de afgelopen periode. Ik hoop dat hij mij dan doorstuurt naar de gynaecoloog. Zou iemand mij kunnen vertellen wat dan de volgende stap is, want ik ben daar namelijk erg zenuwachtig over allemaal. Laatst is het sperma van mijn man gecontroleerd en dat zag er allemaal prima uit. Een hele geruststelling moet ik zeggen.
Afgelopen donderdag vertelde eerst een kamergenootje van me dat ze eind augustus haar adoptiekindje op mag gaan halen in China. Ze had al een foto toegestuurd gekregen en het was me toch een scheetje. Later op die dag vertelde ook mijn beste vriendin dat ze zwanger is van een tweeling, nadat ze voor een echo in het ziekenhuis was geweest. Ben onwijs blij voor haar, maar je snapt natuurlijk dat ik het die dag ongelooflijk moeilijk heb gehad. Ik heb alleen maar gehuild en me nog nooit zo ellendig gevoeld. Ik wil helemaal geen jaloerse indruk achter laten en laten zien dat ik blij ben voor hun, maar dat is soms zo verrekte moeilijk.
Ik begin langzamerhand best wel beetje depri te raken en zou goed de hele dag op bed kunnen gaan liggen. Laatst ook nog een keer bij een voetreflextherapeute geweest die tevens helderziend is en toen ze me vroeg of ik de laatste tijd erg verdrietig was geweest, barstte ik natuurlijk in huilen uit en heb haar heel het verhaal verteld. Ze vertelde mij dat ze 3 maanden door kreeg m.b.t. een eventuele zwangerschap, dus dat zou dan augustus/september moeten zijn. Ik moet eigenlijk eerlijk zeggen dat ik daar een beetje sceptisch tegenover sta. Ze zei me ook dat ik meer dan 1 kind zou krijgen. Is iemand van jullie ook ooit bij zo iemand geweest. Tja, je probeert van alles, hè?
Ik zie dat sommigen van jullie al veel langer bezig zijn, dus ik heb eigenlijk nog niets te klagen, maar ik vind het echt moeilijk om de moed er in te bljven houden.
Ik zou het heel fijn vinden als iemand mij iets zou willen vertellen over wat ze allemaal gaan doen als je voor het eerst naar het ziekenhuis wordt gestuurd.
Allemaal een fijne zondag en ik hoop dat jullie wat antwoorden voor mij hebben.

Liefs Claudine
 
Hoi Claudine,

ik begrijp je frustatie, want je bent echt ook al lang bezig, en voor je gevoel wordt iedereen 'zomaar'zwanger. En tuurlijk ben je blij voor je vrienden, maar het blijft moeilijk.
Wat de helderziende betreft, het is leuk dat het gezegd wordt, maar een zwager van mij zou eerst een tweeling krijgen en dan nog eentje, maar die hebben nu na eerst 4 jaar wachten, 2 kids apart van elkaar gekregen, dus, neem het in je op, maar leg het naast je neer. Als het uitkomt zou geweldig zijn.
Als je interesse erin hebt kan je ook je handlezen, daar staan je kinderlijnen in, of een pendel gebruiken om antwoorden te krijgen van je eigen hoger bewust zijn.
Sterkte meid, en het komt heus wel.
groetjes,
Adren
 
Hoi Claudine,
Allereerst, dat wat je voelt van jaloezie mag!!! Het is heel moeilijk om altijd maar alleen maar het goede te denken, je bent een mens en daar hoort jaloezie bij (ik heb het ook vaak) en als je je daar ook nog es schuldig over gaat voelen..je hebt al genoeg aan je hoofd.
Maar nu ter zake...Ons (mijn man was mee) eerste bezoek aan de gyn van het ziekenhuis was best prettig. We kregen allerlei vragen over hoe lang we al aan het proberen waren (toen 4 jaar!)onze medische voorgeschiedenis, eventuele voorkomende dingen in de familie en ik kreeg een lichamelijk onderzoe. Ze duwde op mijn buik om te kijken of zij mijn baarmoeder voelde etc...Ik geloof ook een inwendig onderzoekje... maar dat weet ik niet zeker meer. Wat je moet onthouden is als je iets wilt weten: vragen!! het gaat om jou en jouw lichaam! Vervolgens zou de gyn het bespreken in het team en zouden we meer horen.
2e afspraak kregen we te horen dat we in een onderzoeksprogramma mee konden doen, krijg je allerlei tests...Wil je daar ook wat over weten?
Laat het me dan weten dan zal ik je informeren. Dit leek me eerst wel genoeg toch?
Ik herken wat je beschrijft hoor...
sterkte, het komt echt wel goed!
Liefs truitje
 
Hoi Claudine,

Ook ik snap je gevoel volkomen en een dipje jah dat hoort erbij meid. Wij zijn nu 17 maanden ""bezig" en ja de dipje komen langzaam binnensluipen. Ik ben zinds in April in de MMM gekomen. Bij het eerst fertiliteitsgesprekje kreeg ik een inwendige echo,en de geslachtsdelen van mijn vriend werden nagekeken. Dit ivm enige spataders en dergl. Tevens stelde ze vragen met betrekking tot je familie en dergl. Ik moest daarna bloed laten prikken en mijn vriend moest voor de volgende afspraak 2 potjes met zaad inleveren. Bij de volgende afspraak kregen we de uitslagen. TOen werd er een afspraak gemaakt dat ze gingen kijken naar mijn vruchtbare dagen. (samenlevingstesten). Nu wacht ik weer op mijn ongi en gaan ze weer een reeks samenlevingstesten oen op de 12e dag van mijn cycles. Tevens heb ik nu een afspraak staan bij de gyn om te praten en kijken of een kijkoperatie zinvol is .

Ik hoop dat je nu een beetje weet wat je kunt verwachten, bedenk wel: Elk ziekenhuis is anders en heeft een andere methode voor de onderzoeken.
Als je vragen hebt wil ik je natuurlijk graag helpen. Maar bedenk als je in een dipje zit. Blijf postitief, van een dipje wordt je echt niet zwanger. Onze tijd komt nog, het durt alleen wat langer.

Veel liefs Ang.
 
Hoi Claudine,

Welkom hier! Ik ken(de) je niet, maar herken je gemoedstoestand wel meid.
Zat ook net in een dip en begrijp je verdrietige gevoel goed.
Ik ben het met Truitje eens dat een portie assertiviteit je goed kan doen! Die huisarts mag je na 1,5 jaar nu wel eens gaan doorverwijzen! Gewoon vragen dus. Die ha kan je toch niet meer helpen als het te specialistisch wordt en het is dus onnodig om je te laten wachten.

Het is moeilijk he als er bij andere vrouwen om je heen wel van alles gebeurt terwijl jij dat ook zo graag wilt...jaloers zijn mag! Is heel natuurlijk en logisch. Ik heb ook een collega die toevallig in feb. een kindje uit China mag ophalen, ze noemt het zelf haar 'afhaalchineesje' ;) en af en toe denk ik ook wel tjee jij weet in elk geval zeker dat je moeder wordt! Maar in mijn omgeving zijn er ook genoeg vrouwen die kampen met vruchtbaarheidsproblemen dus dan voel ik me niet de enige.

Ik heb me ook verdiept in voetreflexologie en gehoord dat daar goede resultaten mee geboekt worden.
Ik heb zelf een afspr. staan met een acupuncturist die ook ervaring met de onvervulde kinderwens heeft dus daar ben ik heel nieuwsgierig naar.

Als je zelf last hebt van die deprigevoelens kun je ook eens kijken of de bachbloesems iets voor je kunnen betekenen. Op www.topcure.nl/bachset.htm kun je het nalezen. Mij helpt het wel! Is te koop bij Erica of het reformhuis.

Sterkte!
lfs. Suus

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan