verdrietig....

Hallo,

In  dec. 2004 en mei 2005 heb ik een miskraam gehad. Ben hier toen veel geweest en heb veel steun gehad.
Nu ben ik zwanger (al 22,4 weken). Niets aan de hand zul je denken.  
Maar vandaag kwam ik op het werk en kreeg ik te horen dat een collega een miskraam heeft gehad. Ze was 12 weken en stond net op het punt om het op het werk te gaan vertellen. Twee dagen ervoor ging het mis. Toen ik het vanmorgen hoorde ging het wel, maar eenmaal thuis.... Ik doe bijna niets anders dan huilen. Er zit  nog steeds een stuk verdriet, maar ook blijschap als ik de uk voel bewegen. Heel dubbel dus.
Ik moest vanmiddag aan jullie denken.  Hoe k-t jullie je zullen voelen.
Misschien is het nu nog niet te begrijpen, want het verdriet is  groot. Maar  het verdriet wordt minder en  de kleine uk zal altijd een plekje houden.  Want het is toch iets wat je graag wilde en nu moet missen.

Ik wens jullie veel sterkte en voorspoed. Hopelijk zullen jullie net als ik weer zwanger raken en kunnen genieten van een goede en  mooie  zwangerschap.  Met uitendelijk een prachtige uk die  te voorschijn komt.  

Heel veel liefs,
Winnie
 
 
Lieve Winnie (of was t nou y???),

Dank je voor je lieve wens!

Wat fijn dat je nu zwanger bent: En bijna 28 weken!! Dat is weer een
mijlpaal. Ik vind het niet vreemd dat je zo verdrietig was. Je herkent
de pijn natuurlijk als geen ander. En wat je zegt: Het was ook een
kindje dat welkom was en is niet te vervangen.

Ik sprak vandaag iemand met een baby van een paar maanden, die vóór die
zwangerschap ook een mk had gekregen en zij had het er ook nog moeilijk
mee. En een collega van mij vertelde me laatst van haar mk van 10 jaar
geleden. Ze was niet in tranen, maar er wel weer meer mee bezig door
mijn mk...

Ik wens jullie alle goeds en hoop even iets te horen als jullie ukkie er is!

groetjes van sisi

 
Terug
Bovenaan