Verdrietig

Vandaag een telefoontje gehad van kennissen van ons die zwanger zijn. Zij zijn in dezelfde maand uitgerekend als wij, als wij niet een miskraam zouden hebben gehad. Ik gun het hun echt wel, maar op zo'n moment realiseerde ik me eigenlijk pas dat wij dan ook ouders hadden kunnen zijn....pff....ff een dipje
 
Hoi Rian,

Zijn altijd klotemomenten. Bij mijn eerste miskraam van een tweeling waren 2 schoonzusjes ook rond die tijd uitgerekend. Ik weet nog goed hoe ik helemaal over de rooie ging toen de eerste van die twee geboren is. De tweede kon ik al iets makkelijker accepteren, terwijl er maar 11 dagen tussen zat. Ik ben nu dol op mijn nichtjes maar dat heeft wel langer geduurd dan bij de andere neefjes en nichtjes.

Heel veel sterkte in ieder geval.

Groetjes Supertje
 
Hallo RianS,

Gelukkig weten we bijna allemaal hier hoe jij je voelt! Ik heb momenteel hetzelfde probleem.. Mijn vriendin en ik waren tegelijk zwanger, zij voor de eerste keer, en ik voor de 3de keer. Voor ons beide is het ons eerste kindje, het enige verschil is, dat zij nog steeds zwanger is en ik voor de 3de keer een miskraam kreeg...Ik kan er ook niet zo goed mee om gaan en probeer ook een beetje het contact te vermijden, ik vind het te confronterend...

Het blijft een kutsituatie....

Heel veel sterkte!

Liefs Betty
 
Hallo RianS en andere dames,

Herken helemaal wat jullie schrijven. Toen ik net een miskraam van een eerste zwangerschap achter de rug had, kreeg ik van een vriendin te horen dat zij zwanger was, en al bij de eerste ronde terwijl het bij mij een stuk langer duurde. Dit is nu een paar weken geleden, maar ik vind het nog steeds lastig om mee om te gaan. Ook ik heb wat afstand genomen, omdat het contact tussen ons wat ongemakkelijk is geworden. Daarnaast kan ik op dit moment niet de leuke, belangstellende vriendin zijn die ik normaal gesproken wel zou zijn, zoals ik ook bij andere vriendinnen was. Daar voel ik me ook nog eens rot over..... geen idee wat dit alles met de vriendschap gaat doen.

Echt een ontzettende rot situatie! Doet me wel goed om te lezen dat ik niet de enige ben die dit lastig vind en afstand neemt.

Sterkte allen!
Lliefs,
Fairy



 
Hallo allemaal,

Goh wat herken ik veel in jullie verhalen. Ik heb vorig jaar een miskraam gehad in juni en ik was nog steeds niet zwanger.

Toen kwam in februari een "zogenaamde" vriendin vertellen dat ze in verwachting was. In een keer zonder problemen.(hoe oneerlijk is dat) Maar dat was nog niet het ergste de manier waarop dat ze het vertelde. Daar had ik heel veel problemen mee. Ik heb geen contact meer met haar. Ik kan het niet. Ook al ben ik nu weer zwanger (8 wk). Ik ben gewoon erg teleurgesteld in haar. Ik had meer van onze vriendschap verwacht.

Zo zie je wel je leert je vienden kennen.
Ik wens iedereen heel veel sterkte. En ik hoop dat iedereen een manier vind om er allemaal mee om te gaan.

Liefs
 
Herkenbaar meiden...

Ik heb eind augustus een miskraam gehad na bijna 9 weken zwangerschap. Twee weken later belde mijn zwager dat mijn schoonzusje zwanger was, in de eerste ronde nog wel! (Ze was op dat moment nog maar 6 weken.) Ik zou anders 12 april uitgerekend zijn en zij nu een maand later.
Ik heb het er heel lang moeilijk mee gehad. Vooral als ik haar buik zag groeien en helemaal op momenten dat andere mensen mij gingen feliciteren met mijn toekomstige neefje of nichtje!

Het rotgevoel heeft wel een aantal weken geduurd.
Inmiddels kan ik me er niet meer druk om maken, maar het scheelt natuurlijk enorm dat ik zelf weer zwanger ben... Ik was eerst dus ruim 4 weken vóór haar uitgerekend, en nu 15 weken ná haar.

Veel sterkte allemaal om de miskraam een plekje te geven en om te leren gaan met mensen in je omgeving die zwanger worden of mensen die verkeerd reageren op jouw verdriet!

Liefs Elin
 
he meiden, inderdaad heel herkenbaar, ik heb in september een mk gehad, mijn zus belde een week later dat ze zwanger was, ik heb hier zoveel moeite mee gehad, en soms nog steeds, ik had anders het 1ste kleinkindje op de wereld gezet. Maar ik ben nu zelf wel weer zwanger en dat maakt zoveel goed.

Normaal wil je blij zijn voor iemand maar soms gaat je eigen verdriet gewoon voor. Het voelt als niet eerlijk.

Toen ik opnieuw zwanger was belde men beste vriendin, dat ze zwanger was, en ik wist niet eens dat ze gestopt was met de pil!. En ik vroeg me af, hoe ze me dit zou vertellen als ik niet opnieuw zwanger zou zijn, en heb haar dat eerlijk gevraagd. Zij vond niet dat ze daar rekening mee hoefde te houden, dat was prive. Ze zei letterlijk tegen me, je denkt toch niet dat ik men normen en waarden aanpas omdat jij een miskraam hebt gehad. En dat terwijl ze wist hoe ik me maanden gevoeld heb met men mk, en dat men zus zwanger was en ik niet meer. Ik weet ik was opnieuw zwanger, maar we weten ook allemaal hoe onzeker een nieuwe zwangerschap is en blijft, ik zal pas gerust zijn als ik die kleine in men armen heb. Ik zelf zit heel anders in elkaar, en had als de situatie omgedraaid was haar verteld dat ik gestopt was met de pil en dus niet wist wat er zou gaan gebeuren. Ik had haar voorbereid op wat er evt zou kunnen gaan komen.

Ik leerde dus ook men beste vriendin kennen, en verwachte ook meer van onze vriendschap. We hebben dus ook geen contact meer. Kom voor jezelf op, en maak niet de fout door te verwachten van mensen hoe je zelf zou reageren, dat scheelt een hoop verdriet.

Neem allemaal je tijd, doe wat volgens jezelf goed is, jou geluk komt, daar ben ik van overtuigd. En al onze lieve verloren kindjes zijn bij ons, dat weet ik zeker.

heel veel sterkte allemaal. Ik spreek voor velen als ik zeg dat wij die in het zelfde schuitje zaten en nu wel weer zwanger zijn, voor jullie blijven duimen.

liefs nath
 
Terug
Bovenaan