he meiden, inderdaad heel herkenbaar, ik heb in september een mk gehad, mijn zus belde een week later dat ze zwanger was, ik heb hier zoveel moeite mee gehad, en soms nog steeds, ik had anders het 1ste kleinkindje op de wereld gezet. Maar ik ben nu zelf wel weer zwanger en dat maakt zoveel goed.
Normaal wil je blij zijn voor iemand maar soms gaat je eigen verdriet gewoon voor. Het voelt als niet eerlijk.
Toen ik opnieuw zwanger was belde men beste vriendin, dat ze zwanger was, en ik wist niet eens dat ze gestopt was met de pil!. En ik vroeg me af, hoe ze me dit zou vertellen als ik niet opnieuw zwanger zou zijn, en heb haar dat eerlijk gevraagd. Zij vond niet dat ze daar rekening mee hoefde te houden, dat was prive. Ze zei letterlijk tegen me, je denkt toch niet dat ik men normen en waarden aanpas omdat jij een miskraam hebt gehad. En dat terwijl ze wist hoe ik me maanden gevoeld heb met men mk, en dat men zus zwanger was en ik niet meer. Ik weet ik was opnieuw zwanger, maar we weten ook allemaal hoe onzeker een nieuwe zwangerschap is en blijft, ik zal pas gerust zijn als ik die kleine in men armen heb. Ik zelf zit heel anders in elkaar, en had als de situatie omgedraaid was haar verteld dat ik gestopt was met de pil en dus niet wist wat er zou gaan gebeuren. Ik had haar voorbereid op wat er evt zou kunnen gaan komen.
Ik leerde dus ook men beste vriendin kennen, en verwachte ook meer van onze vriendschap. We hebben dus ook geen contact meer. Kom voor jezelf op, en maak niet de fout door te verwachten van mensen hoe je zelf zou reageren, dat scheelt een hoop verdriet.
Neem allemaal je tijd, doe wat volgens jezelf goed is, jou geluk komt, daar ben ik van overtuigd. En al onze lieve verloren kindjes zijn bij ons, dat weet ik zeker.
heel veel sterkte allemaal. Ik spreek voor velen als ik zeg dat wij die in het zelfde schuitje zaten en nu wel weer zwanger zijn, voor jullie blijven duimen.
liefs nath