<p>Ik heb al 11 jaar een relatie (ben 27 jaar). We wonen 6 jaar samen en we zagen onze toekomst samen voor ons met kinderen. Mijn vriend heeft al heel lang een kinderwens, zo'n 5 jaar. In 2018 zijn we verhuisd naar een prachtige gezinswoning met grote tuin, kindvriendelijke buurt, etc. Alles er op en eraan. We wisten: hier gaan we ons gezin stichten. Na een poos te hebben geprobeerd was ik niet zwanger. Aangezien we een grote tuin hadden en veel bos in de buurt, hebben we ons ingeschreven voor een puppy. We hadden maandelijkse teleurstellingen van de negatieve testen en met een hondje in zicht hadden we toch iets om naar uit te kijken.</p><p>Ongeveer 1,5 jaar geleden konden we de hond ophalen. De eerste maanden met een puppy waren erg zwaar, onze relatie stond behoorlijk onder druk (3x per nacht naar buiten in de wintermaanden, pup beet meubels kapot, pup beet kleding kapot, pup beet in enkels en polsen, heb er nog littekens van). Het was zwaar en we hebben de kinderwens even op een laag pitje gezet. We wilden wachten tot de hond wat volwassener en stabieler zou worden. Met de tijd konden we ook veel beter met de situatie omgaan. Er is geen stress meer. Mijn vriend heeft nog steeds een kinderwens en wil er weer voor gaan. Bij mij is er een grote twijfel. Sterker nog: ik wil het voorlopig niet. Ineens zie ik het totaal niet meer zitten om op deze leeftijd al voorgoed vast te zitten aan een kind. Een kind te verzorgen en daar continu mee bezig moeten zijn. Mijn vriend wil juist graag binnen 2 jaar zijn eerste kind.</p><p>Ik voel mij schuldig, omdat ik het eerst ook wilde. We hebben afgesproken dat ik er nog even over na mag denken, maar deze week wil hij meer weten want hij wil ook weten waar hij aan toe is. Snap ik ook. Maar ik kan hem niet beloven dat ik binnen 2 jaar een kind wil. Ik denk dat ik pas tussen mijn 31-35 mijn eerste kind wil en daar gaat mijn vriend niet in mee. Dat betekent dus einde relatie. Aan de andere kant ben ik ook heel erg bang dat ik alleen verder ga en over een paar jaar spijt krijg dat ik niet toch bij hem ben gebleven en een happy family met hem heb opgericht.. </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Verdwenen kinderwens
- Onderwerp starter Gebruiker10317663
- Startdatum
Ai meid, wat een lastige situatie voor jullie.
Had je enige tijd geleden toen jullie het probeerden, wel een even grote kinderwens als je vriend? Of is jouw wens altijd minder sterk geweest?
Ik denk dat er een aantal valkuilen zijn voor jullie:
1) Je hebt een pittige tijd achter de rug. Het proberen zwanger worden wat niet lukt, de komst van de pup, de druk op jullie relatie. Dat zijn geen kleine dingen en daar mag je best tijd voor nemen om daar weer je plek in te vinden. Wees voorzichtig met de conclusie te trekken dat je kinderwens verdwenen is, waar het wellicht nu enkel een tijdelijk gevolg is van een te volle emmer. Wat je aangeeft is reëel: als je zelf weer meer op je plek bent en weer opgeladen bent, zou je inderdaad spijt kunnen krijgen van de keuze om dit wellicht tijdelijke gevoel in een definitieve beslissing te veranderen.
2) Dit is niet iets kleins. Zowel jullie afgelopen periode, als de komende periode als jullie er weer voor gaan. Geef elkaar de ruimte. Ik begrijp jouw vriend zeker, maar een ultimatum van een week doet jullie relatie geen eer aan. Wees liever voor elkaar, en vraag hem je meer tijd te geven. De deadline van een week is geboren uit frustratie, niet uit begrip en wederzijds respect. Jullie hebben een zware periode achter de rug, zijn al jaren samen, en bespreken nu de rest van jullie leven. Een bedenktijd van een week past niet in dat rijtje.
Ik kan jullie beiden alleen maar aanraden niets overhaast te doen, goed te bedenken hoeveel jullie voor elkaar waard zijn en daar de tijd voor te nemen. Praat er over met elkaar, heb ruimte voor elkaars gevoelens, frustratie en twijfels.
Ik wens je heel erg veel succes, dikke knuffel voor jou.
Had je enige tijd geleden toen jullie het probeerden, wel een even grote kinderwens als je vriend? Of is jouw wens altijd minder sterk geweest?
Ik denk dat er een aantal valkuilen zijn voor jullie:
1) Je hebt een pittige tijd achter de rug. Het proberen zwanger worden wat niet lukt, de komst van de pup, de druk op jullie relatie. Dat zijn geen kleine dingen en daar mag je best tijd voor nemen om daar weer je plek in te vinden. Wees voorzichtig met de conclusie te trekken dat je kinderwens verdwenen is, waar het wellicht nu enkel een tijdelijk gevolg is van een te volle emmer. Wat je aangeeft is reëel: als je zelf weer meer op je plek bent en weer opgeladen bent, zou je inderdaad spijt kunnen krijgen van de keuze om dit wellicht tijdelijke gevoel in een definitieve beslissing te veranderen.
2) Dit is niet iets kleins. Zowel jullie afgelopen periode, als de komende periode als jullie er weer voor gaan. Geef elkaar de ruimte. Ik begrijp jouw vriend zeker, maar een ultimatum van een week doet jullie relatie geen eer aan. Wees liever voor elkaar, en vraag hem je meer tijd te geven. De deadline van een week is geboren uit frustratie, niet uit begrip en wederzijds respect. Jullie hebben een zware periode achter de rug, zijn al jaren samen, en bespreken nu de rest van jullie leven. Een bedenktijd van een week past niet in dat rijtje.
Ik kan jullie beiden alleen maar aanraden niets overhaast te doen, goed te bedenken hoeveel jullie voor elkaar waard zijn en daar de tijd voor te nemen. Praat er over met elkaar, heb ruimte voor elkaars gevoelens, frustratie en twijfels.
Ik wens je heel erg veel succes, dikke knuffel voor jou.
Hoe hard het ook klinkt; Als jij er nu niet achter staat, niet doen! Als je een pup al zwaar vond staat je nog wat te wachten. Ik spreek uit ervaring omdat het bij ons ook in deze volgorde ging?
Het kan zijn dat je een heel gemakkelijke baby krijgt maar houdt er rekening mee dat je een hele nacht in de weer kan zijn voor zo'n hummeltje.
Neemt niet het vreselijke dilemma weg. Ik kan je hier niet in adviseren. Ik denk wel wat het heel belangrijk is om jouw wensen uit te spreken en echt duidelijk te maken dat je kinderwens er is, maar niet nu.
Als je vriend echt niet kan wachten, weet ik niet of de relatie stand kan houden. Heel veel succes meiske, moeilijk dit.
Het kan zijn dat je een heel gemakkelijke baby krijgt maar houdt er rekening mee dat je een hele nacht in de weer kan zijn voor zo'n hummeltje.
Neemt niet het vreselijke dilemma weg. Ik kan je hier niet in adviseren. Ik denk wel wat het heel belangrijk is om jouw wensen uit te spreken en echt duidelijk te maken dat je kinderwens er is, maar niet nu.
Als je vriend echt niet kan wachten, weet ik niet of de relatie stand kan houden. Heel veel succes meiske, moeilijk dit.
27 is een leeftijd waarop alles nog kan. Mooie leeftijd om lekker carrière te maken, maar ook een prachtige leeftijd om kinderen te krijgen. Lastig joh!
Ik vind elkaar dwingen tot een kind geen prettig idee. Dat is geen goede basis. Je bent 27, dus je hebt nog even. Een ultimatum stellen 'deze week wil ik een antwoord' vind ik niet zo eerlijk. Ik snap wel dat je na 16 jaar samen en 6 jaar samen wonen weer een volgende stap wilt zetten, maar jullie zijn nog jong!
Wel denk ik dat het een goed idee is om te onderzoeken waarom je hiervoor, na al die tijd proberen, niet zwanger bent geworden. Wie weet is er nl wat aan de hand, waardoor het misschien niet verstandig is om erg lang te wachten.
Ik vind elkaar dwingen tot een kind geen prettig idee. Dat is geen goede basis. Je bent 27, dus je hebt nog even. Een ultimatum stellen 'deze week wil ik een antwoord' vind ik niet zo eerlijk. Ik snap wel dat je na 16 jaar samen en 6 jaar samen wonen weer een volgende stap wilt zetten, maar jullie zijn nog jong!
Wel denk ik dat het een goed idee is om te onderzoeken waarom je hiervoor, na al die tijd proberen, niet zwanger bent geworden. Wie weet is er nl wat aan de hand, waardoor het misschien niet verstandig is om erg lang te wachten.
Hoihoi,
Ik denk dat je toendertijd wat naïever erin stond. Dus dat je na de puppyfase en wat meer jaren ervaring in jullie omgeving qua babys nu wat terughoudend bent of wellicht zelfs angstig? Ergens snap ik hem wel, het maakt hem na zo’n stressvolle onstabiele periode nu niet bepaald zeker van jullie toekomst als je nu zegt te twijfelen. Toch vind ik een kort ultimatum en anders einde relatie wel behoorlijk gevoelloos geuit van hem? Het klinkt in ieder geval toch nog steeds niet op 1 lijn te zijn terugbeland allemaal.
Pas op dat er niet téveel over gepraat word waardoor alles alleen nog daarover gaat. Dan valt de relatie zelf naar de achtergrond. Een kind maak je samen uit liefde, niet verplichting.
Ik zou op zijn minst met hem bespreken eerst te onderzoeken wat er toen misging dat het niet lukte: je kunt wel zeggen ik wil tussen 31-35j een kind. Toch kan het dus zijn dat je via een moeizame weg zal moeten en het dus lang gaat duren. Dan kun je beter vroeger ‘starten’.
Mocht het toch stiekem nog wel een wens zijn van jou > met hem specifiek. Succes verder ??
Ik denk dat je toendertijd wat naïever erin stond. Dus dat je na de puppyfase en wat meer jaren ervaring in jullie omgeving qua babys nu wat terughoudend bent of wellicht zelfs angstig? Ergens snap ik hem wel, het maakt hem na zo’n stressvolle onstabiele periode nu niet bepaald zeker van jullie toekomst als je nu zegt te twijfelen. Toch vind ik een kort ultimatum en anders einde relatie wel behoorlijk gevoelloos geuit van hem? Het klinkt in ieder geval toch nog steeds niet op 1 lijn te zijn terugbeland allemaal.
Pas op dat er niet téveel over gepraat word waardoor alles alleen nog daarover gaat. Dan valt de relatie zelf naar de achtergrond. Een kind maak je samen uit liefde, niet verplichting.
Ik zou op zijn minst met hem bespreken eerst te onderzoeken wat er toen misging dat het niet lukte: je kunt wel zeggen ik wil tussen 31-35j een kind. Toch kan het dus zijn dat je via een moeizame weg zal moeten en het dus lang gaat duren. Dan kun je beter vroeger ‘starten’.
Mocht het toch stiekem nog wel een wens zijn van jou > met hem specifiek. Succes verder ??
Hmm moeilijk.
Ik vraag me vooral af waarom jij denkt over 4 jaar wel klaar te zijn voor een kind. Hoe weet je dat zo zeker? Is uitstel geen afstel? Kun je je vriend met 100% zekerheid beloven dat je het dan wel wilt? Dat lijkt me lastig.
Ik snap heel goed dat dit jullie beide veel verdriet en pijn doet. En een ultimatum van een week vind ik ook nogal kort.
Maar gezien Jullie stiekem toch al lang bezig zijn met de kinderwens, denk ik eerlijk gezegd dat een kindje Jullie niet direct 123 gegeven is. Niet rot bedoeld, maar meer iets waar je wel over na moet denken. De medische molen is lang, heel lang... en daar kun je beter nu al in rollen dan wanneer je ruim 30 jaar bent. Elk jaar is meegenomen en nu ben je nog relatief jong.
Krijg je geen spijt als het over 4 jaar nóg niet lukt en je nog jarenlang de medische molen in gaat? Denk je dan niet: Had ik zoveel jaar geleden maar vast hulp gezocht?
Dingen waar je ook over na moet denken.. een kindje krijgen is niet altijd zo vanzelfsprekend en maak nu geen keuzes waar je over 5 of 10 jaar spijt van hebt! Sterkte!
Ik vraag me vooral af waarom jij denkt over 4 jaar wel klaar te zijn voor een kind. Hoe weet je dat zo zeker? Is uitstel geen afstel? Kun je je vriend met 100% zekerheid beloven dat je het dan wel wilt? Dat lijkt me lastig.
Ik snap heel goed dat dit jullie beide veel verdriet en pijn doet. En een ultimatum van een week vind ik ook nogal kort.
Maar gezien Jullie stiekem toch al lang bezig zijn met de kinderwens, denk ik eerlijk gezegd dat een kindje Jullie niet direct 123 gegeven is. Niet rot bedoeld, maar meer iets waar je wel over na moet denken. De medische molen is lang, heel lang... en daar kun je beter nu al in rollen dan wanneer je ruim 30 jaar bent. Elk jaar is meegenomen en nu ben je nog relatief jong.
Krijg je geen spijt als het over 4 jaar nóg niet lukt en je nog jarenlang de medische molen in gaat? Denk je dan niet: Had ik zoveel jaar geleden maar vast hulp gezocht?
Dingen waar je ook over na moet denken.. een kindje krijgen is niet altijd zo vanzelfsprekend en maak nu geen keuzes waar je over 5 of 10 jaar spijt van hebt! Sterkte!
Ik vind dat nogal wat hoor. Als je deze week besluit om wel binnen 2 jaar jullie eerste kind te mogen krijgen, dan zou het bij wijze al binnen 1 a 2 mnd moeten kunnen? Of dat je al een traject ingaat. Ben je daar wel klaar voor?
Het willen van een kind moet uit jullie harten komen. En niet worden opgedragen. Juist als je met volle overgave en een grote wens hieraan begint, dan zullen de slapeloze nachten, de zware dagen en het wennen aan mama zijn beter gaan dan wanneer je je laat overhalen denk ik. Je voelt het gewoon als je er klaar voor bent en ervoor wil gaan.
Maar, toch wil ik er dit nog aan toevoegen. Hoe gek het ook klinkt, jullie zijn nu wel wat gewend door jullie puppy. Dit hebben jullie overleefd en zijn hier sterker uitgekomen. Ik zou het zeker niet overhaasten, maar als jullie goed op elkaar zijn ingespeeld, dan zou het juist wel positief kunnen uitpakken. Als je vriend van je houdt, dan valt er vast over te praten over de tijdsbestek die hij wil afspreken. Succes!
Het willen van een kind moet uit jullie harten komen. En niet worden opgedragen. Juist als je met volle overgave en een grote wens hieraan begint, dan zullen de slapeloze nachten, de zware dagen en het wennen aan mama zijn beter gaan dan wanneer je je laat overhalen denk ik. Je voelt het gewoon als je er klaar voor bent en ervoor wil gaan.
Maar, toch wil ik er dit nog aan toevoegen. Hoe gek het ook klinkt, jullie zijn nu wel wat gewend door jullie puppy. Dit hebben jullie overleefd en zijn hier sterker uitgekomen. Ik zou het zeker niet overhaasten, maar als jullie goed op elkaar zijn ingespeeld, dan zou het juist wel positief kunnen uitpakken. Als je vriend van je houdt, dan valt er vast over te praten over de tijdsbestek die hij wil afspreken. Succes!