Zo een week na de geboorte van Roosmarijn heb ik een beetje fut om het verhaal te doen.
Vorige week van woensdag op donderdag nacht braken mijn vliezen. De rest van de nacht rommelde het in mijn buik. Het vruchtwater was helder dus ik mocht thuis blijven.
De volgende ochtend kwam de verloskundige langs en vertelde dat als het niet goed op gang kwam vandaag dat ik 's avonds naar het ziekenhuis zou moeten voor een echo en hartfilmpje.
Vlak nadat ze weg was, kwamen de weeën aardig op gang. Eerst heel wisselend, toen om de 10 minuten en al snel om de 7 minuten. Toen werd het toch wel best pittig. We belden de verloskundige nog een keer en zij zou eerst nog naar een ander vrouwtje gaan en daarna langs komen. In die tijd kreeg ik al snel om de 5 minuten weeën en toen de verloskundige weer kwam had ik een uur om de 5 minuten. Ik had toen 7 cm ontsluiting. De verloskundige besloot te blijven en een uur later had ik volledige ontsluiting.
Ze brachten alles in gereedheid en toen mocht ik gaan persen.
Dit ging alleen iets minder voorspoedig. Ik moest er eerst heel erg aan wennen en onze meid had een nogal groot hoofd, en de schouders van haar vader dus het was erg lastig om haar eruit te krijgen. Op een gegeven moment zeiden ze dat ik nog een kwartier had en anders zouden we maatregelen moeten nemen. Het lukte niet in het kwartier en toen kreeg ik een knip. Dit was nog niet genoeg, want toen bleek dat de navelstreng om haar nekje zat. Dus moest ik heel snel omdraaien op handen en knieën. Ik dacht dat ik gek werd, maar toen was ze er heel snel. En al snel kreeg ik haar in mijn armen, want alles was goed met haar.
Ik moest alleen nog gehecht worden. Roosmarijn mocht met pappa naar beneden. Nadat ze lekker aan de borst had gedronken. En ik begon aan het ergste uur van de bevalling. Het hechten van een bijna totaalruptuur. Gelukkig niet helemaal. En gelukkig hebben ze heel netjes gehecht.
De twee dagen daarna kon ik gelukkig naar de wc lopen en mijn dochter de borst geven, maar daar bleef het wel bij en nu kan ik gelukkig weer wat meer beneden zijn en zelf voor Roosmarijn zorgen. Met haar gaat alles helemaal super. Wat een wonder is ze toch! Heerlijk!
Liefs,
Vorige week van woensdag op donderdag nacht braken mijn vliezen. De rest van de nacht rommelde het in mijn buik. Het vruchtwater was helder dus ik mocht thuis blijven.
De volgende ochtend kwam de verloskundige langs en vertelde dat als het niet goed op gang kwam vandaag dat ik 's avonds naar het ziekenhuis zou moeten voor een echo en hartfilmpje.
Vlak nadat ze weg was, kwamen de weeën aardig op gang. Eerst heel wisselend, toen om de 10 minuten en al snel om de 7 minuten. Toen werd het toch wel best pittig. We belden de verloskundige nog een keer en zij zou eerst nog naar een ander vrouwtje gaan en daarna langs komen. In die tijd kreeg ik al snel om de 5 minuten weeën en toen de verloskundige weer kwam had ik een uur om de 5 minuten. Ik had toen 7 cm ontsluiting. De verloskundige besloot te blijven en een uur later had ik volledige ontsluiting.
Ze brachten alles in gereedheid en toen mocht ik gaan persen.
Dit ging alleen iets minder voorspoedig. Ik moest er eerst heel erg aan wennen en onze meid had een nogal groot hoofd, en de schouders van haar vader dus het was erg lastig om haar eruit te krijgen. Op een gegeven moment zeiden ze dat ik nog een kwartier had en anders zouden we maatregelen moeten nemen. Het lukte niet in het kwartier en toen kreeg ik een knip. Dit was nog niet genoeg, want toen bleek dat de navelstreng om haar nekje zat. Dus moest ik heel snel omdraaien op handen en knieën. Ik dacht dat ik gek werd, maar toen was ze er heel snel. En al snel kreeg ik haar in mijn armen, want alles was goed met haar.
Ik moest alleen nog gehecht worden. Roosmarijn mocht met pappa naar beneden. Nadat ze lekker aan de borst had gedronken. En ik begon aan het ergste uur van de bevalling. Het hechten van een bijna totaalruptuur. Gelukkig niet helemaal. En gelukkig hebben ze heel netjes gehecht.
De twee dagen daarna kon ik gelukkig naar de wc lopen en mijn dochter de borst geven, maar daar bleef het wel bij en nu kan ik gelukkig weer wat meer beneden zijn en zelf voor Roosmarijn zorgen. Met haar gaat alles helemaal super. Wat een wonder is ze toch! Heerlijk!
Liefs,