<p style="text-align: left;">Mijn libido is nooit een probleem geweest. Vaak nog hoger dan mijn partner(s). In tijd van ernstige burn-out was dat zelfs het enige wat nog wel functioneerde en daar kon ik ook geregeld om lachen. Gek lijf.</p><p>Sinds mijn zwangerschap en geboorte van onze dochter (6 1/5 mnd) is de zin minimaal. Ik wijt het aan de grote veranderingen in ons leven en het ontzwangeren waar ik behoorlijk last van heb. Mijn vriend heeft laatst aangegeven meer seks te willen. Ondanks dat wij er goed over kunnen praten, voel ik toch de druk. De zin is er soms overdag wel, dan werkt hij. 's avonds ben ik vaak doodop. Ik vind dit heel vervelend en herken mijzelf niet meer... Daarbij voel ik mij ook schuldig, omdat het voor de zwangerschap nooit een issue was. </p><p>Zijn er meer die dit hebben en hoe daarmee om te gaan?</p>
Verlaagd libido
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Heel herkenbaar hoor! Ik moest na mijn bevalling in eerste instantie echt niks van seks weten. Ik denk dat het bij ons ook ergens tussen 2 of 3 maanden is geweest dat we het voor het eerst weer geprobeerd hebben, en toen bleken we het heel rustig aan op te moeten bouwen omdat het bij mij nog heel gevoelig was (had ook met de hechtingen te maken waarbij het niet helemaal lekker was gegaan). Dit hebben we dan ook gedaan. Ik merkte ook dat zolang ik borstvoeding gaf, mijn libido lager was. Het bleef ook wat 'droger' daaronder zeg maar, ook al voelde ik me wel opgewonden. Glijmiddel gebruiken die eerste tijd heeft voor mij dat probleem in ieder geval uit de weg geholpen. Uiteindelijk is dat wel goed gekomen, maar dat heeft wel even geduurd. Nu heb ik gelukkig een vent die over het algemeen een lager libido heeft dan ik (ik had ook altijd, net als jij, meer zin) en eentje die het ook prima vindt om lekker te knuffelen of een flinke zoenpartij ook al heel erg fijn vindt - dus dat scheelt voor mij wel. Het moe zijn is super logisch, als moeder zorg je over het algemeen meer voor je kind dan de papa (vaak omdat papa meer werkt). Dat kost super veel energie! Onze zoon heeft tot 9 maanden nog een nachtvoeding nodig gehad en sliep pas tussen 9 maanden en een jaar echt door. Dat breekt echt wel op, ook al zit het op een gegeven moment in je ritme.
Probeer hem anders uit te leggen dat je onbewust toch druk ervaart en dat dat voor jou een blokkade oplevert. En dat het rustig opbouwen voor jou heel belangrijk is, omdat het daaronder gewoon nu allemaal anders werkt. En dat dat dus ook invloed heeft op het 'zin hebben'. Maar ook dat je energie 's avonds gewoon heel erg laag is en dat je daardoor te moe bent. Misschien een ideetje om jullie dochter een keertje bij opa/oma te laten logeren zodat jullie een avondje samen hebben? Misschien niet om seks te hebben, maar op een andere manier even samen zijn. Even tijd voor elkaar, los van de rol als papa en mama. Als het dan tot seks leidt, is dat fijn
En kijk of je eventueel op andere tijden voor intimiteit kunt zorgen. Bijvoorbeeld in de ochtend (weekend), als jullie dochter nog ligt te slapen? Of eerder naar bed gaan - dat deden wij wel eens. Of gewoon op de bank al gezellig maken en dan naar boven om het daar af te maken. Dan ben je in ieder geval al een beetje in de stemming. Weet je, het heeft gewoon tijd nodig om hier je ritme in te vinden, zeker omdat je dochter het eerste jaar nog zo veel verandert en dus regematig met sprongetjes zitten en daarbij veranderingen in ritme. Dus het eerste jaar is wat dat betreft gewoon even elke keer aanpassen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Probeer hem anders uit te leggen dat je onbewust toch druk ervaart en dat dat voor jou een blokkade oplevert. En dat het rustig opbouwen voor jou heel belangrijk is, omdat het daaronder gewoon nu allemaal anders werkt. En dat dat dus ook invloed heeft op het 'zin hebben'. Maar ook dat je energie 's avonds gewoon heel erg laag is en dat je daardoor te moe bent. Misschien een ideetje om jullie dochter een keertje bij opa/oma te laten logeren zodat jullie een avondje samen hebben? Misschien niet om seks te hebben, maar op een andere manier even samen zijn. Even tijd voor elkaar, los van de rol als papa en mama. Als het dan tot seks leidt, is dat fijn
En kijk of je eventueel op andere tijden voor intimiteit kunt zorgen. Bijvoorbeeld in de ochtend (weekend), als jullie dochter nog ligt te slapen? Of eerder naar bed gaan - dat deden wij wel eens. Of gewoon op de bank al gezellig maken en dan naar boven om het daar af te maken. Dan ben je in ieder geval al een beetje in de stemming. Weet je, het heeft gewoon tijd nodig om hier je ritme in te vinden, zeker omdat je dochter het eerste jaar nog zo veel verandert en dus regematig met sprongetjes zitten en daarbij veranderingen in ritme. Dus het eerste jaar is wat dat betreft gewoon even elke keer aanpassen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt!Hoi
Dit is zeker herkenbaar! Na de geboorte is mijn libido ook stijl bergaf gegaan. Ik ben na een hele tijd overgeschakeld van de pil naar een spiraaltje en dat helpte wel een beetje. Ik had ook het gevoel als ik iets met mijn man ging doen of hem teveel knuffelde dat hij seks verwachte. Ik heb hem vaak mijn gevoel uitgelegd en hij had hier begrip voor. We hebben het echt terug moeten opbouwen. Ik voelde mij ook enorm onzeker ook al wist ik dat dit niet nodig was voor hem.
Uiteindelijk heeft je lichaam veel meegemaakt. Ook psychisch heb je heel wat doorgemaakt. Zwangerschap, bevallen, een kindje waar je dag en nacht voor klaar staat. Om nog maar te zwijgen over die hormonen! De gyn wist mij te vertellen dat het tot een jaar kan aanslepen... mss kan je overdag als je kindje slaapt en je man een dagje thuis is hem eens verrassen? Bespreek zeker met hem hoe je je voelt en vooral niet teveel druk op jezelf leggen. Hoe meer je erover piekert hoe lager het libido ?
Dit is zeker herkenbaar! Na de geboorte is mijn libido ook stijl bergaf gegaan. Ik ben na een hele tijd overgeschakeld van de pil naar een spiraaltje en dat helpte wel een beetje. Ik had ook het gevoel als ik iets met mijn man ging doen of hem teveel knuffelde dat hij seks verwachte. Ik heb hem vaak mijn gevoel uitgelegd en hij had hier begrip voor. We hebben het echt terug moeten opbouwen. Ik voelde mij ook enorm onzeker ook al wist ik dat dit niet nodig was voor hem.
Uiteindelijk heeft je lichaam veel meegemaakt. Ook psychisch heb je heel wat doorgemaakt. Zwangerschap, bevallen, een kindje waar je dag en nacht voor klaar staat. Om nog maar te zwijgen over die hormonen! De gyn wist mij te vertellen dat het tot een jaar kan aanslepen... mss kan je overdag als je kindje slaapt en je man een dagje thuis is hem eens verrassen? Bespreek zeker met hem hoe je je voelt en vooral niet teveel druk op jezelf leggen. Hoe meer je erover piekert hoe lager het libido ?
Thx girls, voor het delen.
Hier ook.
Kind van 4 maanden en denk nog steeds: blijf van mijn lijf.
Echt erg ja, maar gaat misschien weer over.
Kind van 4 maanden en denk nog steeds: blijf van mijn lijf.
Echt erg ja, maar gaat misschien weer over.
Hier precies hetzelfde & ik kan daar niet zo goed mee omgaan. Onze zoon is nu 6 maanden. Mijn vriend heeft graag seks en ik denk heel vaak neee echt geen zin rot op. Ik kom echt over als een chagrijnig persoon die hem niet aantrekkelijk vind en nooit seks wilt en daar voel ik mij zo schuldig over.
Voor al als hij een avond met vrienden weg is geweest en heeft gedronken. Als hij thuiskomt wil hij dan wel graag en begint mij te strelen waarop ik hem afwijs omdat ik daar echt geen behoefte aan heb.
Ik heb nog niet goed verteld hoe ik mij voel en moet dit ook zeker doen voordat hij echt begint te denken dat het aan hem ligt.
Voor al als hij een avond met vrienden weg is geweest en heeft gedronken. Als hij thuiskomt wil hij dan wel graag en begint mij te strelen waarop ik hem afwijs omdat ik daar echt geen behoefte aan heb.
Ik heb nog niet goed verteld hoe ik mij voel en moet dit ook zeker doen voordat hij echt begint te denken dat het aan hem ligt.
Hi, dat is inderdaad heel normaal en herkenbaar. Je kan er er hier wat meer over lezen! https://mybabywatcher.com/geen-zin-in-seks-na-bevalling