<p>Goedemorgen,</p><p>Ik breng nu onze baby ongeveer een maand naar de oma”s om te wennen voor ik weer mag werken. Daarvan zijn drie weken echt drama. Hij raakt in blinde paniek als ik er niet ben. Daarom passen ze nu een paar uurtjes op om toch door te zetten voor als het straks wel hele dagen moet.. iemand ook ervaring mee? Hij is pas 14 weken. En ik ben echt een zacht gekookt ei maar ik ga heel rot weg. Iemand nog tips? Of is het echt waar je doorheen moet.. </p>
Verlatingsangst baby 3 maanden?
- Onderwerp starter Gebruiker10216112
- Startdatum
Lastig hè?! Je moet hier echt doorheen. Ook als je echte fase van verlatingsangst komt, kan je kind niet 24/7 aan je vastgeplakt zitten. Geloof me, dat willen ze wel 
Toen onze dochter echt verlatingsangst had hoorde ik haar aan het einde van de straat nog huilen als ik haar naar de opvang bracht. Nou, dan breekt je hart! Ik kreeg altijd snel een berichtje dat ze gewoon weer lekker zat te spelen en dat het verdriet snel over was. Hoe gaat het tijdens het oppassen?
Toen onze dochter echt verlatingsangst had hoorde ik haar aan het einde van de straat nog huilen als ik haar naar de opvang bracht. Nou, dan breekt je hart! Ik kreeg altijd snel een berichtje dat ze gewoon weer lekker zat te spelen en dat het verdriet snel over was. Hoe gaat het tijdens het oppassen?Tijdens het oppassen gaat het helaas niet. Of ik nu hele of halve dag wegbreng huilt alleen maar net zo lang tot ik er weer ben. Vandaag lukte het fles geven zelfs niet omdat hij helemaal over zijn toeren was..
Ja dat idee heb ik ook dat door deze hele situatie waar in we leven echt invloed heeft.
hij moest ook constant huilen als mijn ouders hem deden troosten dus stiekem wegglippen had geen zin..
mijn moeder belde of ik wou komen omdat het fles geven absoluut niet lukte. En toen ik binnenkwam was het goed. Maar drie uur lang gekrijst. En toen de voeding er niet in ging gaf me moeder het op. Blij dat ik nog twee weken heb om te oefenen
hij moest ook constant huilen als mijn ouders hem deden troosten dus stiekem wegglippen had geen zin..
mijn moeder belde of ik wou komen omdat het fles geven absoluut niet lukte. En toen ik binnenkwam was het goed. Maar drie uur lang gekrijst. En toen de voeding er niet in ging gaf me moeder het op. Blij dat ik nog twee weken heb om te oefenen
Het is niet helemaal hetzelfde, maar mijn dochter wilde de eerste 3 a 4 maanden niemand anders dan mij, zelfs pappa niet. Niemand kon het overnemen. Als ik zelfs maar even weg ging naar fysio ofzo, dan was ze direct de rest van de dag aan het krijsen. Zelfs als ik ook thuis was weer. Mijn man kreeg haar ook nooit in slaap.
Vanaf 4 maanden knapte het wat op. Ze leerde in haar eigen bed slapen, maar nog mocht pappa hara pas bij 5 maanden naar bed brengen overdag. Ze is nu 8,5 maand en pappa mag het savonds nu ook af en toe. Verder ging zij pas met 4,5 maand naar de opvang. En gek genoeg ging dat wel redelijk goed. Ze huilde wel als ik haar achter liet. Maar ze vond de andere kindjes gewoon heel leuk. En ze was zo moe van alle indrukken dat slapen wel lukte.
Wat ik geleerd heb: niet stiekem wegglippen, rustig en positief blijven, kort afscheid. De leidster hield haar dan vast tot ze rustig was. Die ging direct met haar een rondje door de ruimte lopen, liedjes zingen, tot mijn dochter haar aandacht ergens op focuste.
Misschien ben je een beetje te vroeg met wegbrengen? Omdat er nu een slechte ervaring is, zou ik denk ik heel rustig opbouwen. Daar gewoon op visite gaan en af en toe even de ruimte uit lopen. Bijvoorbeeld boven even een tijdschriftje lezen ofzo. En als je kindje huilt direct heen gaan. Zo vertrouwen opbouwen. En dan eens een half uurtje blokje om. Een uurtje achter laten. Zo opbouwen. Maar tot de grens waar je kindje overstuur van raakt. Echt focussen op vertrouwen opbouwen.
Maar dat is hoe ik mijn dochter ken, en hoeft niet perse bij jou te passen.
Vanaf 4 maanden knapte het wat op. Ze leerde in haar eigen bed slapen, maar nog mocht pappa hara pas bij 5 maanden naar bed brengen overdag. Ze is nu 8,5 maand en pappa mag het savonds nu ook af en toe. Verder ging zij pas met 4,5 maand naar de opvang. En gek genoeg ging dat wel redelijk goed. Ze huilde wel als ik haar achter liet. Maar ze vond de andere kindjes gewoon heel leuk. En ze was zo moe van alle indrukken dat slapen wel lukte.
Wat ik geleerd heb: niet stiekem wegglippen, rustig en positief blijven, kort afscheid. De leidster hield haar dan vast tot ze rustig was. Die ging direct met haar een rondje door de ruimte lopen, liedjes zingen, tot mijn dochter haar aandacht ergens op focuste.
Misschien ben je een beetje te vroeg met wegbrengen? Omdat er nu een slechte ervaring is, zou ik denk ik heel rustig opbouwen. Daar gewoon op visite gaan en af en toe even de ruimte uit lopen. Bijvoorbeeld boven even een tijdschriftje lezen ofzo. En als je kindje huilt direct heen gaan. Zo vertrouwen opbouwen. En dan eens een half uurtje blokje om. Een uurtje achter laten. Zo opbouwen. Maar tot de grens waar je kindje overstuur van raakt. Echt focussen op vertrouwen opbouwen.
Maar dat is hoe ik mijn dochter ken, en hoeft niet perse bij jou te passen.