verlatingsangst, eenkennigheid, en dan?

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo!

mijn dochtertje van 8 maanen begint wat eenkennig te worden en last te krijgen van verlatiingsangst. Ik kan me nog net omkeren of ze begint te huilen, zo gaat dat heel de dag. Ik moet bij haar in de buurt zijn en aandacht geven. Als ik haar laat huilen blijft ze huilen en raakt ze volledig over haar toeren. Hoe kan ik hier nou het beste mee omgaan, want ik ben enerzijds bang om haar te verwennen als ik telkens haar zin geef, maar anderzijds weet ik niet wat ik wel moet doen!

Alvast bedankt!

Groetjes,
Petra
 
Hoi Petra,

Vervelend he!
Hier een mannetje (10 maand) dat er ook last van heeft en helaas maar één tip: door de zure appel heen!!!!!

Weet niet of je dochter naar de creche gaat? Want hier gaat het bij ons dus ook altijd mis en ik neem nu heel stellig en op dezelfde manier afscheid. Als we komen even samen zitten kijken, dan zet ik hem op de grond om lekker te spelen, kus op z'n hoofd en dagdag zwaaien. Vaak begint het brullen al bij de kus op z'n hoofd (hij weet dus al wat er daarna komt), maar toch ga ik weg (dit vind ik heeeeel erg moeilijk). Als ik dan bel blijkt hij al heel vlot gewoon weer te zitten spelen en is er niks aan de hand.

Thuis blijf ik tegen hem praten als ik wegloop en ik laat afentoe m'n gezicht even zien (bijvoorbeeld als ik even in de keuken ben) maar soms moet je ook naar het toilet o.i.d en dan moet je toch echt even de kamer uit.
Sneu voor je meisje, maar dan moet ze zich toch echt even redden, je bent snel genoeg weer terug!

Wij doen heel veel kiekeboe spelletjes met onze zoon en dat lijkt ook wel vruchten af te werpen zo langzamerhand. Hij weet dat we terugkomen (al ben ik wel z'n grootste fixatie, ook papa kan soms niet gemist worden).

Groetjes,
Marije
 
Hallo,

Mijn dochterje Lotte is 14 weken en heeft ook al "last" van eenkennigheid. Zelf had ik dit niet zo door, omdat dit eigenlijk sinds vorige week is. Ik had haar 3 uurtjes bij mijn vriendin ondergebracht en daar heeft ze al die tijd gehuild. Normaal vindt zij het bij mijn vriendin helemaal geweldig, maar deze keer niet.
Ook bij mijn (schoon)moeder zette ze het op een brullen en dat is niets voor haar.

Vandaag op het consultatiebureau vertelde ze mij dat Lotte, onze dochter last heeft van de eenkennigheidsfase.

Vanaf volgende week ga ik weer aan het werk en ga ik haar onderbrengen bij mijn schoonmoeder en oppasmoeder.
Nu is Lotte nog geen hele dag alleen geweest bij mijn schoonmoeder en ook niet bij oppasmoeder.

Hebben jullie misschien tips, hoe ik dit het beste aan kan pakken.

Jullie zullen begrijpen, dat ik er zowiezo al tegenop zie om te gaan werken, maar nu helemaal!

Groetjes,

Wendy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan