Verlatingsangst?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Onze kleine vent (vrijdag 3 weken oud) doet het prima. Maar we kunnen hem overdag geen 2 minuten alleen laten, want dan gaat hij huilen. Soms heeft hij honger, maar vaak wil hij er ook gewoon bij zijn. Vooral voor mijn vrouw is dat niet altijd even leuk.

Voeden helpt maar even, daarna gaat hij weer huilen wat leidt tot krijsen.

Het is best vervelend als je niet eens even kunt douchen of ontbijten omdat je je kind de hele dag moet troosten.

Is dit een fase waar hij gewoon doorheen moet, en wanneer wordt dit dan iets beter?
 
Zo te horen is dit inderdaad een fase waar jullie even doorheen moeten. Jullie kleintje is pas 3 weken dus nog erg klein. Bedenk dat hij zelf ook enorm moet wennen aan deze wereld. Hij zat altijd lekker veilig bij mamma in de buik!! Lekker blijven troosten (en soms even laten huilen kan echt geen kwaad hoor, je moet toch een KEER douchen :) en het gaat echt over.
Succes!! Groetjes, Tanja
 
Hoi Guido,

Ik kwam de eerste tijd ook nooit aan douchen toe (bah!). Hij is nog zo klein, hij heeft jullie heel hard nodig. Misschien dat een muziekje aanzetten (even) helpt. Anders maar huilen, want douchen moet je toch, zoals Tanja zegt. Bij ons duurde het ook best lang voor het over was. Na 3 maanden ging het wel beter en zodra hij kon kruipen (5,5 maand) werd hij een heel makkelijk kind. Maar dat is voor jullie nog heel ver weg. Misschien is een draagdoek wat? Dan huilen ze ook een stuk minder en kun je toch nog wat doen. Het scheelt ook als jij het af en toe even overneemt, zodat zij eens een avondje weg kan. (of desnoods een paar uurtjes tussen de voedingen) Dan is het ook weer wat beter vol te houden.
Sterkte!
Machteld
 
Bij ons was het net zo, sliep het liefst in onze armen. Gelukkig sliep ze 's nachts wel lekker in haar eigen bedje. Op een gegeven moment heb ik een elektrische schommel geleend van mijn schoonzus, daar kon ze in liggen net als een maxicoxi. Was lekker knus, dus ze sliep er heerlijk in, en na een tijdje wilde ze wel in de box alleen en ga zo maar door. Nu ik dit zo schrijf, lijkt het zo lang geleden (ze is nu 6 maanden)
Geniet er van, want straks wil ze niet meer in je armen liggen, wil ze alleen maar zitten en rondkijken
 
Ons meisje was ook zo huilerig de eerste weken, ze is nu inmiddels 13 weken. Baby's voelen zich in het begin vaak eenzaam omdat die kleintjes nog niet zo goed kunnen zien. Dus ze liggen daar maar, voelen niets en zien niets. Wat eens zo veilig was in mama's buik is nu helemaal weg, valt ook niet mee voor zo'n ukkie. Een draagdoek is inderdaad een idee. Of inbakeren. Een hangmatje in het bedje is ook een idee, dan ligt het lekker een beetje ingebakerd en als het kindje beweegt wiegt de hangmat op en neer.

Succes!!!!
 
Het is idd een fase waar je doorheen moet, bij ons meiske heeft het 10 weken geduurd. Ik zag er niet uit, kwam totaal niet aan mezelf toe of iets anders dan haar. Alles hebben we geprobeerd, draagzak, wandelen met haar, ze sliep ook alleen maar op onze armen. Zodra we er niet waren of haar niet vasthielden was het huilen ,huilen, huilen! Het was dodelijk vermoeiend. maar toen ineens ging het beter en nu slaapt ze gewoon lekker in haar bedje (wel met een inbakerslaapzakje).

Veel succes!

Groetjes,
Petra
 
Hallo,
Ons zoontje (nu zeven weken) deed dit ook. Voral s'avonds. Het advies om hem te laten huilen hebben we een beetje naast ons neer gelegd. Hij begon dan alleen maar heftiger te huilen. Je moet dan je hele leven omgooien... en lijkt zelf even niet meer belangrijk. Maar vergeet niet je kindje is inderdaad nog heel klein en heeft jou nodig, dus ben je zelf juist wel heel belangrijk. Bij ons hebben de oma's de eerste zes weken het huishouden gedaan en hebben pappa en mamma elkaar zo nu en dan even afgewisseld. Zo heeft ieder even tijd om bij te komen. Bij ons ging het na 5 weken al beter, goede en slechte dagen/nachten wisselen elkaar af. Veel succes
 
hallo,
mijn dochter deed het ook toen ze klein was.
als je er op der arm had met je pink in der mond was ze stil, maar als je haar weer weg legde als ze sliep op je arm begon ze weer te huilen.
ik werd er ook gek van je kon niks doen niet eten of wat zij had het dan wel weer op een schreeuwen gezet.
douchen gunde ze je ook niet.
nee ik werd er moedeloos van en op het buro zeggen ze van ja je moet haar troosten het kan negen maanden duren.
ik heb er gewoon op een gegeven moment laten huilen zo van ik moet ook wat doen.
het was moeilijk en het waren ff zware tijden een week laten huilen ,maar toen was het over en kon ik weer wat doen.
het is niet fijn als je kind zo huilt ,maar laat hem eens huilen en af en toe ff troosten dat heeft bij ons geholpen.
succes er mee.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan