verlatingsangst

[ANONYMOUS_USERNAME]

mijn dochtertje van net drie is sinds ze geopereerd is in augustus 2008 aan haar amandelen is ze erg bang om alleen te slapen en wil alleen nog maar bij mij zijn.Tot grote ergenis bij mij!!het is gewoon zo erg geworden dat ik niet eens normaal naar de wc kan zonder dat ze hysteries word..
Slapen doet ze niet meer alleen omdat ze erg bang word!!normaal konden we haar allebei naar bed brengen en was er niks aan de hand.Nu moeten we net zolang bij haar blijven tot ze slaapt en word ze gierend en helemaal in paniek wakker als ze mij niet ziet..
Als ik niet thuis ben kan mijn vriend haar rustig naar bed brengen maar ben ik thuis dan is er paniek in de keet.Want mama moet haar naar bedje brengen zegt ze dan..
Zo gaat dat met alles in huis!!!
we hebben er mee bij de dokter gelopen en in het ziekehuis maar niemand die ons kan helpen!!we staan nu op de wachtlijst van accare en hebben sinds kort gezinshulp..Ik ben geestelijk erg moe en heb momenten gehad dat ik haar wel wou aanvliegen!ik kan niks doen zonder haar want anders is ze helemaal van streek.Mijn vriend vind het ook moeilijk want zijn eigen dochter wil niks van hem weten als ik er ben..
ik slaap al sinds september niet meer naast mijn vriend maar naast mijn dochter want anders slaapt ze niet.we hebben alles geprobeert maar niks maar dan ook niks helpt!!!!!!!!!
wie kan me helpen of tips geven en heeft hetzelfde meegemaakt????iikben echt helemaal radeloos en ik weet het niet meer!!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hi
wat een vervelende situatie..

als pappa haar naar bed brengt gaat ze dan wel slapen?

als   je heel duidelijk met een vaste stem zegt(zonder medelijden)
we gaan  over 5 min.  naar bed en dan   lees ik  je een verhaaltje voor.
dus na 5 min. breng je haar naar bed. leest voor.
zegt weltrusten ,dikke kus tot morgen.
ik kom straks bij je kijken als je slaapt..
en verder niks anders zeggen en weg gaan.
je gaat evt op de gang rommelen,hoest af en toe even zo dat ze je hoort
 en negeert verder je kind.(je kan evt de deur open laten)
niet zeggen van, ja wel je gaat slapen ja echt het moet..!!!
als ze uit bed komt leg er terug, en zegt weltrusten.klaar..
ze zal heus huilen, en dan een paar dagen volhouden..
maar als ze moe zijn gaan ze heus wel slapen..
en wordt ze later gillend wakker, ga naar haar toe en even sussen,kus weltrusten..
ga evt. weer op de gang rommelen.
ik heb bij mij thuis de deodorant wel 10.000 heen en weer geschroven en gekucht..
maar het komt weer goed als je maar doorzet, en echt ga niet met een schuld gevoel of een gevoel van medelijden je kind naar bed brengen, want ze voelen dit en spelen er fijnloos op in,,
dus vind even de kracht om dit te doen!

en met dat naar de toilet gaan en je kind loopt met je mee, speel verstoppertje.
zo leert ze dat ze je eventjes niet kan zien.
je kan haar ook even een kleurplaat aan bieden en kleurtjes en dan ga je even naar het toilet..

succes en sterkte

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hmmm, onze dochter is afgelopen maandag geholpen aan haar keelamandelen. Zij is 2,5 jaar. Het herstel gaat erg matig en ben er ook niet helemaal gerust op. Zij wordt nu geregeld wakker en is dan wel erg verdrietig. Maar daarvoor slipe ze ook slecht dus eigenlijk is dat niet opvallend.

Ik heb geen tips voor je want ik heb regelmatig de adviezen van andere mama's gevraagd op het 2006 mama's forum. Meike kan gerust nu 4x per nacht wakker worden en daarvoor ging het heel goed; 1x voor 12 uur...

Laten huilen is onbegonnen werk omdat ze dan overstuur raakt, dat vinden wij geen optie. Als haar vader haar kalmeert gaat het veel beter nu. Ik denk ook dat dat komt omdat ik met haar mee was omdat wij moesten overnachten ivm de afstand van het zh.

Niks zeggen, aai over dr bol, nachtlampje aan en een rustgevend muziekje is hier wel de oplossing. Nu met de kou doet eem kruik ook veel goed.
Dus toch adviezen haha. Nou ja zo doen wij het   nu. Ik hoop toch dat onze kleine meid deze week opknapt..

Jullie veel sterkte met elkaar. Volg iig je moederhart want dat pakt meestal het beste uit. Misschien moet je daar principes voor laten varen maar uit ervaring weet ik dat je op een gegeven moment je kind veel kunt uitleggen en dan gaat het allemaal een stuk makkelijker (onze oudste is 4,5 jr).

Groet Renske mv Isa en Meike

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Als ik het goed begrijp doet ze dit alleen bij jou en niet bij haar papa!
Het is natuurlijk fijn als mama bij elke kik naast je staat maar het moet voor jou ook haalbaar blijven!
Ze is drie schreef je, dan kun je haar idd uitleggen dat je nadat je haar hebt ingestopt en een verhaaltje hebt gelezen je naar beneden gaat, als tussenoplossing kun je dan zeggen, mama komt over 10min nog een keer kijken!
Ook kun je afspreken dat de ene dag papa haar in bed legt en de andere dag mama, de persoon die beneden blijft geeft haar dan een knuffel en kus en komt ook niet naar haar kamer anders werkt het niet!
Hoewel ze nog klein is, is ze groot genoeg om dit soort afspraken te begrijpen, wat natuurlijk niet betekend dat ze niet zal proberen eronderuit te komen als het zover is, maar dit klinkt mij als een cirkel die je echt moet verbreken, zij slaapt in haar bed en jij in het jouwe!

Het zal wat moeite kosten, maar als je hier vanaf wilt zul denk ik toch door moeten bijten! Wat ze bij haar papa kan kan ze bij jou ook!

Succes Gr MJ