verlies

Weet je. Het klinkt heel stom. Als ik jullie berichten lees, schaam ik me bijna. Na zo'n 11 weken bleek dat ons kindje geen hartje ontwikkelde.Ik heb ontzettende emotionele pijn, maar mag bijna blij zijn dat het nu gebeurt. Als ik dan lees hoe sommigen van jullie je eigen kind hebben mogen vasthouden, dood geboren....Ik heb al zo'n pijn, hoe moet het dan wel niet voor jullie zijn? Ben ook nog eens m'n baan kwijtgeraakt. Da's wel dubbelop maar ik ga door, ook al ben ik kapot en gebroken...ook al ontstaat er hier een rivier van tranen.....ook al zijn mensen bot en ON-menselijk, want het bedrijfsleven houdt geen rekening met gevoelens...

Héél, heel veel sterkte, en ik hoop dat ik, en jullie allemaal, snel weer het geluk mogen ervaren van een levend, gezond kindje in de armen te mogen sluiten.


Ik huil, net als jullie, in die tussentijd verder.


Dikke knuffel!
 
Heeeee lieve,

Ga je niet schamen voor je verdriet, hoor! Een kind verliezen is niet onder te verdelen in erg en minder erg. Het is voor iedereen verschrikkelijk.
Mij helpt het om te bedenken dat je uit elke K****situatie sterker terug komt. Neem je tijd om uit te huilen.
Veel sterkte en veel liefs,
Marjon
 
Terug
Bovenaan