hoi,
Mijn zoontje is 2 jaar en drie maanden. Hij is een leuk en vrolijk kereltje, maar in de peuterpubertijd, dus heel vermoeiend. Alles kan een strijd zijn. Het ene moment is hij heel vrolijk en dat kan meteen omslaan, nee mama zegt hij constant. Altijd tegenwerken. Voor ik het huis uit kan en hem zijn jas en schoenen kan aantrekken en hem een schone luier kan geven, heb ik hem meestal al tig keer op de mat in de gang gezet.
NAar bed gaan is geen probleem, maar strijd met tandenpoetsen enz enz enz. In alles moet je een compromis vinden, want hij heeft zo'n koppig karakter dat je met sommige dingen moet gaan onderhandelen. Hij moet een klein beetje het gevoel krijgen dat hij ook wat te zeggen heeft, want anders heeft hij lange driftbuien.
Op zich niets abnormaals en het hoort erbij. Maar ben ik de enige die het zo enorm vermoeiend vindt.
Ik breng hem nog naar bed smiddags, maar hij slaapt al een lange tijd niet meer. Ik had die twee uurtjes nodig om te slapen, ook omdat ik nog een baby heb die nu een half jaar is. Zonder middagdutje is het nog zwaarder voor me.
Nu heb ik besloten hem maar 1 uurtje naar zijn kamer te brengen, om te spelen. Dan zorg ik dat mijn kleine meid al gegeten heeft en in bed ligt voor haar dutje, breng hem naar zijn kamer om te spelen en kan ik even op de bank. Want slapen wil hij niet smiddags, hij heeft geen moeite met naar zijn bed gaan, maar blijft spelen de hele tijd. Savonds valt hij ook veel te laat in slaap. Ik volg al lang hetzelfde bedritueel, hij blijft vrolijk achter in bed na het boekje lezen, maar blijft nog lang babbelen, spelen, soms weer schommelen, dan ga ik naar boven toe en spreek hem streng aan dat hij moet gaan liggen. Hij slaapt al in een groot bed en vindt het heerlijk zijn benen eruit te laten bungelen en dan lekker te schommelen.
Ik snap niet waarom hij niet meteen in slaap valt. Als ik zo rondvraag blijven de andere kinderen misschien een half uurtje wakker. Mijn zoontje breng ik om half acht naar bed. Ik heb ook besloten om hem vanaf vandaag om zeven uur naar bed te brengen. Hij is toch vroeg wakker dus dan heb ik nog wat aan mijn avond. Dan kan de baby ook om half acht naar bed en ben ik ruim voor acht uur klaar met de kinderen.
Etenstijd is ook heel hectisch, ook omdat ik het alleen moet doen. Mijn dochter krijgt een groentehapje maar eet nog niet fatsoenlijk. En mijn zoontje die begint te klieren omdat mijn aandacht naar mijn dochter gaat.
Al met al heel vermoeiend allemaal en ik vroeg me af hoe jullie dit allemaal bolwerken. Ik leef van dag tot dag op het moment. Het moeilijke ook is dat ik best veel slaap nodig heb om goedgeluimd de dag door te komen, dus dit breekt me echt.
Sorry voor de veel te lange tekst.
Jo
Mijn zoontje is 2 jaar en drie maanden. Hij is een leuk en vrolijk kereltje, maar in de peuterpubertijd, dus heel vermoeiend. Alles kan een strijd zijn. Het ene moment is hij heel vrolijk en dat kan meteen omslaan, nee mama zegt hij constant. Altijd tegenwerken. Voor ik het huis uit kan en hem zijn jas en schoenen kan aantrekken en hem een schone luier kan geven, heb ik hem meestal al tig keer op de mat in de gang gezet.
NAar bed gaan is geen probleem, maar strijd met tandenpoetsen enz enz enz. In alles moet je een compromis vinden, want hij heeft zo'n koppig karakter dat je met sommige dingen moet gaan onderhandelen. Hij moet een klein beetje het gevoel krijgen dat hij ook wat te zeggen heeft, want anders heeft hij lange driftbuien.
Op zich niets abnormaals en het hoort erbij. Maar ben ik de enige die het zo enorm vermoeiend vindt.
Ik breng hem nog naar bed smiddags, maar hij slaapt al een lange tijd niet meer. Ik had die twee uurtjes nodig om te slapen, ook omdat ik nog een baby heb die nu een half jaar is. Zonder middagdutje is het nog zwaarder voor me.
Nu heb ik besloten hem maar 1 uurtje naar zijn kamer te brengen, om te spelen. Dan zorg ik dat mijn kleine meid al gegeten heeft en in bed ligt voor haar dutje, breng hem naar zijn kamer om te spelen en kan ik even op de bank. Want slapen wil hij niet smiddags, hij heeft geen moeite met naar zijn bed gaan, maar blijft spelen de hele tijd. Savonds valt hij ook veel te laat in slaap. Ik volg al lang hetzelfde bedritueel, hij blijft vrolijk achter in bed na het boekje lezen, maar blijft nog lang babbelen, spelen, soms weer schommelen, dan ga ik naar boven toe en spreek hem streng aan dat hij moet gaan liggen. Hij slaapt al in een groot bed en vindt het heerlijk zijn benen eruit te laten bungelen en dan lekker te schommelen.
Ik snap niet waarom hij niet meteen in slaap valt. Als ik zo rondvraag blijven de andere kinderen misschien een half uurtje wakker. Mijn zoontje breng ik om half acht naar bed. Ik heb ook besloten om hem vanaf vandaag om zeven uur naar bed te brengen. Hij is toch vroeg wakker dus dan heb ik nog wat aan mijn avond. Dan kan de baby ook om half acht naar bed en ben ik ruim voor acht uur klaar met de kinderen.
Etenstijd is ook heel hectisch, ook omdat ik het alleen moet doen. Mijn dochter krijgt een groentehapje maar eet nog niet fatsoenlijk. En mijn zoontje die begint te klieren omdat mijn aandacht naar mijn dochter gaat.
Al met al heel vermoeiend allemaal en ik vroeg me af hoe jullie dit allemaal bolwerken. Ik leef van dag tot dag op het moment. Het moeilijke ook is dat ik best veel slaap nodig heb om goedgeluimd de dag door te komen, dus dit breekt me echt.
Sorry voor de veel te lange tekst.
Jo