A
Anoniem
Guest
Hoi allemaal,
Wij zijn ons gisterenavond helemaal wild verschoten.
Zijn gisteren terug gekomen van een goede vakantie op de Beekse bergen van 3 dagen, de kinderen lekker in bad gehad en rond 19.30 uur toch maar naar bed gebracht.
Loop ik tegen 21 uur even naar de wasmachine om een wasje er nog uit te halen en een nieuwe erin te stoppen, hoor ik een van de kinderen huilen, dacht dat het de jongste was dus ik ben toch maar eerst naar de wasmachine gelopen en toen terug naar de kids. Blijkt het niet de jongste (Daan, bijna 5 maanden) te zijn maar de oudste (Maik, ruim 3 jaar) die helemaal onder het snot zit en bijna geen lucht meer krijgt.
Heb hem opgepakt en mee naar beneden genomen aan mijn man gegeven en de huisartsenpost gebeld. Krijg je daar eerst een hele riedel met alle gegevens die ze van je moeten hebben en ondertussen hadden wij nog steeds een kind wat nauwelijks iets uit kon brengen.
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb op een gegeven moment gezegd dat ze een beetje haast moesten maken of ik zou naar de eerste hulp rijden met hem, nou toen kon ik meteen komen.
Nog even mijn schoonmoeder gebeld voor de opvang van de jongste en toen de auto in voor een ritje van ruim 20 minuten.
Komen we in het ziekenhuis aan doet die arts net of ik een paniekzaaiende moeder ben die veel te bezorgd is over haar kind, want het is maar pseudo-kroep. Ik kom bijna nooit met mijn kinderen bij de huisarts, maar van zoiets verschiet je wel.
Alles is nu gelukkig weer redelijk goed met hem, alleen nog heel verkouden, maar hoop dit voorlopig toch niet meer mee te maken.
Liefs Saskia
Wij zijn ons gisterenavond helemaal wild verschoten.
Zijn gisteren terug gekomen van een goede vakantie op de Beekse bergen van 3 dagen, de kinderen lekker in bad gehad en rond 19.30 uur toch maar naar bed gebracht.
Loop ik tegen 21 uur even naar de wasmachine om een wasje er nog uit te halen en een nieuwe erin te stoppen, hoor ik een van de kinderen huilen, dacht dat het de jongste was dus ik ben toch maar eerst naar de wasmachine gelopen en toen terug naar de kids. Blijkt het niet de jongste (Daan, bijna 5 maanden) te zijn maar de oudste (Maik, ruim 3 jaar) die helemaal onder het snot zit en bijna geen lucht meer krijgt.
Heb hem opgepakt en mee naar beneden genomen aan mijn man gegeven en de huisartsenpost gebeld. Krijg je daar eerst een hele riedel met alle gegevens die ze van je moeten hebben en ondertussen hadden wij nog steeds een kind wat nauwelijks iets uit kon brengen.
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb op een gegeven moment gezegd dat ze een beetje haast moesten maken of ik zou naar de eerste hulp rijden met hem, nou toen kon ik meteen komen.
Nog even mijn schoonmoeder gebeld voor de opvang van de jongste en toen de auto in voor een ritje van ruim 20 minuten.
Komen we in het ziekenhuis aan doet die arts net of ik een paniekzaaiende moeder ben die veel te bezorgd is over haar kind, want het is maar pseudo-kroep. Ik kom bijna nooit met mijn kinderen bij de huisarts, maar van zoiets verschiet je wel.
Alles is nu gelukkig weer redelijk goed met hem, alleen nog heel verkouden, maar hoop dit voorlopig toch niet meer mee te maken.
Liefs Saskia