verschrikelijk

hoi nu na 4 weken verwerken van een hele zware bevalling die bijna 48 uur geduurd heeft met alle poes pas ebij, kan ik eindelijk gaan genieten van mijn dochtertje mischien heeft iemand dit ook meegemaakt( hoop ik niet voor je) maar i weet af en toe niet meer wwar ik het moet zoeken.
 
Ik vind het heel erg voor je dat je zo.n trauma van je bevalling hebt overgehouden. Het enige dat ik tegen je kan zeggen is: veel sterkte. Als je hiermee blijft zitten, (en je zou echt de enige niet zijn) zoek dan bijtijds hulp. Schrijf je hele bevallingsverhaal op, maak een afspraak met je verloskundige of gyn om het allemaal nog eens door te spreken. Schakel eventueel de klachtencommissies van het ziekenhuis en de verloskundigen in als je denkt dat er fouten gemaakt zijn of dat jullie onheus behandeld zijn. En zoek lotgenoten. Ik dacht dat er site is die geenrozewolk.nl heet. Daar kun je je verhaal kwijt.
 
HOi anoniem,
Wat naar voor je! Ik heb ook 2 afschuwelijke bevallingen gehad... ben nu zwanger van de derde, en ik zie ook tegen deze bevalling op.
De jongste is bij mij 6 jaar, dus kun je nagaan dat het even geduurt heeft toen ik weer aan kinderen toe was...

Maar goed... ben je met pijnbestrijding bevallen? dit wil ik wel graag de vorige 2 nl. niet. en heb alle toeters en bellen meegemaakt, (tangen, vacuum, stuitbevalling en keizerssnede) en dat in 2 bevallingen...erger kan haast niet zou je denken... maar ik zie er vreselijk tegenop en hoop op een epi.

Veel sterkte... en het gaat over hoor, de bevalling komt na verloop van tijd ver achter je te liggen, en je houdt zo vreselijk veel van je kleine hummel.... het komt vast goed met je...

Liefs Mirre
 
Hoi, wil het allemaal niet te snel. Ik moest van mezelf van alles waarbij ik nu denk; waarom eigenlijk?
Vier weken is echt niet lang genoeg om bij te komen. Ik had na 4 mnd pas weer het idee dat 'ik er weer was'. Hou ook vooral niet vol dat het altijd leuk moet zijn. Dat is het niet maar is wel heel moeilijk om dat aan jezelf toe te geven. Doe het rustig aan dan komt het allemaal wel goed. E
 
Ik ben nu zwanger van de tweede en kijk nog niet met een fijn gevoel terug op mijn zware bevalling. Het heeft zijn tijd nodig. Ik hoop dit keer anders te kunnen bevallen, dat zal denk ik het beste medicijn zijn. Ik heb al uitvoerig met de gynaecoloog besproken wat ik dit keer vooral niet wil. Ik wil het dit keer in eigen hand houden, nu weet ik tenminste een beetje wat mij te wachten staat. Bij mij duurde het 5/6 weken voordat ik de energie had om van mijn dochtertje te genieten. Zonde, de kraamtijd zou toch mooi moeten zijn. Het wordt wel weer beter, forceer niets..
Als ik kijk wat voor een band ik nu met mijn dochtertje heb, is die valse start alweer vergeten...
 
Ik vond mijn bevalling ook vreseijk. De eerste weken was ik alleen maar bezig met verwerken ervan. En met de vraag "Waarom?"
Waarom moet het zo ontzettend veel pijn doen? En waarom (dit vonden mensen vaak lollig) moeten vrouwen er zoveel werk voor doen en mannen zo weinig? Ik snapte er echt iets van.
Ook vind ik die hele pijnbestrijdingsdiscussie raar. In Nederland wordt het tegengehouden en in alle andere landen is het normaal. Ik sprak laatst met een spaanse vrouw. Zij was geschokeerd over het feit dat het hier in Nederland standaard is om zonder pijnbestrijding te bevallen.
Het is eigenlijk bizar. Mijn zus had op de dag dat ik moest bevallen een wortelkanaal behandeling bij de tandarts en kreeg verdoving en waarom is dat bij bevallen dan zo vreemd?
Ik maak me er soms echt boos om.
Gelukkig woon ik in amsterdam en doen ze er hier niet zo moeilijk over. Een vriendin woont in Friesland en die moet echt knokken voor pijnbestrijding.
Maar ja, ik gooi vast weer de knuppel in het hoederhok
 
Het is altijd vervelend als een bevalling niet lekker vlot. Ik heb een dochter van 17 en ben nu 36 weken zwanger van een zoontje. De bevalling van mijn dochter heeft in italie plaatsgevonden en ik heb er (schrik niet!) al met al 6 dagen over gedaan (3 thuis en 3 in het ziekenhuis).
Nog steeds kijk ik met angst en vrezen terug naar die bevalling, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er snel weer bovenop was. Het leven was daar dan ook zo anders, dat je je nauwelijks kon permitteren om er lang bij stil te staan.
Ik weet nu al wel dat de bevalling deze keer anders zal gaan omdat ze hier in Nederland andere maatstaven hanteren en eerder in zullen grijpen, dus dat is op zich al een hele geruststelling. Desaltniettemin zie ik er natuurlijk wel tegenop. Maar goed; je krijgt er ook wat moois voor terug
 
Terug
Bovenaan