<p>Hallo,</p><p> </p><p>Dit is mijn eerste forumbericht, ik lees al wel een tijdje mee, en ben heel benieuwd naar jullie ervaringen.</p><p>In december zijn mijn vriend en ik er voor gegaan en tot onze verbazing waren we meteen zwanger. ( ik gebruikte al jaren geen pil meer ). Helaas bleek op de echo in februari dat er geen hartslag meer was. Met 10 weken is er met medicijnen een miskraam opgewekt. Dit is allemaal goed gegaan. Heb nacontroles gehad en alles zag er goed uit.</p><p>Mijn lichaam is snel hersteld, had meteen weer een normale en regelmatige cyclus van 28 dagen. Wel heb ik sindsdien PMS klachten en pijnklachten die ik voorheen niet had. Ook dit is onderzocht maar er is niks gevonden. Dit vind ik lastig, ik ken mijn eigen lijf niet meer.</p><p>De miskraam is me psychisch erg zwaar gevallen, heb er nog steeds verdriet van. Vind het ook erg zwaar dat er veel vrouwen in mijn directe omgeving zwanger zijn. Wat me bijzonder zwaar valt is het ‘opnieuw proberen’. Inmiddels zijn we 7 maanden verder en ben ik nog niet zwanger. Ik weet dat 7 maanden niet lang is maar omdat de eerste keer meteen raak was ging ik er stiekem toch vanuit dat het nu ook weer snel zou gaan. Ook de gedachte “anders was ik nu al bijna moeder geweest” spelen vaak op.</p><p>Vanwege mijn leeftijd, 36, zijn we inmiddels ook al onderzocht. We wachten nog op de uitslag van het zaadonderzoek maar bij mij ziet alles er supergoed uit. We hoeven niet de molen in en mogen weer een half jaar zelf proberen. Ondanks dit goede nieuws ben ik verschrikkelijk onzeker geworden. Ben ik niet te oud? Gaat het nog wel lukken? Is er iets beschadigd na de miskraam? Waarom heb ik nu PMS klachten? ‘doet’ alles het nog wel?</p><p>Ik weet dat ik het los moet laten, maar hoe? Ik probeer er wat relaxter in te staan. Dat gaat meestal goed maar in de laatste wachtweek tot mijn menstruatie is het toch weer hopeloos.</p><p>Ook weet ik dat 7 maanden niet lang is, zeker gezien mijn leeftijd, en dat er vrouwen zijn die er jaren over doen. Toch maakt het dat voor mij niet minder moeilijk. Ik merk dat ik soms echt een beetje vastloop.</p><p>Is er iemand die dit herkent? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan?</p><p> </p><p>Liefs,</p><p> </p>
Verschrikkelijk onzeker na miskraam.
- Onderwerp starter Naan
- Startdatum
Hallo Naan,
een herkenbaar verhaal. Ik heb zelf ook een miskraam gehad en daarna gingen we ook weer proberen. Ik merkte dat dit heel moeilijk was. Steeds die onzekerheid of ik zwanger was. Wij hebben toen besloten even een paar maanden te wachten. We hebben gesprekken gehad over de miskraam met een therapeut. Dit heeft ons echt goed gedaan. Ook vertellen aan mensen in je omgeving helpt. Er zijn veel mensen die het meegemaakt hebben. Maar bijna niemand praat erover. Het lijkt alsof het bij iedereen om je heen ‘makkelijk’ gaat. Vaak is dit helemaal niet zo, zeker bij de eind dertigers. Door erover te praten, ga je het een plekje geven. Ik ben het niet vergeten, maar heb het een plekje kunnen geven.
Ik snap dat het voelt alsof je te oud bent. Dat is niet zo hoor! Ik was 36 toen ik de miskraam had. Ik was een jaar en 3 maanden later weer zwanger en we hebben nu een gezonde dochter
Oh ja, en iedereen zegt dat je het ‘los moet laten’, gewoon negeren. Loslaten kun je niet bewust doen. Irritant advies is het :-S
sterkte!
een herkenbaar verhaal. Ik heb zelf ook een miskraam gehad en daarna gingen we ook weer proberen. Ik merkte dat dit heel moeilijk was. Steeds die onzekerheid of ik zwanger was. Wij hebben toen besloten even een paar maanden te wachten. We hebben gesprekken gehad over de miskraam met een therapeut. Dit heeft ons echt goed gedaan. Ook vertellen aan mensen in je omgeving helpt. Er zijn veel mensen die het meegemaakt hebben. Maar bijna niemand praat erover. Het lijkt alsof het bij iedereen om je heen ‘makkelijk’ gaat. Vaak is dit helemaal niet zo, zeker bij de eind dertigers. Door erover te praten, ga je het een plekje geven. Ik ben het niet vergeten, maar heb het een plekje kunnen geven.
Ik snap dat het voelt alsof je te oud bent. Dat is niet zo hoor! Ik was 36 toen ik de miskraam had. Ik was een jaar en 3 maanden later weer zwanger en we hebben nu een gezonde dochter
Oh ja, en iedereen zegt dat je het ‘los moet laten’, gewoon negeren. Loslaten kun je niet bewust doen. Irritant advies is het :-S
sterkte!
Hoi NoorX,
Bedankt voor je reactie. Het doet me goed om jouw verhaal te lezen en wat fijn dat jullie nu een dochter hebben. Ik denk dat ik er inderdaad eens met iemand over ga praten. Heb mijn miskraam gelukkig wel kunnen delen met mijn omgeving en ben heel goed opgevangen maar praten over de ‘nasleep’ vind ik toch moeilijker. En ik moest lachen om jouw ‘loslaat’ advies. Inderdaad, hoe dan?! Zelfde als “ga anders even lekker op vakantie”...heel goed bedoeld maar ik kan er inderdaad niks mee.
Nogmaals dank voor je reactie, merk dat het even van me afschrijven al oplucht!
Bedankt voor je reactie. Het doet me goed om jouw verhaal te lezen en wat fijn dat jullie nu een dochter hebben. Ik denk dat ik er inderdaad eens met iemand over ga praten. Heb mijn miskraam gelukkig wel kunnen delen met mijn omgeving en ben heel goed opgevangen maar praten over de ‘nasleep’ vind ik toch moeilijker. En ik moest lachen om jouw ‘loslaat’ advies. Inderdaad, hoe dan?! Zelfde als “ga anders even lekker op vakantie”...heel goed bedoeld maar ik kan er inderdaad niks mee.
Nogmaals dank voor je reactie, merk dat het even van me afschrijven al oplucht!
Wat een herkenbaar verhaal. Hier iets jonger maar drie miskramen binnen een jaar. Ik was zo onzeker, de hele medische molen door gegaan en daar kwam niets uit. Meer “pech” dan gemiddeld was de verklaring. Na de derde keer, heb ik besloten om echt even totaal met mezelf aan de slag te gaan, als in: relax & doen wat goed voelt. Druk van de ketel, even niet proberen. Het gekke is, dat ik precies toen juist wel zwanger werd.
Wat een herkenbaar verhaal. Hier iets jonger maar drie miskramen binnen een jaar. Ik was zo onzeker, de hele medische molen door gegaan en daar kwam niets uit. Meer “pech” dan gemiddeld was de verklaring. Na de derde keer, heb ik besloten om echt even totaal met mezelf aan de slag te gaan, als in: relax & doen wat goed voelt. Druk van de ketel, even niet proberen. Het gekke is, dat ik precies toen juist wel zwanger werd.
Hoi,
Ik kan niet zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt want ik was wel direct weer zwanger na mijn miskraam. Maar mijn gevoel van het verdriet van het verlies van een baby is wel hetzelfde. Ik vond het heel overweldigend hoeveel pijn dit deed. Nog denk ik aan mijn eerste zwangerschap en dus eerste babytje in mijn buik.
Ik kan me (bijna, want dat weet je nooit als je het zelf niet meemaakt) voorstellen hoe dit voor jou moet voelen en ik word heel verdrietig als ik je verhaal lees. En dan al die zwangeren om je heen helpt echt niet. Wel weet ik, dat stress een killer is om je letterlijk en figuurlijk open te stellen voor een (nieuwe) zwangerschap als je nog veel rouwt om wat er gebeurd is. In die zin zou ik inderdaad met iemand gaan praten zodat je het verdriet van je miskraam een plek kan geven en het verwekken van een nieuwe baby weer leuk kan maken. Als je goed in je vel zit, reageert je lichaam daar op in positieve zin. Laat het zeker niet los zoals anderen gemakkelijk zeggen. Maar geef het een plek zodat je de deur letterlijk weer open kunt zetten....
Ik hoop dat je hier wat aan hebt en ik hoop ten zeerste dat je je spoedig weer wat lekkerder in je vel voelt zitten en in 2020 een prachtige baby zult baren.
Heel veel sterkte
Ik kan niet zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt want ik was wel direct weer zwanger na mijn miskraam. Maar mijn gevoel van het verdriet van het verlies van een baby is wel hetzelfde. Ik vond het heel overweldigend hoeveel pijn dit deed. Nog denk ik aan mijn eerste zwangerschap en dus eerste babytje in mijn buik.
Ik kan me (bijna, want dat weet je nooit als je het zelf niet meemaakt) voorstellen hoe dit voor jou moet voelen en ik word heel verdrietig als ik je verhaal lees. En dan al die zwangeren om je heen helpt echt niet. Wel weet ik, dat stress een killer is om je letterlijk en figuurlijk open te stellen voor een (nieuwe) zwangerschap als je nog veel rouwt om wat er gebeurd is. In die zin zou ik inderdaad met iemand gaan praten zodat je het verdriet van je miskraam een plek kan geven en het verwekken van een nieuwe baby weer leuk kan maken. Als je goed in je vel zit, reageert je lichaam daar op in positieve zin. Laat het zeker niet los zoals anderen gemakkelijk zeggen. Maar geef het een plek zodat je de deur letterlijk weer open kunt zetten....
Ik hoop dat je hier wat aan hebt en ik hoop ten zeerste dat je je spoedig weer wat lekkerder in je vel voelt zitten en in 2020 een prachtige baby zult baren.
Heel veel sterkte
Hoi gebruiker10109589,
Dankjewel voor je reactie, ik krijg er een brok van in mijn keel. Ik heb inmiddels besloten om hulp te zoeken. Zoals de andere reactie al zei, het is tijd voor wat rust in mijn hoofd. Hopelijk kan ik met wat hulp alles een beetje loslaten. Vind deze reacties al erg fijn, zo voelt het wat minder eenzaam.
Dankjewel.
Dankjewel voor je reactie, ik krijg er een brok van in mijn keel. Ik heb inmiddels besloten om hulp te zoeken. Zoals de andere reactie al zei, het is tijd voor wat rust in mijn hoofd. Hopelijk kan ik met wat hulp alles een beetje loslaten. Vind deze reacties al erg fijn, zo voelt het wat minder eenzaam.
Dankjewel.