Ik lees regelmatig dat anderen een kijkoperatie moeten ondergaan en vragen wat er dan gebeurt. Ik heb hem gisteren gehad en heb een verslag gemaakt.
Ik moest gisteren om
7.15 in het ziekenhuis zijn, toen ik op de afdeling kwam hoorde ik dat
ik om 7.45 al naar de operatiekamer gebracht zou worden. Weinig tijd om
me druk te maken dus. Ik kreeg twee pillen om rustig te worden en 2
paracetamols, maar dat werkte volgens mij allemaal niet want ik was
klaarwakker. Eerst werd ik in mijn bed naar een soort
"beddenparkeerplaats" gebracht, allemaal mensen naast elkaar met de
bedden tegen elkaar aan die wachtten tot ze naar de OK gebracht werden.
Toen werden nog wat vragen gesteld en kreeg ik een mutsje op en een
warme deken. Daarna ging ik naar de OK, er waren heel veel zusters en
zo, ik dacht is dat allemaal voor mij?
Ik moest van het bed op
de operatietafel klimmen, een soort brancard, toen kreeg ik aan de ene
arm een bloeddrukmeter en aan de andere een infuus. Dat naaldje deed
wel een beetje pijn maar die ging er gelukkig weer snel uit, er bleef alleen
een buisje zitten. Daarna moesten we best lang wachten op de
anasthesist, dat was wel een beetje vervelend. Hij had drie hele grote
spuiten bij zich zonder naald en die deed hij in de ingang van het
infuus. Ik kon nog niet tot 10 tellen of ik was al weg.
Eerst
werd ik wakker op de uitslaapkamer, volgens mij was het eerste wat ik
zei "buikpijn", daar hebben ze toen iets voor in mijn infuus gedaan. Om
half 10 was ik al weer terug op de zaal en mocht mijn vriend even 10 min bij
me. Een uurtje later kwam de dokter met positief nieuws, alles zag er
normaal uit! Ik had wel een klein plekje van endometriose maar dat
hoeft niet behandeld te worden zover ik het heb meegekregen. Ik moet 4
juli terugkomen om nieuwe plannen te maken maar ik hoef in ieder geval
geen ivf of zo.
Rond 3 uur 's middags was ik weer thuis. Heb
meer buikpijn dan ik had verwacht, voelt alsof iemand in mijn buik
heeft getrapt. Verder is mijn ene neusgat geirriteerd omdat daar een
buisje in heeft gezeten en heb ik veel last van mijn schouders. Beetje
geradbraakt dus. Ik kan ook nog niet lang rondlopen dan ben ik al moe.
Maar dat gaat allemaal vast snel over.
Al met al is het meegevallen! En je weet tenminste wel hoe het zit. Nu even afwachten hoe het verder gaat maar waarschijnlijk moeten we het weer een half jaartje aanzien.
Ik moest gisteren om
7.15 in het ziekenhuis zijn, toen ik op de afdeling kwam hoorde ik dat
ik om 7.45 al naar de operatiekamer gebracht zou worden. Weinig tijd om
me druk te maken dus. Ik kreeg twee pillen om rustig te worden en 2
paracetamols, maar dat werkte volgens mij allemaal niet want ik was
klaarwakker. Eerst werd ik in mijn bed naar een soort
"beddenparkeerplaats" gebracht, allemaal mensen naast elkaar met de
bedden tegen elkaar aan die wachtten tot ze naar de OK gebracht werden.
Toen werden nog wat vragen gesteld en kreeg ik een mutsje op en een
warme deken. Daarna ging ik naar de OK, er waren heel veel zusters en
zo, ik dacht is dat allemaal voor mij?
Ik moest van het bed op
de operatietafel klimmen, een soort brancard, toen kreeg ik aan de ene
arm een bloeddrukmeter en aan de andere een infuus. Dat naaldje deed
wel een beetje pijn maar die ging er gelukkig weer snel uit, er bleef alleen
een buisje zitten. Daarna moesten we best lang wachten op de
anasthesist, dat was wel een beetje vervelend. Hij had drie hele grote
spuiten bij zich zonder naald en die deed hij in de ingang van het
infuus. Ik kon nog niet tot 10 tellen of ik was al weg.
Eerst
werd ik wakker op de uitslaapkamer, volgens mij was het eerste wat ik
zei "buikpijn", daar hebben ze toen iets voor in mijn infuus gedaan. Om
half 10 was ik al weer terug op de zaal en mocht mijn vriend even 10 min bij
me. Een uurtje later kwam de dokter met positief nieuws, alles zag er
normaal uit! Ik had wel een klein plekje van endometriose maar dat
hoeft niet behandeld te worden zover ik het heb meegekregen. Ik moet 4
juli terugkomen om nieuwe plannen te maken maar ik hoef in ieder geval
geen ivf of zo.
Rond 3 uur 's middags was ik weer thuis. Heb
meer buikpijn dan ik had verwacht, voelt alsof iemand in mijn buik
heeft getrapt. Verder is mijn ene neusgat geirriteerd omdat daar een
buisje in heeft gezeten en heb ik veel last van mijn schouders. Beetje
geradbraakt dus. Ik kan ook nog niet lang rondlopen dan ben ik al moe.
Maar dat gaat allemaal vast snel over.
Al met al is het meegevallen! En je weet tenminste wel hoe het zit. Nu even afwachten hoe het verder gaat maar waarschijnlijk moeten we het weer een half jaartje aanzien.