vertelt

A

ANONYMOUS_USERNAME

GIsteren hebben wij het mijn schoonouders en broers en zussen vertelt dat er een derde Uk op komst is. Ik zag er enorm tegen op!! 1 van mijn schoonzussen zijn al bijna 5 jaar bezig en het lukt niet om zwanger te worden. Zitten verder niet in de medische molen. Mijn andere schoonzus heeft 2 maanden terug een miskraam gehad met 11 weken.
Mijn schoonmoeder reageerde heel verrast. Dit had ze niet zien aankomen. Mijn schoonvader had het over een stamhouder. Die is er nog niet. Er zijn alleen maar meisjes geboren.
Aan het einde van het eten strote 1 van mijn schoonzussen in. Ze was intens verdrietig. Ze vertelde dat ze 2 weken terug weer een miskraam had. Ze wist toen niet dat ze zwanger was maar had enorme buikpijn en heeft toen ook wat verloren. Dit heeft ze toen opgevangen en meegenomen naar haar gynecoloog om te vragen wat dat was en of het nog te maken had met haar vorige miskraam. Toen werd verteld dat ze weer een miskraam had gehad.
Ze heeft gisteravond veel vertelt over haar gevoelens en verdriet. Het was heftig!
Toen we naar huis gingen heb ik haar nog even een knuffel gegeven. Ze is blij voor ons maar ondertussen gewoon heel verdrietig.
Ga me bijna schuldig voelen over ons derder wondertje. Ik gun het mijn beide schoonzussen zo. Hoop zo dat zij in de toekomst een kindje mogen krijgen....
 
Jeetje, wat heftig meid! Je niet schuldig voelen hoor, als het verdriet bij haar een plaatsje heeft gekregen komt het wel goed.

Mijn zus heeft het er ook moeilijk mee dat ik zwanger ben. Ze reageerde eerst heel lief, maar ik merk nu dat ze er toch heel veel moeite mee heeft.

Het blijft gewoon lastig als je mensen/dierbaren in je omgeving hebt die niet zwanger worden... Of zoals bij jou steeds miskramen krijgen... Pfff, t blijft zo dubbel hé...

Geniet van het wondertje in je buik! En ik hoop met jou dat ze ook zwanger zullen worden!
 
Hai meid,

Wat een heftige dag zeg, een achtbaan van allerlei verschillende emoties! Toch goed van je dat je het hebt verteld.....Kan me heel goed voorstellen dat ze heel blij voor jullie zijn maar zich tergelijkertijd heel verdrietig voelen omdat hun wens ook zo groot is maar echt....Laat het jullie geluk niet in de weg staan ook al is dat gevoelsmatig misschien best moeilijk.
Weet zeker dat hun tijd echt nog wel komt, hoe suf dat misschien ook klinkt nu.

Probeer echt te genieten van het wondertje in je buik!! Ik hoop voor hun uiteraard ook dat ze toch snel in verwachting mogen zijn en geloof me....de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Sterkte!! Liefs Lynn.
 
Ojee meid, wat een verdriet! Ik snap je gevoel hoor, maar niet doen! Alles gebeurd met een rede, en als het misgaat is of het kindje niet goed of het lichaam was er niet klaar voor op dat moment!

Mijn zus heeft ook de ene naar de andere Mk gehad, en is nu weer zwanger. Voel opluchting hoor! Dat het nu toch weer goed lijkt te gaan. Ze is nog maar een paar weken, maar wel heel moe en met vlagen misselijk. En dat schijnt een goed teken te zijn! Toch zei ze mij gisteren dat ze het weer heel zwaar zou krijgen als het bij haar toch weer mis zou gaan.

Ik voel me er niet meer schuldig over hoor! Ik kan er toch zeker niks aan doen!!?

Wel leef ik mee!

Liefs
 
Pfff....wat een verhaal. Gemengde gevoelens dus. Voel je niet schuldig dat zal jouw schoonzus vast niet willen. Hopelijk zal voor jouw schoonzusjes het tij spoedig keren.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan